"Тој што знае што е правилно и ќе постапува правилно"

[Out Of Reality]

"Тој што знае што е правилно и ќе постапува правилно" - Колку вие се согласувате со познатата изрека на Сократ?
Тој велел дека Кога правиме нешто погрешно, тоа го правиме зошто не знаеме што е правилно. Затоа е многу важно да го прошириме нашето знаење и погледи.
Сократ бил окупиран со тоа да најде јасни и општоважечки дефиниции за правилното и за погрешното.
За разлика од Софистите ( кои се сметале дека општеството ги наметнува што е правилно што не е - на пример срамежливоста на човекот е наметната од општеството не е вродена) Сократ сметал дека способноста да се разликуваат правилното и погрешното лежи во разумот на луѓето, а не во општеството.
Тој сметал дека никој не може да биде среќен ако дејствува против сопствените убедувања. А оној што знае како да биде среќен, ќе се обиде и да стане среќен. Затоа оној што знае што е правилно, ќе постапува правилно. Зошто некој би избрал да биде несреќен? (последново прочитајте го двапати).

Дали се согласувате со Сократ? или можеби со Софистите?

Што мислите.. Можете ли да живеете среќно ако постојано правите работи за кои длабоко во себе знаете дека се погрешни?
Постојат многу луѓе што лажат и мамат и зборуваат лошо за другите.
Дали се свесни дека таквите работи се погрешни - или чесни?
Сметате ли дека тие луѓе се среќни? (Сократ не сметал дека се среќни)


Можете ли да појасните со некои примери? (можеби од денешниве ситуации, сосотојби и случувања).
Што мислите, дали политичариве.. или луѓето кои убиваат без око да им трепне знаат што е правилно?

 

[Samurai Jack]

Денеска се е отидено во ку*ац веќе не се препознава правилното од неправилното, луѓево ептен се отидени...

 

[Bibo]

"Тој што знае што е правилно и ќе постапува правилно" - Колку вие се согласувате со познатата изрека на Сократ?

Воопшто не се согласувам (и искрено не гледам како би требало тоа биде логично)...

Демек ако направиме нешто грешно, тоа е само затоа што не сме свесни дека тоа е не е правилно? Смешно е да тврдиш такво нешто...

Еве најобичен пример: поголемиот дел од луѓето во животот имаат украдено нешто ситно... Не зборам да ограбиш банка или нечиј стан или незнам си што, ама ете на пример, кога си бил дете си украл чоколатце или мастики од продавница, или пак може кога си бил во ресторан, си приметил дека на сметката заборавиле да ти наплатат за нешто но си премолчил и не си реагирал за пропустот... Демек кога си го сторил тоа, не си знаел дека тоа не е правилно, и дека по правило би требало да си го платиш чоколадото што си го земал од продавницата, односно да му напоменеш на келнерот дека заборавиле да ти наплатат нешто на сметката? Многу јасно дека си знаел дека правилно така би требало да постапиш, ама ете ти си се решил да се „направиш наудрен“ и да си ги зачуваш парите... Значи очигледно, ако знаеш што е правилно не значи дека стварно правилно ќе постапиш, или пак, дека ако направиш нешто погрешно незначи дека не си знаел што е правилно и како си требало да постапиш...

И немора само да е за крадење, еве земи на пример кога ќе се степаш со некој - тоа незначи дека не си свесен дека не е правилно кавгата да ја решиш со тоа што ќе го истепаш и физички ќе го повредиш, ама ете во моментот си бил бесен и не си можел да се контролираш...

 

[831]

Колку што се сеќавам тој во еден момент вика дека само философите можат да видат што е правилно и што е добро, додека софистите можат само да го насетат. Затоа и предлага на чело на државата да стои философ, само тешко е да ја препознаеш разликата помеѓу философ и софист.
Иначе ако ја увидиш суштината на правилното и доброто не можеш да делуваш поинаку освен согласно увидот...море одамна не ми е читан, за срамота, треба да се навратам на него пошто заедно со Ниче ми го имаат предизвикано најголемиот оргазам во животот читајќи ги

 

[Magde.]

