- Член од
- 5 септември 2007
- Мислења
- 3.848
- Поени од реакции
- 960
Свето Писмо или усно предание
За оваа тема инспирација добив од MIKI1 кој упорно и во сите постови ме обвинува зошто само сум се повикувал на Светото Писмо, а не и на усното предание, житијата на старците итн.
Толку е важно, да се разложи и обезличи фарсата наречана "Усно Предание", кое наводно Христос им го дал само на Апостолите (и никој друг), и тие некако го шепкаат тоа цело време од поколение на поколение се до Попот Трајче во с. Бродец.
Православните тврдат дека усното предание, и преданието на Св. Отци, е неопходно за да се толкува правилно Светото Писмо, без кое, Библијата може погрешно да се толкува...
Епа ајде да почнеме од почеток!
1. Усно предание: Фарса број 1!
Не постои нешто што е усно предадено, а да не постои запишано во Св. Писмо. Самиот Христос јасно при своето судење, изјавува дека ЦЕЛОКУПНОТО Негово учење било ЈАВНО и е достапно за секој човек (Јован 18:20)...
Значи теоријата дека постои некое тајно Христово учење го прави Христос лажго!
2. Св. Отци: Фарса број 2!
Прво и основно, не може да се зборува на „купче“ за луѓе што се протегаат од 2-13 век! Не може Тертулијан, Атаназије, Августин, Иринеј, Златоуст, да се стават во ист кош со Јован Дамаски на пример. Прво и основно, првата група, ниту се молела на Марија, ниту имала и почитувала икони, ниту барала и верувала во монаштво... Значи не може да се тврди дека сите се исти, кога нивната теологија НЕ Е ИСТА!
3. Св. „Отци“: Фарса број 3!
Зошто ги нарекувате „отци“ и зошто поповите и духовниците ги нарекувате „татковци“? И зошто го користите воопшто зборот „поп“ -татко?
Зошто ја кршите директната Христова забрана:
„Не нарекувајте НИКОГО на оваа земја „татко“ (отец), бидејќи имате Еден „Татко“ (Отец) и Тој е на небото“ - Исус Христос (Матеј 23:9).
4. Св. Предание: Фарса број 4!
Велиш Св. Предание е потребно за да се толкува Св. Писмо. Ова е навистина чудно тврдење. Ако Библијата може да се толкува на различни начини, тогаш и пишувањата на Св. Отци, исто така, зар не? И ако те запознаени со пишувањата на Св. Отци, знате дека тие и самите не можеле да се сложат за многу работи, и сега КОГО да го слушаме? значи тие не ни помогнале ама баш ништо...
5. Св. Предание: Фарса број 5!
Велите дека постои „тајно“ учење пренесено од Христос на апостолите... Епа ова учење е Гностичката ерес! Тие верувале дека има „тајно“ учење... Црквата секогаш била Јавна институција, која ЈАВНО ги кажувала своите верувања... Зошто има потреба да потпаѓате повторно под Гностичката ерес, кога таа е осудена од раните Црковни „отци“?
6. Св. Предание е осудено од Христос!
Во една прилика Исус рекол:
"А Тој во одговор им рече: „Зошто и вие ја престапувате Божјата заповед, заради вашето предание? ... и така го укинавте Божјиот збор заради вашето предание. Лицемери! Добро Исаија пророкуваше за вас, велејќи: ’Овој народ Ме почитува со усните, а нивното срце е далеку од Мене. Но напразно Ми се поклонуваат, учејќи науки, што се човечки заповеди."
(Матеј 15:3-9)
7. Св. Отци НЕ ВЕРУВАЛЕ во Св. Предание!
