- Член од
- 10 октомври 2011
- Мислења
- 6.272
- Поени од реакции
- 10.404
Па мислам дека е инспирирано од вистински вдовици кои биле во вонбрачни заедници и лапале државна пензија.Ама чекај, ова демек по вистински настани е снимано?
FILMOVISION CHALLENGE - Запознај ја филмска Европа
- Креатор на темата Zlatikevichius
- Време на започнување
18. La strada lunga un anno / Cesta duga godinu dana / The Year Long Road (1958)
„Не може да се рече дека надеж постои, а не може да се рече ни дека не постои. Таа е како патиштата кои ја сечат земјата. Зашто всушност земјата сама по себе нема пат. Тогаш кога многу луѓе одат во ист правец, дури тогаш настанува патот.“
Со оваа порака завршува овој 2 и пол часовен епски филм на италијанскиот автор Џузепе де Сантис - режисер кој со години ја планирал приказната за селани кои градат планински пат неколку години, без да добијат никакви финансии од властите, но и самиот тој цели четири години чекал да добие финансии за да го сними филмот, и најпосле успеал, но не од неговата Италија, туку од Титова Југославија. Ова е инаку првиот хрватски, и воопшто првиот југословенски филм кој некогаш бил номиниран за Оскар. Се работи за група селани кои се без работа, без никаква можност финансиски да го крепат своето семејство, па затоа одлучуваат да прават пат кој ќе води од нивното село до морето. Тоа е пат кој секако мора да биде изграден, но властите немаат пари за него, и изградбата ја одложуваат секоја година. Селаните сепак одлучуваат да го градат патот (зашто и онака немаат што друго да прават) со надеж дека некогаш ќе добијат пари за работата која ја завршуваат. Една од селаните дури и ќе дозволи да и ја минираат куќата за тука да го пробијат патот, секако, без никаква финансиска надокнада. Изградбата на патот ќе биде попречувана од властите кои не само што неколкупати ќе ја стопираат, туку и ќе ги гонат кривично селаните, ќе ги затвораат, на секаков можен начин ќе ги спречуваат да го завршат патот.
Сигурно си мислите - ваква приказна од 2 и пол саати сигурно е uber-досадна. Прочитав една рецензија на IMDB чиј автор смета дека режисерот-сценарист непотребно напишал side-приказни во кои на некои од ликовите им дал почовечки димензии прикажувајќи ги нивните семејни односи, непотребно напишал делови во кои има прељуби, семејни караници, трагедии и сл. со што во филмот вметнал непотребна мелодраматичност. Јас воопшто не се согласувам со типот кој ја напишал рецензијата, зашто токму тие вињети од животот на „хрватските Кукулинци“ го направија гледлив, за мене. Замислувам да ги немаше тие приказни, па и само 1 час да траеше, ќе го немаше тој ефект врз мене како што го имаше сега, откако ги запознав судбините на еден куп луѓе со човечки особини, а не некои споредни небитни силуети кои прават еден небитен пат. Тој пат кој е навистина важен тука е нивниот животен пат, тој пат кој „трае една година“, но продолжува понатаму, откако ќе ветат дека ќе изградат уште патишта.
Убав филм, уште една сосема заслужена номинација за Оскар. Сега дури и ми е криво што не го изгледав третиот Оскаровец - „Битката на Неретва“, ама ете, ветив - наместо Ватикан ќе ја имаме Југославија, па тогаш ветувам дека ќе го гледам и тој филм. 8/10 од мене, и со ова го завршувам одличното патешествие низ Загреб, Сплит, Шибеник, Загора... За мене Хрватска беше вистинско откровение - дури девет филма изгледав од кои повеќето беа навистина прекрасни. Не очекував толку позитивно да бидам изненаден. Се надевам дека во следните недели, со следните држави ќе имам барем приближно уживања како сега.