Јас би се согласила со Софистите.
Општеството е она што одредува што е правилно а што е погрешно.
За нашето општество погрешно е да се убива, краде, силува, лаже, изневерува итн и тоа го сметаме затоа што на тој начин се повредуваме меѓусебно.
Контрадикторно на тоа е водењето војни што се случува константно. Но за тоа можеме да најдеме оправдување. Сите се плашат од војна зошто тогаш „непријателот“ може да те масакрира, да те убие, да те силува „без око да му трепне“. Убиваме животни за лична и туѓа сатисфакција. Убивањето животни за нас претставува спорт.
Од друга страна пак, животните го прават сето погоре, или се убиваат за да преживеат, или крадат од себе (птиците си ги крадат јајцата и ги користат како храна) и се парат со кој ќе стигнат, ретки се оние животни кои се верни.

Ги споредувам луѓето и животните со цел да доловам дека многу работи се сметаат за вродени и природни ако тие дејствија се случуваат и меѓу животните. Но оние работи кои ги нарекуваме природни, во исто време и ги нарекуваме погрешни ако ги правиме ние како разумни суштества. Причина за тоа е наметнувањето на ставовите од опшеството. Се вреднува чесноста, верноста, искреноста и со тоа ние се стремиме да бидеме пожелни и прифатени од општеството. Од мали не учат за казни и ни кажуваат дека лошо ќе те снајде ако направиш нешто што во тоа семејство/град/држава - се смета за погрешно.
Исто така, во различни култури има различен вредносен систем, со тоа, јас во оваа култура и некој што живее во Кина да речеме, една појава различно ќе ја доживее поради фактот дека нашиот вредносен систем е сосема различен.

Banality of evil is a phrase coined by Hannah Arendt in the title of her 1963 work Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil. Her thesis is that the great evils in history generally, and the Holocaust in particular, were not executed by fanatics or sociopaths, but by ordinary people who accepted the premises of their state and therefore participated with the view that their actions were normal.
Explaining this phenomenon, Edward S. Herman has emphasized the importance of "normalizing the unthinkable." According to him, "doing terrible things in an organized and systematic way rests on 'normalization.' This is the process whereby ugly, degrading, murderous, and unspeakable acts become routine and are accepted as 'the way things are done.

Прочитајте и за Милиграм експериментот. Заклучокот во тој експеримент е дека многу луѓе ќе направат ужасни нешта кога се под притисок.

 

[Out Of Reality]

Колку што се сеќавам тој во еден момент вика дека само философите можат да видат што е правилно и што е добро, додека софистите можат само да го насетат. Затоа и предлага на чело на државата да стои философ, само тешко е да ја препознаеш разликата помеѓу философ и софист.
Иначе ако ја увидиш суштината на правилното и доброто не можеш да делуваш поинаку освен согласно увидот...море одамна не ми е читан, за срамота, треба да се навратам на него пошто заедно со Ниче ми го имаат предизвикано најголемиот оргазам во животот читајќи ги

Идејата за тоа Философ да биде на чело на државата ја дал неговиот ученик Платон.
Инаку секој човек кој размислува разумно "можел" да види што е правилно и што е добро бидејќи тоа е вродено.

 

[PurplePuma]

Јас можам само да ја дополнам Магде.
Не постои вистинска граница меѓу правилно и неправилно.
На прашањето ,,дали можете да бидете среќни правјеќи погрешни работи?,, - нема универзален одговор. Затоа што, прво, критериумот за правилно и погрешно е субјективен и зависи од тој што го поставува прашањето, а второ, за човек да биде свесен дека прави нешто погрешно и да биде среќен истовремено, потребно е да не поседува супер его.
Затоа, низ призмата на ,,прашувачот,, , човекот кој е посматран можеби делува ,,среќен иако прави погрешни работи,, но, низ призмата на посматраниот човек, прави правилни работи и затоа е среќен.

За мене е погрешна побожноста, и од мој аспект би било ,,како можете да бидете среќни што верувате во нешто невистинито (погрешно)?,,, но од аспект на верниците станува збор за ,,верувам во вистинската религија, во Бог, и затоа сум среќен,,.

Така што, правилното и погрешното зависи пред се, од целиот општествен систем, и потесно, од самото семејство.

 

[Why?]

Брекинг њуз, нова модерна изрека!!

Тој што знае што е добро за него ќе постапува по истото.

