Io Sono Interista
The original, one and only IoSono.
- Член од
- 21 декември 2007
- Мислења
- 28.336
- Поени од реакции
- 57.931
F.C. Internazionale Milano
Добредојдовте на страниците на фановите на Интер во Македонија, на форумот на веб-порталот Кајгана. Ова е трето издание на нашиот фан-клуб, откако на предходните две испишавме над 2000 страници со преку 30 000 мислења! Од нашето заедничко дружење произлезе и идејата за сопствена веб-страна за навивачите на Интер како и за facebook група, па сето тоа прерасна во еден заеднички проект кој почна да обединува вистинска црно-сина навивачка армија во Македонија. Горди сме на нашиот прогрес и во иднина имаме зацртано и многу поголеми проекти. Ни претставува огромно задоволство што моментот кога ја отвораме новата тема за нашиот клуб се совпаѓа со доаѓањето на нашиот најдобар фудбалер, Горан Пандев, во редовите на Неразурите. Но, за сето тоа подоцна. Овде на крајот на воведниот дел, сакаме да им се заблагодариме на сите членови на фан-клубот кои редовно пишуваат, како и на членовите на други фан-клубови кои ни се придружуваат во дискусиите. И се разбира, доколку не сте член на фан-клубот, а го читате овој текст, да ве поканиме што побрзо да ни се придружите!
Историја на клубот:
ФК Интернационале Милано или почесто именуван како Интер, е италијански фудбалски клуб од Милано. Формиран на 9 март, 1908 година откако се случил раскол во Фудбалскиот и Крикет Клуб Милан, сега познат како АЦ Милан. Група Италијани и Швајцарци (Муџани, Босар, Лана, Бертолони, Де Олма, Енрико Хинтерман, Артуро Хинтерман, Карло Хинтерман, Пиетро Дел’Оро, Уго и Ханс Ритман, Фелкел, Манер, Виф и Карло Андруси) кои биле незадоволни од доминацијата на Италијаните во Милан, се одвоиле од тој клуб, што довело до креација на Интернационале. Уште од почетокот, клубот бил отворен за странци што му дава значење на неговото име. Оригиналниот прекар на клубот на италијански бил La Beneamata (Ла Бенеамата), Галеници.
Интер го освои своето прво Скудето во 1910, а второто во 1920 година. Капитен и истовремено и тренер на првиот златен тим бил Вирџилио Фосати, роден во Милано и брат на Џузепе Фосати (кој го освои второто Скудето). За жал Вирџилио Фосати загинал за време на Првата Светска Војна.
Во 1928, за време на ерата на фашизмот, Интер бил принуден да направи фузија со Унионе Спортива Миланезе и да го промени своето име во Амброзиана СС Милано, а дресовите биле променети од сино-црни во бели со црвен крст, кој го претставувал грбот на градот. Во 1929 името било променето во А.С. Амброзиана. Ова не им се допаѓало на навивачите кои и понатаму го извикувале името Интер, па во 1931 името било променето во Амброзиана-Интер. Клубот ги освоил титулите во домашното првенство во 1930 и 1938, потоа го освоил првиот Куп на Италија во 1939, редводен од големиот Џузепе Меаца, по кој подоцна ќе биде именуван стадионот. Во 1940 освоена е петтата титула, а подоцна клубот си го враќа името ФЦ Интернационале Милано, кое го задржува до ден денес.
Во годините после војната, Интер го освои своето шестто Скудето во 1953 и седмото во 1954 година. После освојувањето на овие две титули, за Интер следуваше период кој со златни букви е запишан во неговата историја, влезе во ера позната како La Grande Inter (Ла Гранде Интер), Големиот Интер. За време на овој златен период, клубот под водство на аргентинскиот стратег Еленио Ерера стана 3 пати првак на Италија во 1963, 1965 и 1966 година. Најважните моменти во оваа декада ги вклучуваат двата едноподруго триумфа во Купот на Европските Шампиони. Во 1964 година, Интер за првпат триумфираше во ова најсилно натпреварување, победувајќи го во финалето славниот шпански клуб Реал Мадрид. Следната сезона, играјќи на нивниот стадион, Џузепе Меаца, Интер по вторпат го освои Купот на Европските Шампиони победувајќи ја португалска Бенфика. За време на овие славни денови, многу големи играчи го носеа црно-синиот дрес: Луис Суарез, Џакинто Факети, Сандро Мацола, Анџело Доменгини, Марио Корзо. Сопственик и претседател на клубот беше Анџело Морати, татко на денешниот сопственик. Тој понуди огромна сума на пари за да ги купи Еузебиу и Пеле; двајцата се согласија да играат за Интер, но политиката замеша прсти. Воените диктатури во Португалија и Бразил одбија да ги регистрираат трансферите, со што обидот на Анџело Морати за Дрим Тим пропадна. Во 1967 година, Интер загуби со 2:1 во финалето на Купот на Европските Шампиони од шкотски Селтик.