„Не може да се рече дека надеж постои, а не може да се рече ни дека не постои. Таа е како патиштата кои ја сечат земјата. Зашто всушност земјата сама по себе нема пат. Тогаш кога многу луѓе одат во ист правец, дури тогаш настанува патот.“
Со оваа порака завршува овој 2 и пол часовен епски филм на италијанскиот автор Џузепе де Сантис - режисер кој со години ја планирал приказната за селани кои градат планински пат неколку години, без да добијат никакви финансии од властите, но и самиот тој цели четири години чекал да добие финансии за да го сними филмот, и најпосле успеал, но не од неговата Италија, туку од Титова Југославија. Ова е инаку првиот хрватски, и воопшто првиот југословенски филм кој некогаш бил номиниран за Оскар. Се работи за група селани кои се без работа, без никаква можност финансиски да го крепат своето семејство, па затоа одлучуваат да прават пат кој ќе води од нивното село до морето. Тоа е пат кој секако мора да биде изграден, но властите немаат пари за него, и изградбата ја одложуваат секоја година. Селаните сепак одлучуваат да го градат патот (зашто и онака немаат што друго да прават) со надеж дека некогаш ќе добијат пари за работата која ја завршуваат. Една од селаните дури и ќе дозволи да и ја минираат куќата за тука да го пробијат патот, секако, без никаква финансиска надокнада. Изградбата на патот ќе биде попречувана од властите кои не само што неколкупати ќе ја стопираат, туку и ќе ги гонат кривично селаните, ќе ги затвораат, на секаков можен начин ќе ги спречуваат да го завршат патот.
Сигурно си мислите - ваква приказна од 2 и пол саати сигурно е uber-досадна. Прочитав една рецензија на IMDB чиј автор смета дека режисерот-сценарист непотребно напишал side-приказни во кои на некои од ликовите им дал почовечки димензии прикажувајќи ги нивните семејни односи, непотребно напишал делови во кои има прељуби, семејни караници, трагедии и сл. со што во филмот вметнал непотребна мелодраматичност. Јас воопшто не се согласувам со типот кој ја напишал рецензијата, зашто токму тие вињети од животот на „хрватските Кукулинци“ го направија гледлив, за мене. Замислувам да ги немаше тие приказни, па и само 1 час да траеше, ќе го немаше тој ефект врз мене како што го имаше сега, откако ги запознав судбините на еден куп луѓе со човечки особини, а не некои споредни небитни силуети кои прават еден небитен пат. Тој пат кој е навистина важен тука е нивниот животен пат, тој пат кој „трае една година“, но продолжува понатаму, откако ќе ветат дека ќе изградат уште патишта.
Убав филм, уште една сосема заслужена номинација за Оскар. Сега дури и ми е криво што не го изгледав третиот Оскаровец - „Битката на Неретва“, ама ете, ветив - наместо Ватикан ќе ја имаме Југославија, па тогаш ветувам дека ќе го гледам и тој филм. 8/10 од мене, и со ова го завршувам одличното патешествие низ Загреб, Сплит, Шибеник, Загора... За мене Хрватска беше вистинско откровение - дури девет филма изгледав од кои повеќето беа навистина прекрасни. Не очекував толку позитивно да бидам изненаден. Се надевам дека во следните недели, со следните држави ќе имам барем приближно уживања како сега.
- Член од
- 9 февруари 2016
- Мислења
- 1.628
- Поени од реакции
- 3.977
Јас го изгледав Metastaze. Се работи за отпадот на општеството. Филмот е за животот на четворица другари и нивните деструктивни однесувања, навики и пороци. Онака солиден филм, ама овој Бранко има многу мртва режија и на моменти филмот напнува. Го имам гледано и људождер од него и истото ми сметаше и таму и тукa, мртва режија. Мислам со подобра екипа би испаднал далеку подобар филм. 7/10
Џ
Џонтра Волта
Гостин
Ме предомисливте мене за Уставот, го симнав ама глеам мех впечатоци и го заебав. Очекував доста од оваа недела со оглед на тоа што мислев дека важам за сериозен љубител на екс-ју филмови, ама очигледно ми поминал тој филм, па ич не ме влечеше Хрватска да се посветам повеќе. Дефинитивно ќе видам кога Србија ќе дојде на ред, таму сигурен сум дека изборот ќе биде поголем. Пак ќе се повторам, не е проблем во изборот колку што е достапноста. Ми руши впечаток лоша снимка.
