Денес екскурзијата го нема вистинското значење на зборот. Емма над мене кажа некои работи, јас ќе ја надополнам.
Утринава се вратив од 5дневна екскурзија во Будимпешта, еден од најубавите градови што ги имам видено. Секој ден имавме програма каде ќе одиме и што ќе видиме, а за некои работи можеше да си бираш дали сакаш ваму или онаму, или ги сакаш двете. Како прво, копиљаците ги дадоа сите пари за алкохол и немаа пари за да одат на чардаш, или па не сакаа да дадат за да имаат пари вечерта да одат во диско, да се изнапијат, да се испомуваат еден со друг и утредента да расприкажат на сите колку биле камен вечерта, како тоа да е за гордеење. Да одиш во Унгарија и да не отидеш на чардаш е исто како да не си бил. Таа вечер и вечерта кога бевме на крстарење по Дунав си поминавме најубаво. За диско имам и во Свирипичино ако сакам, но во Унгарија повеќето можеби нема никогаш да стапнат.
Повеќето пиеја до 5 сабајле и ќе си легнеа, па ќе го испуштеа појадокот, па после ќе трошеа пари во Мекдоналдс или БургерКинг. Ние излезени да ги разгледуваме градбите со водичот, пијаниците во Мекдоналдс, во смисол тие знаат се` за Будимпешта, не им треба водич да им објасни. Уште па се спакувале ко да ќе се селат некаде, една зела куфер чиниш цел стан е внатре спакуван. Не знаеш што е поголемо, дали автобусот или куферот. Кога видов дури и нашминкани и облечени во штикли за на 20 часовен пат:nesvest:.
Ми недостигаат времињата кога се одеше на екскурзија за да се види нова земја, нов град, нова култура, нова традиција, творештво. Сега се оди на екскурзија колку да се каже дека си бил таму и дека си се направил камен и колку риби си смувал. А што е најтрагично, професорите ќутат. Ќутат и тие пијат.
Тоа не ни чини ама воопшто.