После златните шеесетти, Интер успеа да го освои своето 11-то Скудето во 1971 и 12-то во 1980 година. Вторпат во пет години Интер беше поразен во финалето на Купот на Европските Шампиони губејќи 2:0 од Ајакс на Јохан Кројф во 1972 година. За време на седумдесеттите и осумдесеттите, Интер двапати триумфираше во Копа Италија во 1978 и 1982 година. Освои ново Скудето во 1989 година.
Периодот потоа до 2006 година е познат како „тешки времиња“ за нероазурите. Во овој период Интер никако не успеваше да дојде до титулата, но многуте сомнителни случувања во Сериа А придонесоа да избие скандалот познат како „Калчополи“, по што на 4 клуба им беа одземени бодови а Јувентус беше казнет и со преселба во понизок ранг.
Сепак, во овој период Интер успеа дури три пати да го освои Купот на УЕФА и тоа против Рома во 1991, Казино Салцзбург во 1994 и Лацио во 1998, а уште еднаш играше во финалето но го загуби двомечот против Шалке по изведување на пеналите.
Периодот од 2006 наваму изминува во тотална доминација на Интер на апенинскиот полуостров. Клубот нанижа вкупно 4 титули а оваа сезона е главен фаворит за освојување на 5-та последователна титула. Сопственикот Масимо Морати доведе нови засилувања со цел да го направи Интер посилен и да им ја исполни на навивачите долго очекуваната желба: триумф во Лигата на Шампионите.
ФК Интернационале Милано или почесто именуван како Интер, е италијански фудбалски клуб од Милано. Формиран на 9 март, 1908 година откако се случил раскол во Фудбалскиот и Крикет Клуб Милан, сега познат како АЦ Милан. Група Италијани и Швајцарци (Муџани, Босар, Лана, Бертолони, Де Олма, Енрико Хинтерман, Артуро Хинтерман, Карло Хинтерман, Пиетро Дел’Оро, Уго и Ханс Ритман, Фелкел, Манер, Виф и Карло Андруси) кои биле незадоволни од доминацијата на Италијаните во Милан, се одвоиле од тој клуб, што довело до креација на Интернационале. Уште од почетокот, клубот бил отворен за странци што му дава значење на неговото име. Оригиналниот прекар на клубот на италијански бил La Beneamata (Ла Бенеамата), Галеници.
Интер го освои своето прво Скудето во 1910, а второто во 1920 година. Капитен и истовремено и тренер на првиот златен тим бил Вирџилио Фосати, роден во Милано и брат на Џузепе Фосати (кој го освои второто Скудето). За жал Вирџилио Фосати загинал за време на Првата Светска Војна.
Во 1928, за време на ерата на фашизмот, Интер бил принуден да направи фузија со Унионе Спортива Миланезе и да го промени своето име во Амброзиана СС Милано, а дресовите биле променети од сино-црни во бели со црвен крст, кој го претставувал грбот на градот. Во 1929 името било променето во А.С. Амброзиана. Ова не им се допаѓало на навивачите кои и понатаму го извикувале името Интер, па во 1931 името било променето во Амброзиана-Интер. Клубот ги освоил титулите во домашното првенство во 1930 и 1938, потоа го освоил првиот Куп на Италија во 1939, редводен од големиот Џузепе Меаца, по кој подоцна ќе биде именуван стадионот. Во 1940 освоена е петтата титула, а подоцна клубот си го враќа името ФЦ Интернационале Милано, кое го задржува до ден денес.