Ама добро, сума сумарум задоволен сум со Канибал вегетаријанецот, уште ми стои у памет, поготово со последниве дешавки со ракометаров и првичната изјава на лекарите.
Нема врска, се надевам утре ќе ни се падне некоја филмски поголема земја. Посакувам што е можно побрзо да дојде Англија, Белгија, Данска, Италија.
Ама добро, сума сумарум задоволен сум со Канибал вегетаријанецот, уште ми стои у памет, поготово со последниве дешавки со ракометаров и првичната изјава на лекарите.
Нема врска, се надевам утре ќе ни се падне некоја филмски поголема земја. Посакувам што е можно побрзо да дојде Англија, Белгија, Данска, Италија.
Завршивме со третата држава, Хрватска. Одличен интерес: дури 27 филма изгледани, и тоа:
1. @Zlatikevichius - 9, просек - 7,55
2. @Shawn Spencer - 5, просек - 6,00
3. @Mark Renton - 3, просек - 6,83
4. @Filip Telford и @Keyser - по 2, просек - 6,50
5. @devilko , @Shutmanga , @moongoses , @Violetova , @Corvus и @Imperatorot - по 1, просек - 6,60
На @Dumbledore , @The Cooler King и @grande-juve им избега автобусот за Загреб, и не изгледаа филм од Хрватска, за жал.
@Filip Telford - за жал не е голема држава. Пишав дека нема да одиме далеку (ќе останеме на Балканот) и дека ќе имаме нов Азербејџан, може дури и уште полошо. Така се погоди жрепката да помеѓу првите 10 држави, дури 5 се балкански. Една поминавме, една еве сега, остануваат уште 3. Значи, се селиме во:
ЦРНА ГОРА - 15.04 - 21.04.2022
Црна Гора иако има богата историја, е една од најмладите суверени држави во Европа, со прогласување независност од дотогашниот сојуз со Србија во 2006 година. Исто така е и една од најмалите држави во Европа (со околу 620 000 жители, што е приближно колку што има Скопје денес). Така мала држава и не може да се пофали ни со некоја богата филмска продукција: до сега само 6 филма по независноста се предложени за Оскар за најдобар странски филм. А ни за историјата на филмот во Црна Гора нема некои опсежни податоци на нет. Од тоа што најдов:
Првиот „црногорски филм“ (поточно „филм за Црна Гора“) е снимен од сопственик на некакво „патувачко претпријатие“, Уранија, Унгарецот Фердинанд Сомоѓи во 1902 година. Филмот се викал „U crnim brdima na knjaževskom dvoru crnogorskome“ и во 1902 година се прикажувал во кино во Виена. Следната 1903, снимателот Бела Житковски, исто од Унгарија го снимил филмот „Далмација“, кој исто така Црногоците го сметаат за свој. Во 1906 од страна на компанија на Чарлс Урбан од Англија е снимен филмот „Crna Gora i Albanski Alpi“, кој траел 4 и пол минути. Ниту еден од овие први 3 филмови не е сочуван денес.
Првиот сочуван црногорски филм е филмот на снимателот Јосип Караман од Сплит: „Svečanost proglašenja Crne Gore kraljevinom“, од 1910, од кога потекнуваат уште неколку снимки од прогласувањето на Црна Гора за кралство. Овој филм се чува во кинотеката во Белград. Сите останати филмови (како и овие погореспоменатите) од тој период, се повеќе филмови ЗА Црна Гора, отколку филмови ОД Црна Гора. Скромниот почеток на кинематографијата во Црна Гора се гледа во развојот на кино мрежата: првите кино сали се отворени во Цетиње, Котор, Никшиќ, Беране (1919), Подгорица (1919) и Пљевља (1926).
И по Првата светска војна филмови има само ЗА Црна Гора, но не и ОД Црна Гора. Првиот вистински црногорски синеаст е адвокат, книжевник и политичар, Владимир Ѓ. Поповиќ, роден во Никшиќ во 1884 година. Бил судија и градоначалник на Цетиње, подоцна бегалец во Италија и противник на сојузот на Црна Гора и Србија. Затоа и првиот воопшто црногорски филм е неговиот родољубен филм: „Voskresenja ne biva bez smrti“ („Non v’è resurrezione senza morte“) кој го снимил во Италија и бил прикажан во Рим на 14 април 1922 година. Од филмот денес се само реконструирани некои делови, а го нема во целост.
