Трауми од детството

Dark Angel

Unfaithfull to life...
Член од
14 јули 2006
Мислења
1.081
Поени од реакции
6
Многу често луѓето психички се пореметуваат и имаат емоционални проблеми, како резултат на трауми од детството. Најчесто ваквите личности имаат конфликти со самите себе.
Нешто повеќе за ова...?
Во која возраст највеќе влијаат...
Како влијаат...
Можат ли да се пребродат...
 

SWEDEN

38ca ama nikoj ne verue
Член од
16 февруари 2007
Мислења
2.531
Поени од реакции
34
Zavisi sto traumi ima deteto najcesto organizmot ima blokaza i brzo zaboravaat ako se malecki , jes da potsvesno gi jebe u pojam toa ponataka i tesko e da se otkrie ako do toj stepen bile osteteni pa nastanala blokazata kako zastiten mehanizam
 
Член од
11 август 2007
Мислења
49
Поени од реакции
1
До седум години таканареченото "прво искуство" веќе го формира костурот на личноста, се понатака е резултат на учење....и подложи на промена..... така секоја траума од детството до седум години може да влијае на костурот на личноста.... и речиси се незаборавни.....се понатака може да се реши....
 

mRnO

И по mRnO,mRnO
Член од
16 април 2006
Мислења
6.263
Поени од реакции
52
Без стручна помош можат трајно да останат врежани и да прават проблеми,создаваат фобии итн
 
Член од
14 август 2007
Мислења
93
Поени од реакции
0
Mislam deka traumite mozat da pocnat otkako deteto ke pocne da svaka deka negovite roditeli se karaat, ili deka tatkoto ja povredil majkata, ili bil pijan i slicno...
Takvite situacii deteto ne gi zaborava i so tek na vreme se vrezuvaat dlaboko i vodat kon poseriozni psihicki zaboluvanja.
Ako ne se sooci so svoite traumi (so svoite demoni) nema da prodolzi napred, ke ostane zaroben/a vo minatoto.
A pred se nema da se izgradi vo zdrava licnost...
 

BoYd

женско сум
Член од
1 февруари 2007
Мислења
707
Поени од реакции
4
Најлошото во целата ситуација е што ако навреме не се соочи со тоа што се случило и го преброди до крај,сакајќи или не утре ќе го прави истото на своето дете.Потсвеста е гадна работа.И имаме хистори рипитинг.Језиво,језиво.
 
Член од
11 август 2007
Мислења
49
Поени од реакции
1
Луѓе, се до седмата година останува врежано, се останато може да се смени...
 
R

Razorblade Kiss

Гостин
Килџој,сакаш да кажеш дека ако дете е злоупотребено на 12 години,со едно 10-15 третманчиња на психијатар,и ќе се сеќава на тоа само како на едно лошо искуство?Можеби,но не сум сигурна.
Донекаде можам да го изедам тоа дека пред 7та година се случуваат пресудните работи кај една личност,од мое и од секое искуство,затоа што е така.Но,не мора да значи.Се зависи од средината во која едно дете расте,колку е средината подготвена навистина да му помогне,а не да го сожалува или да свршат работа со тоа што му купиле најмодерна играчка.Овде највеќе се греши.На никого не му треба сожалување,туку поддршка,иако тие два поима ги дели само влакно.Толку слични,а сепак различни.
И нормално,помошта од стручно лице игра голема улога овде.Но,што дете од 5 години разбира од тие термини е прашањето.Сепак,полагаме надеж во современите методи на психолозите.
 

Buterfly

*Just Fabulous*
Член од
4 јули 2006
Мислења
4.616
Поени од реакции
114
Луѓе, се до седмата година останува врежано, се останато може да се смени...
Мислам дека до седмата година детето се оформува и натаму е учење да, тоа е точно, но кога се работи за трауми кои да кажеме настануваат некаде после 7-8 година и тука може да се јави проблем во стил детето зависно од карактерот, да доживее траума, дали ќе ја носи во себе цел животи кога ќе созрее како личност тогаш да излезе целото тоа што во себе го носел самиот човек, или пак може со текот на годините да го пребродува, зависи се од карактерот на таа особа, во овој случај дете и од видот на траумата. Траумата може да биде резултат од семејно насилство кое е широко застапено, запоставување на самото дете, губење на родител кое ако се десило кога детето било помало полесно се проживува таа траума, развод на родителите и ред други работи. Зависи и од начинот на кој му се соопштува на детето, и дали детето воопшто ке го доживее како траума, зашто ги учат децата дека така требало да биде и тие потсвесно во главата го прифаќаат тоа како нешто нормално, но дури покасно кога ќе се оформат како личности тогаш почнуваат траумите. Но ако се води сметка за детето, ако се грижи за него некој одговорен може таа траума да исчезне постепено, но пак си зависи од карактерот на самото.
 
Член од
27 јуни 2007
Мислења
2.157
Поени од реакции
507
незнам кој психолог кажа дека детето се раѓа како табула раса(чиста табла)!што значи од најблиската околина зависи што ќе напише на неа!
а тоа дека е битно само до седмата година мислам дека е страшно погрешно размислување!па пубертетот е исто така многу битен период!
мислам дека траумите имаат огромно влијание во понатамошниот развиток на човекот.најчесто последиците доаѓаат до израз подоцна,закаснета реакција.
 
Член од
5 јануари 2008
Мислења
2.806
Поени од реакции
3.062
Како што рече и dejan k не е само до седмата ... Пубертетот е исто така важен
 
Член од
6 август 2006
Мислења
201
Поени од реакции
29
сепак, мислам дека и се’ она што ни се запишува во генетскиот код при раѓањето е еднакво важно како и социјализацијата. Точно е дека одредени трауми во детството можат да бидат многу фатални, но зависи и од поединецот како го прима сето тоа. Различни деца различно ги поднесуваат стрестните искуства, и влијанието од истите е различно кај секого. А тоа е последица на генетската предиспозиција на малата личност во формирање. Со генетските прдиспозиции се определуваат работи како начинот на размислување, на перцепирање на работите, начинот на справување со фрустрации, проблеми и сл. А сето тоа се особини, кои најчесто се присутни кај самата личност со самото раѓање, или пак се врежани во периодот на раното детство (од раѓањето, до кај некои 4 години, според Фројд).
 
Член од
21 декември 2007
Мислења
53
Поени од реакции
1
Траума е зезната работа. Сепак за човек да се справи со тоа пожелно е да се посети психијатар. Јас еве не се срамам да признаам дека посетувам психијатар.
 

Kajgana Shop

На врв Bottom