 

[Crazy in Love]

Тој сметал дека никој не може да биде среќен ако дејствува против сопствените убедувања. А оној што знае како да биде среќен, ќе се обиде и да стане среќен. Затоа оној што знае што е правилно, ќе постапува правилно. Зошто некој би избрал да биде несреќен? (последново прочитајте го двапати).

Апсолутно се согласувам со ова. Човек кога е убеден во нешто дека е правилно, кога ќе направи нешто што е спротивно на тоа, го мачи совеста, се мачи со своите демони и со своите сопствени убедувања. Секој човек мислам дека некогаш во животот направил нешто кое знаел во себе дека не треба да го направи, но сепак го направил. Нема пострашно од себеразочарување.
Никој не бира да биде несреќен (барем не свесно), само понекогаш човек и покрај тоа што во себе знае што е правилно (според него), сепак вика ај да видам, може грешам...

Што мислите.. Можете ли да живеете среќно ако постојано правите работи за кои длабоко во себе знаете дека се погрешни?
Постојат многу луѓе што лажат и мамат и зборуваат лошо за другите.
Дали се свесни дека таквите работи се погрешни - или чесни?
Сметате ли дека тие луѓе се среќни? (Сократ не сметал дека се среќни)

Види, дефиницијата за правилно е до некаде индивидуална (на страна ако ги тргнеме општествените правила).

Има луѓе кои сметаат дека лажењето и мамењето се правилни и ним не им преставува проблем постојано да живеат така, затоа што тие се убедени дека тоа за нив е сосема правилно и нормално. На пример, за мене, мамењето и играњето со туѓите чувства е сосема неприфатливо, па така никогаш не би била среќна доколку си поигрувам со туѓите чувства, баш напротив ќе се јадам одвнатре самата себе и нема да можам да си го простам тоа.

Можете ли да појасните со некои примери? (можеби од денешниве ситуации, сосотојби и случувања).
Што мислите, дали политичариве.. или луѓето кои убиваат без око да им трепне знаат што е правилно?

Политичарите треба да се стават во друга рамка, пред се затоа што политиката сама по себе претставува поинаква реалност. Теоретски моралните норми кои наводно треба да ги има во политиката се супер, но во реалноста не е тоа така. Иако и политичарите и политиката се дел од општественото однесување, сепак малку поинаку функционираат работите во оваа област, насекаде во светот. Макијавели тоа многу добро го има обработено во “Владетелот“. Сосема реално ги прикажува фактите на кои почиваат односите во политиката. Иако, книгата е напишана во 16 век, уште важат истите правила. Како што вели тој, политичарот треба да има јавна и приватна личност. Иако во приватноста може да се држи до морални начела и свои принципи, јавниот дел од неговата личност сепак некогаш мора да ги погазува моралните норми до кои можеби се придржува во приватноста. Иако звучи малку чудно, со оглед на тоа дека личноста си е личност, сосема го разбирам Макијавели што сака да каже, иако секако не го оправдувам тој дел од политичката реалност, само сум свесна дека е сосема е поинаква од нашата.

Идејата за тоа Философ да биде на чело на државата ја дал неговиот ученик Платон.
Инаку секој човек кој размислува разумно "можел" да види што е правилно и што е добро бидејќи тоа е вродено.

Има повеќе теории за тоа зашто Платон ги ставил филозофите да бидат на чело во идеалната држава. Тоа е веќе друг муабет...

 

[GoD.HateUSaLL]

Тој што знае што е правилно, не значи дека може или ќе го направи. Ја многу добро знам што е добро а што лошо за мене, и кои се работите што треба да ги превземам за интелектуален и духовен прогрес, ама, затоа што често знам да бидам поголема мрза од што треба, го правам полесното.
Всушност луѓето имаат тенденција да го избираат полесниот, а не правилниот пат.

 

[Mary Poppins]

За Сократ најважно својство на човекот е разумот. Но, како што се сеќавам, Сократ не правел разлика меѓу моралниот и умниот човек, односно морални и умни луѓе се оние кои знаат што е добро и тоа го прават или знаат што е лошо и тоа го одбегнуваат. Според Сократ никој не греши намерно. И тие што прават лошо го прават тоа од незнаење.
За ова дискутирав и со професорот и не, не се согласувам дека оној што знае што е правилно и ќе постапува правилно. Живееме во сосем поинаков свет за кој Сократ не ни можел да сонува. Желбата да се биде над другиот е посилна и поважна денес од важноста да се зачува моралот и достоинството.