Првиот филмски актер од Црна Гора бил Михаило Ивановиќ Вавиќ кој бил и пејач кој прв пат настапувал во Петроград во 1905, а подоцна, во 1918 и во Москва каде глумел во главна улога во 2 филма. После Октомвриската револуција емигрирал прво во Париз, а потоа, 1921 стигнал до Холивуд, каде глумел во 12 филма. Починал и погребан бил во Лос Анџелес во 1931 година.
Подоцнежните филмови, од пред Втората светска војна се филмови на режисери од другите држави од тогашното заедничко кралство. Во периодот до 1941 година биле снимени околу десетина документарни филмови ЗА Црна Гора. Меѓу играните филмови, најзначаен е „Fantom Durmitora“ кој е прикажан во поголемите европски градови.
Скокот до 2000 година е неминовен. Се што било снимано претходно не може да се издвои само како црногорско, туку заедничко со останатите братски републики од СФРЈ. EDIT: @Shawn Spencer подолу додаде инфо кое сум го скокнал пребарувајќи. Во 1949 во Цетиње е основана Lovćen film - продукција која освен документарните филмови, во периодот помеѓу 1955 до 1965 снимила 10 долгометражни играни филмови + 2 меѓународни копродукции (насловите во листата подолу).
Во 2000 година е формирана црногорската Кинотека која има за цел да го пронајде, архивира и каталогизира целото црногорско кино-минато кое се чува главно во Белград но и низ другите кинотеки на европските метрополи. Последните десетина години Кинотеката издвојува пари за филмови, но тоа се главно копродукции со малцински удел на Црна Гора во нив, меѓу кои и нашиот The Happiness Effect.
Од тоа што најдов за Црна Гора, Википедија издвојува само 8 режисери како црногорски: Бранко Балетиќ, Вељко Булајиќ, Иван Краљевиќ, Живко Николиќ, Крсто Папиќ, Жељко Сошиќ, Здравко Велимировиќ и Никола Вукчевиќ. А според Википедија, ова е целата листа на црногорски филмови:
1. „Voskresenja ne biva bez smrti“ - Vladimir Popović (1922)
2. „Lažni car“ - Velimir Stojanović (1955)
3. „U mreži“ - Bojan Stupica (1956)
4. „Zle pare“ - Velimir Stojanović (1956)
5. „Krvava košulja“ - Žorž Skrigin (1957)
6. „Tri koraka u prazno“ - Vojislav Nanović (1958)
7. „Dan četrnaesti“ - Zdravko Velimirović (1960)
8. „Ne diraj u sreću“ - Milo Đukanović (1961)
9. „Nebeski odred“ - Boško Bošković, Ilija Nikolić (1961)
10. „Muškarci“ - Milo Đukanović (1963)
11. „Provereno nema mina“ - Zdravko Velimirović, Yuriy Lisenko (1965)
12. „Kotorski mornari“ - Fritz Bornemann (1980)
13. „13. jul“ - Radomir Šaranović (1982)
14. „Ljepota poroka“ - Živko Nikolić (1986)
15. „Opet pakujemo majmune!“ - Marija Perović (2004)
16. „Za šaku priganica“ - Ilija Vukotić (2004)
17. „Imam nešto važno da vam kažem“ - Željko Sošić (2005)
18. „Pogled sa Ajfelovog tornja“ - Nikola Vukčević (2005)
19. „Balkanska braća“ - Božidar Nikolić (2005)
20. „Taxi Drive Podgorica“ - Karlo Kalezić (2006)
21. „Zlatne čaklje“ - Zoran Bojović (2007)
22. „Gledaj Me“ - Marija Perović (2008)
23. „Posljednje poglavlje“ - Nemanja Bečanović (2011)
24. „Mali ljubavni bog“ - Željko Sošić (2011)
25. „Lokalni Vampir“ - Branko Baletić (2011)
26. „As pik - Loša sudbina“ - Draško Đurović (2012)
27. „Trinaesti Židov u Crnoj Gori“ - James Ard (2012)
28. „Dječaci iz ulice Marksa i Engelsa“ - Nikola Vukčević (2014)
29. „Ti mene nosiš“ - Ivona Juka (2015)
30. „Igla ispod praga“ - Ivan Marinovic (2016)