Во годините после војната, Интер го освои своето шестто Скудето во 1953 и седмото во 1954 година. После освојувањето на овие две титули, за Интер следуваше период кој со златни букви е запишан во неговата историја, влезе во ера позната како La Grande Inter (Ла Гранде Интер), Големиот Интер. За време на овој златен период, клубот под водство на аргентинскиот стратег Еленио Ерера стана 3 пати првак на Италија во 1963, 1965 и 1966 година. Најважните моменти во оваа декада ги вклучуваат двата едноподруго триумфа во Купот на Европските Шампиони. Во 1964 година, Интер за првпат триумфираше во ова најсилно натпреварување, победувајќи го во финалето славниот шпански клуб Реал Мадрид. Следната сезона, играјќи на нивниот стадион, Џузепе Меаца, Интер по вторпат го освои Купот на Европските Шампиони победувајќи ја португалска Бенфика. За време на овие славни денови, многу големи играчи го носеа црно-синиот дрес: Луис Суарез, Џакинто Факети, Сандро Мацола, Анџело Доменгини, Марио Корзо. Сопственик и претседател на клубот беше Анџело Морати, татко на денешниот сопственик. Тој понуди огромна сума на пари за да ги купи Еузебиу и Пеле; двајцата се согласија да играат за Интер, но политиката замеша прсти. Воените диктатури во Португалија и Бразил одбија да ги регистрираат трансферите, со што обидот на Анџело Морати за Дрим Тим пропадна. Во 1967 година, Интер загуби со 2:1 во финалето на Купот на Европските Шампиони од шкотски Селтик.
После златните шеесетти, Интер успеа да го освои своето 11-то Скудето во 1971 и 12-то во 1980 година. Вторпат во пет години Интер беше поразен во финалето на Купот на Европските Шампиони губејќи 2:0 од Ајакс на Јохан Кројф во 1972 година. За време на седумдесеттите и осумдесеттите, Интер двапати триумфираше во Копа Италија во 1978 и 1982 година. Освои ново Скудето во 1989 година.
Периодот потоа до 2006 година е познат како „тешки времиња“ за нероазурите. Во овој период Интер никако не успеваше да дојде до титулата, но многуте сомнителни случувања во Сериа А придонесоа да избие скандалот познат како „Калчополи“, по што на 4 клуба им беа одземени бодови а Јувентус беше казнет и со преселба во понизок ранг.
Сепак, во овој период Интер успеа дури три пати да го освои Купот на УЕФА и тоа против Рома во 1991, Казино Салцзбург во 1994 и Лацио во 1998, а уште еднаш играше во финалето но го загуби двомечот против Шалке по изведување на пеналите.
Периодот од 2006 наваму изминува во тотална доминација на Интер на апенинскиот полуостров. Клубот нанижа вкупно 4 титули а оваа сезона е главен фаворит за освојување на 5-та последователна титула. Сопственикот Масимо Морати доведе нови засилувања со цел да го направи Интер посилен и да им ја исполни на навивачите долго очекуваната желба: триумф во Лигата на Шампионите.
Трофеи:
Во својата историја Интер освојувал многу трофеи, од кои најголемо значење имаат титулите во домашното првенство: Шампиони на Италија (17), Куп на Италија (5) и Супер Куп на Италија (4), како и меѓунароните титули: Куп на Европски Шампиони (2), Куп на УЕФА (3), Интерконтинентален Куп (2).
Фудбалерите кои освојувале највисоки признанија додека играле за Интер се бразилецот Роналдо и германецот Лотар Матеус. Роналдо на два пати е прогласуван за играч на годината од ФИФА а еднаш ја освоил „Златната топка“, додека Матеус по еднаш ги освоил овие две награди.