И конечно ја поставувам и оваа теза, за да се знае на што сме. И самите рани, Црковни „отци“ (ги ставам во заграда за да биде јасно дека имаме Еден Отец Небесен) прво не ни сонувале дека некој ќе ги нарекува „отци“, а второ, и самите тие верувале дека Библијата е единствен извор на Богословската наука:
Августин: Нека ја покажат својата црква, ако можат, но не преку зборување и мрморење, НЕ ПРЕКУ СОБОРИТЕ НА НИВНИТЕ ЕПИСКОПИ, НИТУ ПРЕКУ ПИШУВАЊАТА НА НИВНИТЕ ХЕРОИ, НИТУ ПРЕКУ ИЗМАМНИЧКИ ЗНАЦИ И ЧУДА, бидејќи сме предупредени за вакви работи од Зборот Господов. Но нека ја докажат својата вера преку Законот (Тората), преку предвидувањата на Пророците, преку песните на Псалмите, преку самите зборови на нашиот Пастир, преку зборовите на евангелистите, ОДНОСНО ПРЕКУ КАНОНСКИОТ АВТОРИТЕТ НА СВЕТИТЕ КНИГИ!
(Августин: За Единството на Црквата)
Василиј Велики: Од кога тоа традицијата (обичаите) треба да се земат како доказ за тоа што е правилно? Ако го отфрлате ова, не сме должни да го следиме вашето учење. Затоа Боговдахнатиот ЗБОР нека ни биде судија!
(Василиј Велики: Писмо 189)
Иринеј: Не го научивме евангелието од никој друг, туку од оние кои и ни го пренесоа, тоа евангелие кое некогаш го проповедаа јавно, а подоцна, според Божјата волја ни го пренесоа ВО СВЕТОТО ПИСМО, ЗА ДА БИДЕ СТОЛБ на нашата вера.
(Иринеј: Контра Ересите, 3:1:1)
Атаназије Велики: Светото и Боговдахновено Писмо е сосема ДОВОЛНО за објавување на вистината
(Атанасије: Контра Паганите I:3)
Кирил Александриски: „За божествените и светите верувања на нашата вера, не смееме да дадеме ниту најмала забелешка, ако таа не е потврдена од Св. Писмо... Не ми верувајте затоа што ви кажувам нешто, освен ако истото не е потврдено од Св. Писмо. Нашето спасение, кое е нашата вера не е мудри размислување, туку е докажана преку Св. Писмо.“
(Катехизам на Кирил Александриски, Лекција 4:17)
Григориј Ниски: „...ние немаме таква дозвола, да тврдиме што ќе посакаме, туку Св. Писмо е нашето ПРАВИЛО и МЕРКА за секое начело. Го фокусираме нашиот поглед само на него, и го дозволуваме само тоа што е во склад со тоа Писмо“
(Григориј Ниски: Догматика: За Душата и за Воскресението“.)
Јован Златоуст: „...нема да се потпирам врз сопствените размислувања, туку НАПРОТИВ, ќе ги докажам според Св. Писмо, за да биде сигурно и непоколебливо“
(Јован Златоуст: 8-ма Хомилија, За Покајанието и за Црквата)
Јован Златоуст: Велат дека нештата околу рајот треба да ги разбереме НЕ КАКО ШТО ПИШУВА, туку на друг начин. Но кога Св. Писмо сака да не научи нешто, ТОА СЕ ТОЛКУВА САМОТО СЕБЕ, И НЕ ДОЗВОЛУВА ЧИТАТЕЛОТ ДА ПОГРЕШИ! Затоа ве молам и преколнувам, ДА ГИ ЗАТВОРИМЕ НАШИТЕ ОЧИ ЗА СЕ ДРУГО, И ИСКЛУЧИВО ДА ГО СЛЕДИМЕ КАНОНОТ НА СВЕТОТО ПИСМО.
(13 Хомилија на Битие).
Епа сега, на кои тоа ваши духовни претходници се повикувате, кога НЕМАТЕ ПОЈМА што напишале, туку само папагалски се повторува лагата, демек така ќе стане вистина????? Тие не се ваши духовни предци, по ниеден основ, бидејќи ја напуштивте нивната ука, и да се живи, би ве осудиле за еретици...
Реков и пак ќе повторам, да беа „отците“ живи денес, сигурно нема да се најдеа во друштвото на денешниот македонски синод.