31. „Ispod mosta, među stijenama“ - Pavle Simonović (2016)
32. „Iskra“ - Gojko Berkuljan (2017)
33. „Balkan Noir“ - Drazen Kuljanin (2017)
34. „Između dana i noći“ - Andro Martinović (2018)
35. „Lijenština“ - Aleksa Stefan Radunović (2018)
36. „Ti imaš noć“ - Ivan Salatić (2018)
37. „Grudi“ - Marija Perović (2019)
38. „Poslije zime“ - Ivan Bakrač (2021)
I to je sve! Еве ја и единствената листа со црногорски филмови која ја најдов на Letterboxd, а всушност сите ги има погоре:
Но реков - за малите држави се дозволени отстапки, па така може да гледате филмови во кои Црна Гора учествувала со малцински удел, или филмови од режисерите од Црна Гора (пр. Вељко Булајиќ), или филмови чие дејство е сместено во Црна Гора (да, дури и Casino Royale со Џејмс Бонд може
). Па се надевам ќе ја преживееме некако неделава.
Uživajte!
1. @Zlatikevichius - 9, просек - 7,55
2. @Shawn Spencer - 5, просек - 6,00
3. @Mark Renton - 3, просек - 6,83
4. @Filip Telford и @Keyser - по 2, просек - 6,50
5. @devilko , @Shutmanga , @moongoses , @Violetova , @Corvus и @Imperatorot - по 1, просек - 6,60
На @Dumbledore , @The Cooler King и @grande-juve им избега автобусот за Загреб, и не изгледаа филм од Хрватска, за жал.
@Filip Telford - за жал не е голема држава.
Пишав дека нема да одиме далеку (ќе останеме на Балканот) и дека ќе имаме нов Азербејџан, може дури и уште полошо. Така се погоди жрепката да помеѓу првите 10 држави, дури 5 се балкански. Една поминавме, една еве сега, остануваат уште 3. Значи, се селиме во:ЦРНА ГОРА - 15.04 - 21.04.2022
Црна Гора иако има богата историја, е една од најмладите суверени држави во Европа, со прогласување независност од дотогашниот сојуз со Србија во 2006 година. Исто така е и една од најмалите држави во Европа (со околу 620 000 жители, што е приближно колку што има Скопје денес). Така мала држава и не може да се пофали ни со некоја богата филмска продукција: до сега само 6 филма по независноста се предложени за Оскар за најдобар странски филм. А ни за историјата на филмот во Црна Гора нема некои опсежни податоци на нет. Од тоа што најдов:
Првиот „црногорски филм“ (поточно „филм за Црна Гора“) е снимен од сопственик на некакво „патувачко претпријатие“, Уранија, Унгарецот Фердинанд Сомоѓи во 1902 година. Филмот се викал „U crnim brdima na knjaževskom dvoru crnogorskome“ и во 1902 година се прикажувал во кино во Виена. Следната 1903, снимателот Бела Житковски, исто од Унгарија го снимил филмот „Далмација“, кој исто така Црногоците го сметаат за свој. Во 1906 од страна на компанија на Чарлс Урбан од Англија е снимен филмот „Crna Gora i Albanski Alpi“, кој траел 4 и пол минути. Ниту еден од овие први 3 филмови не е сочуван денес.
Првиот сочуван црногорски филм е филмот на снимателот Јосип Караман од Сплит: „Svečanost proglašenja Crne Gore kraljevinom“, од 1910, од кога потекнуваат уште неколку снимки од прогласувањето на Црна Гора за кралство. Овој филм се чува во кинотеката во Белград. Сите останати филмови (како и овие погореспоменатите) од тој период, се повеќе филмови ЗА Црна Гора, отколку филмови ОД Црна Гора. Скромниот почеток на кинематографијата во Црна Гора се гледа во развојот на кино мрежата: првите кино сали се отворени во Цетиње, Котор, Никшиќ, Беране (1919), Подгорица (1919) и Пљевља (1926).
