Да не ве цитирам по претходните страни, имате многу чудни мислења за минатото, а богами и нереални.
Убаво спомна некој претходно, да не го барам постот.
Некако сите ги темелите мислењата врз основа на последните две сезони пред влезот на Самсоненко.
Патем, во едната освоивме СЕХА, а во првенството го изгубивме убедливо, додека во последната дојдовме до титулата. Титулата не беше воопшто лесно освоена, имавме кикс со Струмица, прогледување низ прсти за Столе за глупоста која ја направи и го имавме идиотот Медолино кој со најслабите екипи играше со прв состав и му се повредија половина тим.
Истата таа сезона, Вардар на пример испадна од Европа уште во прво коло, губејќи од смешен клуб како Извиѓач.
Да не споменувам како минувавме во ЛШ, топовска храна за сите, со неколку повремени блесоци во историјата, како бодот на гости со Загреб, победата над Кил и нерешено со Магдебург. Кога влеговме во ЛШ во 2009, после квалификацискиот турнир во Скопје, губевме како магариња од кого стигнеме со огромна разлика. Еднаш на 6 години игравме полуфиналиња во европски купови, ама таму секогаш налетувавме на јака екипа која не парчосуваше. Да се присетиме на сезоната кога игравме полуфинале со Гумерсбах. Поминавме некој умрен тим од Луксембург, па ги минавме Копенхаген кој беше пред банкрот и едвај ја поминавме Решица која исто така имаше големи проблеми. За во полуфинале да изгубиме со вкупно 100 гола разлика од посериозен тим. Да ве потсетам колку гледачи имаше на реваншот од полуфиналето?
Па кога ќе прочитам како Вујо вадел играчи, по по по...
Кои се тие играчи? Единствен класа играч кој излегол од Вардар е само Карачиќ од таа ера. Сите други беа просек, освен Прибак чија вредност малку ја преувеличуваме дека ни е миленик.
Некој напишал,
ПОМИЛО МУ БИЛО ВО ТИЕ ВРЕМИЊА, ОТКОЛКУ СО ПЛАТЕНИЦИ КОИ НИ ДОНЕЛЕ ЛШ
За да ги преброиме играчите кои тие години играа во Вардар, ни треба ЧЕТИРИЦИФРЕНА БРОЈКА. Какви само акрепи минаа низ клубот. Михајло носеше играчи, за месец дена ги бркаа, исчезнуваа сред сезона. Пример, Јан Собол играше до финалето од СЕХА, го освоивме и инстантно си замина, не го дочека ни крајот на сезоната. Какви само петардетини минаа низ клубот, сомнителни срби, црногорци и слична боранија во тие години кога Михо со сите напори пробуваше да го симне Металург од тронот.
И некој ќе ми каже уживал во тие времиња
Работата е што тие времиња ги поврзувате со емоции од годините кога сте биле помлади и нешто многу поважно,
СО ГОДИНИ КОГА КОМИТИ БЕА БАШ ДОБРА НАВИВАЧКА ГРУПА.
Интересното на натпреварите го правевме ние со нашето ривалство со Металург и со Пелистер. Да не се сеќава некој на квалификациите за ЛШ во 2009 и групната фаза? Никој не памти како завршиле натпреварите, сите ја памтат атмосферата, паролите, кореографиите, противничките навивачи од Минск и се што е поврзано само со навивањето.
Да се вратиме на таа фамозна сезона кога отпаднавме од Фленсбург.
Прво, во таа сезона Самсоненко веќе беше подвлезен во клубот и веќе имавме неколку руски ракометари во составот. Значи не е дека стигнавме подалеку со пулените на Вујо, туку составот беше ДАЛЕКУ посилен од претходната сезона. Во Вардар играше Душаебаев, играше Дибиров, играа Растворцев и Чиупурин и ред други играчи.
Второ, таква сезона се одигра на еуфорија, на мускули. Тој состав немаше теоретска шанса да го повтори успехот наредните години.
Видовме колку време се мачевме да дојдеме до тој фамозен Ф4, што ВООПШТО не е лесна работа.
И некој ќе ги нарече тие играчи платеници?
Па реално, Вардар освои две титули само поради хемијата во клубот и публиката. Дружбата меѓу играчите беше тоа што ни носеше титули. Вардар со многу послаб состав од другите екипи и со многу помали финансиски средства, дојде до 2 ЛШ титули во 6 посериозни сезони, успех кој НИКОЈ нема да го повтори. Веспрем сонува титула, а 3 врвни постави може да состави.
Вратете се во реалноста, а таа е дека:
1. Комити не се ни 2% од навивачката група од тоа време. Дури и во најсилните години на РК Вардар (по 2017, ние бевме 0). Направете споредба само од првите 2 сезони во Јане Сандански и крајните. Не распаднаа присилно и систематски, а тука враќање нема.
2. Вардар тогаш беше во позиција на најдобар клуб во Македонија, а сега е со реноме на двократен ЛШ првак. Публиката е гладна за резултати, без резултати истата ќе си замине. Пртазна сала, нема притисок за противниците, автоматски и резултатите ќе бидат послаби.
3. Среќа што Михо уште се држи, ако нешто му се случи (не дај боже), толку е од Вардар. Затоа наместо да се враќаме во филм дека ќе градиме екипа од 0, ќе правиме некои млади да бидат врвни играчи (никогаш Вардар не бил расадник на таленти, а и ниту еден клуб што брка титули, нема време да формира цели постави од 0), треба да се искористи тоа што уште има некакво реноме клубот, за да се привлечат спонзори и да се одржи каков-таков континуитет. Работата шкрипи, веќе за наредна сезона, ќе биде мноооогу густа борбата за титула. Состав се гради од сега, летото веќе ќе биде доцна. Проблемот не е само тоа што не наоѓаме нови играчи, туку не наоѓаме ни нови спонзори. Михо се обидува, ама се погоди и корона кризава на наша штета.
4. Заборавете на Кале. До Кале изградија зграда, ни самата околина веќе не е иста. Салата се користи за кошарка, се запусти цел тој дел.
Сите сакаме клубот да се препороди, Вујо да извади 7 играчи како Карачиќ, па магично на крилја на публика да газиме се', ама тоа е научна фантастика.