Комплетен преглед:
Сериа А:
Победници (17): 1909–10; 1919–20; 1929–30; 1937–38; 1939–40; 1952–53; 1953–54; 1962–63; 1964–65; 1965–66; 1970–71; 1979–80; 1988–89; 2005–06; 2006–07; 2007-08; 2008-2009
Куп на Италија:
Победници (5): 1938–39; 1977–78; 1981–82; 2004–05; 2005–06;
Италијански Суперкуп:
Победници (4): 1989; 2005; 2006; 2008
Уефа Лига на шампиони (Поранешен куп на Европски шампиони)
Победници (2): 1963–64; 1964–65
Уефа Куп:
Победници (3): 1990–91; 1993–94; 1997–98
Интерконтинентален куп:
Победници (2): 1964; 1965
Други титули
Серија Де Мартино:
Победници (6): 1958-59; 1960-61; 1961-62; 1962-63; 1965-66
Трофео Тим:
Победници (5): 2002, 2003, 2004, 2005, 2007
Бира Морети куп:
Победници(3): 2001; 2002; 2007;
Пирели куп:
Победници: 2001
Во својата историја Интер освојувал многу трофеи, од кои најголемо значење имаат титулите во домашното првенство: Шампиони на Италија (17), Куп на Италија (5) и Супер Куп на Италија (4), како и меѓунароните титули: Куп на Европски Шампиони (2), Куп на УЕФА (3), Интерконтинентален Куп (2).
Фудбалерите кои освојувале највисоки признанија додека играле за Интер се бразилецот Роналдо и германецот Лотар Матеус. Роналдо на два пати е прогласуван за играч на годината од ФИФА а еднаш ја освоил „Златната топка“, додека Матеус по еднаш ги освоил овие две награди.
Комплетен преглед:
Сериа А:
Победници (17): 1909–10; 1919–20; 1929–30; 1937–38; 1939–40; 1952–53; 1953–54; 1962–63; 1964–65; 1965–66; 1970–71; 1979–80; 1988–89; 2005–06; 2006–07; 2007-08; 2008-2009
Куп на Италија:
Победници (5): 1938–39; 1977–78; 1981–82; 2004–05; 2005–06;
Италијански Суперкуп:
Победници (4): 1989; 2005; 2006; 2008
Уефа Лига на шампиони (Поранешен куп на Европски шампиони)
Победници (2): 1963–64; 1964–65
Уефа Куп:
Победници (3): 1990–91; 1993–94; 1997–98
Интерконтинентален куп:
Победници (2): 1964; 1965
Други титули
Серија Де Мартино:
Победници (6): 1958-59; 1960-61; 1961-62; 1962-63; 1965-66
Трофео Тим:
Победници (5): 2002, 2003, 2004, 2005, 2007
Бира Морети куп:
Победници(3): 2001; 2002; 2007;
Пирели куп:
Победници: 2001
Стадион:
Клубот ги игра своите натпревари на стадионот Џузепе Меаца, кој се наоѓа во областа Сан Сиро во Милано. На стадионот настапува и градскиот ривал, екипата на Милан.
Стадионот е изграден во 1925-та и тогаш се нарекувал „Стадио Комунале“ (општински или градски стадион). Неговото отворање било на 19-ти септември 1926 кога пред 35 000 гледачи, Интер го совладал Милан со 6:3.
Од тогаш наваму, стадионот се проширувал и доградувал.
Во 1939-та стадионот го посетиле 69 000 гледачи на натпреварот помеѓу Италија и Германија. Во 1940 бил комплетиран и во тој момент собирал 125 000 гледачи. Пред толку гледачи играле Италија и Бразил во 1952 година. Кон крајот на 80-тите, по трагедијата на Хејсел во Брисел, стадионот е редуциран на 90 000. За потребите на светското првенство во 1990 е реновиран при што се изградени и 50 метарски високи кули кои го држат покривот. Капацитетот му е редуциран на 85.700.
Стадионот е наречен Џузепе Меаца во 1979 година, по легендарниот фудбалер кој настапувал и за Интер и за Милан. Сепак, тој настапувал подолго време за Интер каде имал и поголеми успеси, па обично навивачите на Интер се поврзуваат со него. Од тие причини, навивачите на Милан почесто го нарекуваат стадионот Сан Сиро, по областа во која е изграден.
Амблем, бои и прекари
Во поголемиот дел од неговата 100 годишна историја, Интер носел дресови со црно-сини линии. Кога бил основан клубот во 1908, црната боја била одбрана да ја претставува ноќта, а сината да го претставува небото.
По спојувањето со Унионе Спортива Миланезе, Интер го променил името во Амброзиана СС Милано, а дресовите во бели со црвен крст, кој го претставувал знамето на градот.