И по Првата светска војна филмови има само ЗА Црна Гора, но не и ОД Црна Гора. Првиот вистински црногорски синеаст е адвокат, книжевник и политичар, Владимир Ѓ. Поповиќ, роден во Никшиќ во 1884 година. Бил судија и градоначалник на Цетиње, подоцна бегалец во Италија и противник на сојузот на Црна Гора и Србија. Затоа и првиот воопшто црногорски филм е неговиот родољубен филм: „Voskresenja ne biva bez smrti“ („Non v’è resurrezione senza morte“) кој го снимил во Италија и бил прикажан во Рим на 14 април 1922 година. Од филмот денес се само реконструирани некои делови, а го нема во целост.
Првиот филмски актер од Црна Гора бил Михаило Ивановиќ Вавиќ кој бил и пејач кој прв пат настапувал во Петроград во 1905, а подоцна, во 1918 и во Москва каде глумел во главна улога во 2 филма. После Октомвриската револуција емигрирал прво во Париз, а потоа, 1921 стигнал до Холивуд, каде глумел во 12 филма. Починал и погребан бил во Лос Анџелес во 1931 година.
Подоцнежните филмови, од пред Втората светска војна се филмови на режисери од другите држави од тогашното заедничко кралство. Во периодот до 1941 година биле снимени околу десетина документарни филмови ЗА Црна Гора. Меѓу играните филмови, најзначаен е „Fantom Durmitora“ кој е прикажан во поголемите европски градови.
Скокот до 2000 година е неминовен. Се што било снимано претходно не може да се издвои само како црногорско, туку заедничко со останатите братски републики од СФРЈ. EDIT: @Shawn Spencer подолу додаде инфо кое сум го скокнал пребарувајќи. Во 1949 во Цетиње е основана Lovćen film - продукција која освен документарните филмови, во периодот помеѓу 1955 до 1965 снимила 10 долгометражни играни филмови + 2 меѓународни копродукции (насловите во листата подолу).
Во 2000 година е формирана црногорската Кинотека која има за цел да го пронајде, архивира и каталогизира целото црногорско кино-минато кое се чува главно во Белград но и низ другите кинотеки на европските метрополи. Последните десетина години Кинотеката издвојува пари за филмови, но тоа се главно копродукции со малцински удел на Црна Гора во нив, меѓу кои и нашиот The Happiness Effect.
Од тоа што најдов за Црна Гора, Википедија издвојува само 8 режисери како црногорски: Бранко Балетиќ, Вељко Булајиќ, Иван Краљевиќ, Живко Николиќ, Крсто Папиќ, Жељко Сошиќ, Здравко Велимировиќ и Никола Вукчевиќ. А според Википедија, ова е целата листа на црногорски филмови:
1. „Voskresenja ne biva bez smrti“ - Vladimir Popović (1922)
2. „Lažni car“ - Velimir Stojanović (1955)
3. „U mreži“ - Bojan Stupica (1956)
4. „Zle pare“ - Velimir Stojanović (1956)
5. „Krvava košulja“ - Žorž Skrigin (1957)
6. „Tri koraka u prazno“ - Vojislav Nanović (1958)
7. „Dan četrnaesti“ - Zdravko Velimirović (1960)
8. „Ne diraj u sreću“ - Milo Đukanović (1961)
9. „Nebeski odred“ - Boško Bošković, Ilija Nikolić (1961)
10. „Muškarci“ - Milo Đukanović (1963)
11. „Provereno nema mina“ - Zdravko Velimirović, Yuriy Lisenko (1965)
12. „Kotorski mornari“ - Fritz Bornemann (1980)
13. „13. jul“ - Radomir Šaranović (1982)
14. „Ljepota poroka“ - Živko Nikolić (1986)
15. „Opet pakujemo majmune!“ - Marija Perović (2004)
16. „Za šaku priganica“ - Ilija Vukotić (2004)
17. „Imam nešto važno da vam kažem“ - Željko Sošić (2005)
18. „Pogled sa Ajfelovog tornja“ - Nikola Vukčević (2005)
19. „Balkanska braća“ - Božidar Nikolić (2005)