 

[PurplePuma]

За Сократ најважно својство на човекот е разумот. Но, како што се сеќавам, Сократ не правел разлика меѓу моралниот и умниот човек, односно морални и умни луѓе се оние кои знаат што е добро и тоа го прават или знаат што е лошо и тоа го одбегнуваат. Според Сократ никој не греши намерно. И тие што прават лошо го прават тоа од незнаење.
За ова дискутирав и со професорот и не, не се согласувам дека оној што знае што е правилно и ќе постапува правилно. Живееме во сосем поинаков свет за кој Сократ не ни можел да сонува. Желбата да се биде над другиот е посилна и поважна денес од важноста да се зачува моралот и достоинството.

Ниту светот на Сократ не бил значајно поинаков во тој поглед. Ако го посматраме развојот на човекот, секогаш се стремело кон материјалното - без оглед кој стадиум од развојот го гледаме.
Моралот и достоинството не се универзални категории, баш напротив. Се зависи од општествениот развој.

И секогаш најголем мотив не само за цивилизациите глобално, туку и за поединецот, бил натпреварот на моќ, престиж. Земјите војуваат(војувале) заради приграбување на што повеќе територии и ресурси, и тоа не е нешто што ,,денешниот свет,, го измисли. И во Сократовото време се случувало истото.

Средствата и зборовите се сменети, основните мотиви не.

 

[Mary Poppins]

Ниту светот на Сократ не бил значајно поинаков во тој поглед. Ако го посматраме развојот на човекот, секогаш се стремело кон материјалното - без оглед кој стадиум од развојот го гледаме.
Моралот и достоинството не се универзални категории, баш напротив. Се зависи од општествениот развој.

И секогаш најголем мотив не само за цивилизациите глобално, туку и за поединецот, бил натпреварот на моќ, престиж. Земјите војуваат(војувале) заради приграбување на што повеќе територии и ресурси, и тоа не е нешто што ,,денешниот свет,, го измисли. И во Сократовото време се случувало истото.

Средствата и зборовите се сменети, основните мотиви не.

Па да. А јас и понатаму си стојам на тоа дека и кога човекот би знаел што е правилно нема да постапува така баш поради тие негови особини. Темата е инспирирана од Сократовата изрека, а се мисли за светот во кој живееме денес. А да не се лажеме, денес секој гледа само да извлече корист.

 

[PurplePuma]

Па да. А јас и понатаму си стојам на тоа дека и кога човекот би знаел што е правилно нема да постапува така баш поради тие негови особини. Темата е инспирирана од Сократовата изрека, а се мисли за светот во кој живееме денес. А да не се лажеме, денес секој гледа само да извлече корист.

Секогаш секој гледа(л) да извлече корист. Никогаш немало општество каде што моралот бил прв и најзначаен. Привидно да, на пример, во арапскиве земји, сите жени се ,,морални,, одат забулени, ама под булата дефинитивно не се тоа што се прикажуваат.
Искрено - не постои ,,чист,, и ,,морален,, човек, па едно бебе, кога ќе се роди, во мајката гледа - корист. Подоцна, околу 1 месец по раѓањето, почнува зачетокот (значи само зачеток) на емотивната врска.

Човекот не може да знае што е општо правилно - секако освен ако не следи некои точно дефинирани правила на однесување - доколку е оставен сам на себе - ќе одлучи како него му е најдобро, без оглед на исправноста од морален аспект.

И да не се лажеме, не само денес - секогаш било, и секогаш ќе биде така

 

[nihilista]

Прво сите едно зборат а прават контра на тоа пошто имаат информации а не знаење го инструментализираат умот за свои потреби а средината то ест мнозинството влијае они да сакаат да се такви плус постапувањето е во релација со постапувањето на другите и потпаѓа под принципот,, правилата важат за сите или не важат за никого,, а секој со својата постапка дава модел на однесување затоа егзистенцијалистите се прашале а што ќе се случи ако сите направат така (без разлика што не можат, со постапувањето се дава пример) ко што рекол Кант постапувај така да можеш да кажеш постапувај како мене, но ако сите постапуваат така а тоа не е добро за целината, целината влијае да се менуваат критериумите и затоа основа на се е судир спротивност единство на спротивности или војната е природна состојба а мирот прикриена војна.