После втората светска војна, клубот го вратил името и старите бои, што водело до прекарот „Нероазури“. Белиот дрес со знамето на Милано се користи одвреме - навреме како резервен (гостински) дрес.
Еден од прекарите на Интер е "I Biscione" што значи „големата тревна змија“. Одбран е затоа што во хералдиката на Милано змијата има големо значење. Се наоѓа на грбот на „Куќата на Сфорца“ која владеела со Италија од Милано, во текот на периодот на Ренесансата, на градскиот грб на Милано, грбот на „Војводството на Милано“ - 400 годишна држава настаната по Римската Империја и грбот на Инсурбија - географски регион во кој спаѓа Милано.
Уште еден прекар на клубот е „Ла Бенеамата“, или „Галеници“.
Клубот ги игра своите натпревари на стадионот Џузепе Меаца, кој се наоѓа во областа Сан Сиро во Милано. На стадионот настапува и градскиот ривал, екипата на Милан.
Стадионот е изграден во 1925-та и тогаш се нарекувал „Стадио Комунале“ (општински или градски стадион). Неговото отворање било на 19-ти септември 1926 кога пред 35 000 гледачи, Интер го совладал Милан со 6:3.
Од тогаш наваму, стадионот се проширувал и доградувал.
Во 1939-та стадионот го посетиле 69 000 гледачи на натпреварот помеѓу Италија и Германија. Во 1940 бил комплетиран и во тој момент собирал 125 000 гледачи. Пред толку гледачи играле Италија и Бразил во 1952 година. Кон крајот на 80-тите, по трагедијата на Хејсел во Брисел, стадионот е редуциран на 90 000. За потребите на светското првенство во 1990 е реновиран при што се изградени и 50 метарски високи кули кои го држат покривот. Капацитетот му е редуциран на 85.700.
Стадионот е наречен Џузепе Меаца во 1979 година, по легендарниот фудбалер кој настапувал и за Интер и за Милан. Сепак, тој настапувал подолго време за Интер каде имал и поголеми успеси, па обично навивачите на Интер се поврзуваат со него. Од тие причини, навивачите на Милан почесто го нарекуваат стадионот Сан Сиро, по областа во која е изграден.
Амблем, бои и прекари
Во поголемиот дел од неговата 100 годишна историја, Интер носел дресови со црно-сини линии. Кога бил основан клубот во 1908, црната боја била одбрана да ја претставува ноќта, а сината да го претставува небото.
По спојувањето со Унионе Спортива Миланезе, Интер го променил името во Амброзиана СС Милано, а дресовите во бели со црвен крст, кој го претставувал знамето на градот.
После втората светска војна, клубот го вратил името и старите бои, што водело до прекарот „Нероазури“. Белиот дрес со знамето на Милано се користи одвреме - навреме како резервен (гостински) дрес.
Еден од прекарите на Интер е "I Biscione" што значи „големата тревна змија“. Одбран е затоа што во хералдиката на Милано змијата има големо значење. Се наоѓа на грбот на „Куќата на Сфорца“ која владеела со Италија од Милано, во текот на периодот на Ренесансата, на градскиот грб на Милано, грбот на „Војводството на Милано“ - 400 годишна држава настаната по Римската Империја и грбот на Инсурбија - географски регион во кој спаѓа Милано.
Уште еден прекар на клубот е „Ла Бенеамата“, или „Галеници“.
Ривалства:
Интер има неколку ривалства со други екипи, од кои две се многу значајни за Италијанскиот фудбал. Се разбира, тоа се ривалствата со Јувентус и Милан.
Дербито со Јувентус се нарекува уште и „Дерби на Италија“, фраза со која во 1967 славниот италијански спортски новинар, Џани Брера, го опишал дербито помеѓу двете најтрофејни екипи.
Името се задржало и понатаму затоа што покрај историјата на ривалство и самата фудбалска треска што владее на Апенинскиот полуостров пред секоја средба на овие две екипи, Интер и Јувентус беа единствените две екипи кои никогаш не играле во понизок ранг (Милан два пати играше во Сериа Б во 80-тите).Ова се промени по последниот „Калчополи скандал“, но и понатаму ќе остане фразата „Дерби на Италија“, како синоним за најголемиот фудбалски судир во Италија.