20. „Taxi Drive Podgorica“ - Karlo Kalezić (2006)
21. „Zlatne čaklje“ - Zoran Bojović (2007)
22. „Gledaj Me“ - Marija Perović (2008)
23. „Posljednje poglavlje“ - Nemanja Bečanović (2011)
24. „Mali ljubavni bog“ - Željko Sošić (2011)
25. „Lokalni Vampir“ - Branko Baletić (2011)
26. „As pik - Loša sudbina“ - Draško Đurović (2012)
27. „Trinaesti Židov u Crnoj Gori“ - James Ard (2012)
28. „Dječaci iz ulice Marksa i Engelsa“ - Nikola Vukčević (2014)
29. „Ti mene nosiš“ - Ivona Juka (2015)
30. „Igla ispod praga“ - Ivan Marinovic (2016)
31. „Ispod mosta, među stijenama“ - Pavle Simonović (2016)
32. „Iskra“ - Gojko Berkuljan (2017)
33. „Balkan Noir“ - Drazen Kuljanin (2017)
34. „Između dana i noći“ - Andro Martinović (2018)
35. „Lijenština“ - Aleksa Stefan Radunović (2018)
36. „Ti imaš noć“ - Ivan Salatić (2018)
37. „Grudi“ - Marija Perović (2019)
38. „Poslije zime“ - Ivan Bakrač (2021)
I to je sve! Еве ја и единствената листа со црногорски филмови која ја најдов на Letterboxd, а всушност сите ги има погоре:
Но реков - за малите држави се дозволени отстапки, па така може да гледате филмови во кои Црна Гора учествувала со малцински удел, или филмови од режисерите од Црна Гора (пр. Вељко Булајиќ), или филмови чие дејство е сместено во Црна Гора (да, дури и Casino Royale со Џејмс Бонд може
). Па се надевам ќе ја преживееме некако неделава.Uživajte!
- Член од
- 21 октомври 2011
- Мислења
- 1.755
- Поени од реакции
- 2.569
Ти фали „Темната страна на сонцето“, црногорскиот филм со Бред ПитНо реков - за малите држави се дозволени отстапки, па така може да гледате филмови во кои Црна Гора учествувала со малцински удел, или филмови од режисерите од Црна Гора (пр. Вељко Булајиќ), или филмови чие дејство е сместено во Црна Гора (да, дури и Casino Royale со Џејмс Бонд може
И тој може. Еве јас ветувам - ќе го гледам.Ти фали „Темната страна на сонцето“, црногорскиот филм со Бред Пит
- Член од
- 21 октомври 2011
- Мислења
- 1.755
- Поени од реакции
- 2.569
Ау немојИ тој може. Еве јас ветувам - ќе го гледам.
Од друга страна па и нема некој избор.
Ќе си го повториме Лепота порока и толку
Ќе гледам нешто од Вељко Булајиќ или Бранко Балетиќ. Може Неретва сега. Ќе видиме.Ау немој
Од друга страна па и нема некој избор.
Ќе си го повториме Лепота порока и толку
McLovin
Politically Incorrect
- Член од
- 11 август 2016
- Мислења
- 4.229
- Поени од реакции
- 16.589
#3 Хрватска
Ministry of Love (2016) /Ministarstvo Ljubavi/
Сакав некоја комедија да изгледам, балканска. Го послушав предлогот од Спенсер. Искрено, не ми се допадна. Единствено добро е можеби идеата и реализацијата. Уникатно нешто, Министерство што ке проверува кои жени се преженети хаха. Од комедија имаше многу малку. Се насмеав 2-3 пати да речеме. Немам време да пишувам поопширна рецензија, го испуштив возот. @Zlatikevichius, ако можеш додади го и овој во листата.
3/5
Ministry of Love (2016) /Ministarstvo Ljubavi/
Сакав некоја комедија да изгледам, балканска. Го послушав предлогот од Спенсер. Искрено, не ми се допадна. Единствено добро е можеби идеата и реализацијата. Уникатно нешто, Министерство што ке проверува кои жени се преженети хаха. Од комедија имаше многу малку. Се насмеав 2-3 пати да речеме. Немам време да пишувам поопширна рецензија, го испуштив возот. @Zlatikevichius, ако можеш додади го и овој во листата.