Дербито со вечниот градски ривал Милан се нарекува уште и „Derby della Madonnina“ , по едно од најпознатите места во градот, статуата на дева Марија на катедралата Дуомо, која обично се нарекува „Мадонина“.
Ривалството трае уште од 1908, кога еден дел од членовите на Милан, незадоволни од политиката која клубот ја водел кон странските играчи, го напуштаат и го формираат Internazionale.
Дербито создава одлична атмосфера во градот и на стадионот, кој е исполнет со многу транспаренти, често навредливи или хумористични. Често се случува навивачите да внесат и пиротехнички средства и да направат огномет.
Интер има неколку ривалства со други екипи, од кои две се многу значајни за Италијанскиот фудбал. Се разбира, тоа се ривалствата со Јувентус и Милан.
Дербито со Јувентус се нарекува уште и „Дерби на Италија“, фраза со која во 1967 славниот италијански спортски новинар, Џани Брера, го опишал дербито помеѓу двете најтрофејни екипи.
Името се задржало и понатаму затоа што покрај историјата на ривалство и самата фудбалска треска што владее на Апенинскиот полуостров пред секоја средба на овие две екипи, Интер и Јувентус беа единствените две екипи кои никогаш не играле во понизок ранг (Милан два пати играше во Сериа Б во 80-тите).Ова се промени по последниот „Калчополи скандал“, но и понатаму ќе остане фразата „Дерби на Италија“, како синоним за најголемиот фудбалски судир во Италија.
Дербито со вечниот градски ривал Милан се нарекува уште и „Derby della Madonnina“ , по едно од најпознатите места во градот, статуата на дева Марија на катедралата Дуомо, која обично се нарекува „Мадонина“.
Ривалството трае уште од 1908, кога еден дел од членовите на Милан, незадоволни од политиката која клубот ја водел кон странските играчи, го напуштаат и го формираат Internazionale.
Дербито создава одлична атмосфера во градот и на стадионот, кој е исполнет со многу транспаренти, често навредливи или хумористични. Често се случува навивачите да внесат и пиротехнички средства и да направат огномет.
Моментална состојба:
Во последниве 4 сезони Интер е доминатен на Апенинскиот полуостров и на своето конто впиша 4 Скудета. Тимот на Масимо Морати, предводен од инзвонредниот Жозе Мурињо, е на најдобар пат и петти пат да го подигне пехарот, откако по првата половина од сезоната во Сериа А освои 39 бода и во моментов има 8, односно 9 повеќе од конкурентите Милан и Јувентус. Во Лигата на Шампионите, Интер се пласираше во нокаут-фазата каде што го очекува двомечот против англискиот Челзи.
Во летниот преоден рок од тимот си замина најголемата ѕвезда, Златан Ибрахимовиќ, но пристигнаа Самуел Ето, Диего Милито, Тиаго Мота, Лусио и Весли Снајдер, по што тимот доби нов изглед и делува уште посигурен од минатата сезона. Шлаг на тортата во зимскиот преоден рок е доаѓањето на Горан Пандев, со што веруваме тимот ќе стане уште посилен.
Во последниве 4 сезони Интер е доминатен на Апенинскиот полуостров и на своето конто впиша 4 Скудета. Тимот на Масимо Морати, предводен од инзвонредниот Жозе Мурињо, е на најдобар пат и петти пат да го подигне пехарот, откако по првата половина од сезоната во Сериа А освои 39 бода и во моментов има 8, односно 9 повеќе од конкурентите Милан и Јувентус. Во Лигата на Шампионите, Интер се пласираше во нокаут-фазата каде што го очекува двомечот против англискиот Челзи.
Во летниот преоден рок од тимот си замина најголемата ѕвезда, Златан Ибрахимовиќ, но пристигнаа Самуел Ето, Диего Милито, Тиаго Мота, Лусио и Весли Снајдер, по што тимот доби нов изглед и делува уште посигурен од минатата сезона. Шлаг на тортата во зимскиот преоден рок е доаѓањето на Горан Пандев, со што веруваме тимот ќе стане уште посилен.