3/5
Mark Renton
I live by the tune, I die by the book
- Член од
- 12 ноември 2009
- Мислења
- 5.390
- Поени од реакции
- 4.987
Јебала те Fernanda Montenegro (вие со Летербоксд ќе разберите)
- Член од
- 10 октомври 2011
- Мислења
- 6.272
- Поени од реакции
- 10.404
Од Хрватска ми останаа не изгледани Ritam zločina; Ne okreći se, sine; i Lisice.
Инаку вака на прв поглед фалат повеќе црногорски филмови, само треба некој ентузијаст да ги постави во листа.
Ги нема Mali ljubavni bog (2011) со нашиот Никола Ристановски во главна улога, Ispod mosta, medju stijenama (2016), Grudi (2020), A Balkan Noir (2017), Posljednje poglavlje (2011) со наш Владо Јовановски, Lokalni Vampir (2011), a можда има уште. Мислам и Granice, kiše беше црногорски.
Не си го нашол и ова Злате. Ловчен филм, црногорска продукција што од 1955 до 1965 создала 10 играни филмови.
Од нив го имам гледано Dan četrnaesti што во 1961 играл во Кан. Солиден филм што тебе мислам ќе ти легне.
Мене Ljepota poroka не ми се свиѓаше. Не ми беше проблем нудизмот и голотијата, ама приказната некако тапкаше у место. Може па и ја очекував премногу. Имате реставрирана снимка од филмов, да не се буни Џони.
Не ме бендисаа ни Izmedju dana i noći и Mali ljubavni bog.
Топла препорака за Igla ispod praga. Добра комедија со Ристановски во главна улога.
Ја сакам да го изгледам Poslije zime, oвогодишниот црногорски кандидат за Оскар, али нема снимка, па ваљда ќе биде Ti imaš noć што подолго време ми стои на драјв.
П.С. 'Ti mene nosiš' e хрватски филм. Мислам овој беше првиот екс-ју филм што го имаше на Нетфликс.
Инаку вака на прв поглед фалат повеќе црногорски филмови, само треба некој ентузијаст да ги постави во листа.
Ги нема Mali ljubavni bog (2011) со нашиот Никола Ристановски во главна улога, Ispod mosta, medju stijenama (2016), Grudi (2020), A Balkan Noir (2017), Posljednje poglavlje (2011) со наш Владо Јовановски, Lokalni Vampir (2011), a можда има уште. Мислам и Granice, kiše беше црногорски.
Не си го нашол и ова Злате. Ловчен филм, црногорска продукција што од 1955 до 1965 создала 10 играни филмови.
Од нив го имам гледано Dan četrnaesti што во 1961 играл во Кан. Солиден филм што тебе мислам ќе ти легне.
Мене Ljepota poroka не ми се свиѓаше. Не ми беше проблем нудизмот и голотијата, ама приказната некако тапкаше у место. Може па и ја очекував премногу. Имате реставрирана снимка од филмов, да не се буни Џони.
Не ме бендисаа ни Izmedju dana i noći и Mali ljubavni bog.
Топла препорака за Igla ispod praga. Добра комедија со Ристановски во главна улога.
Ја сакам да го изгледам Poslije zime, oвогодишниот црногорски кандидат за Оскар, али нема снимка, па ваљда ќе биде Ti imaš noć што подолго време ми стои на драјв.
П.С. 'Ti mene nosiš' e хрватски филм. Мислам овој беше првиот екс-ју филм што го имаше на Нетфликс.
Заборавив просекот на сите филмови да го пишам. До сега:
1. Hrvatska - 6,79
2. Norge / Noreg / Norga - 6,69
3. Azǝrbaycan - 6,00
1. Hrvatska - 6,79
2. Norge / Noreg / Norga - 6,69
3. Azǝrbaycan - 6,00
Автоматски споено мислење:
Thanks, ќе направам update.
grande-juve
е ај да плачеме сега
- Член од
- 20 ноември 2017
- Мислења
- 1.484
- Поени од реакции
- 7.307
У Норвешка ме задржаа, не ме пуштаат.. контактирав со амбасада ваљда ќе средат