далеку од тоа дека едното е посебно или по сакано.. наравно сите родители си ги сакаат децата подеднакво али се дешава некад да се по наклонети кон едното дете. те цитирам зашо сум у некоја слична положба да речеме, брат ти на пример можам да го споредам со сестра ми за некои работи, знаеш она е женско па требала да има ташни па штикли па незнам ти сенки крени пудра курци палци абе шо и да и треба мора да се добие ( сеа не баш мора ) али ќутни бутни ке и дадат а ја коа ке побарам знаеш немам шо ке ти е сеа тоа ова она али ај океј се справувам со тоа некако али највеќе од се шо ме нервира коа сестра ми дома нема да се сврти па сите работи ке мора да ги завршам ја било тоа канта да истурам или да зеам снег да исчистам или алишта да внесам внатре ако врне.. (сеа не да перам или да зеам ручек ра праам) значи машки женски работи претежно јас правам дома а кога ке и се рече неа нешт у секунда ја заболува кичма или има мензис па неможе одредени работи да ги праи ( скоро сите ) или па коа ептен треба да напраи некоја работа тогаш е нервозна.. ептен неможам да преречам за ова пошо моите се инвалиди и им треба помош...Родителите ги сакаат подеднакво децата,но многу нормално дека имаат миленик...Кај мене случај е брат ми.Постар е 2 години од мене и секогаш мора да му угодуваат.Колку потрошиле за него во една година за мене толку не потрошиле за цел живот.
Му купија кола,отиде на екскурзија низ Европа,му купија лаптоп,секое лето за Италија,му купуваат скапа гардероба и парфеми оригинал,на секои три месеци нови патки,а јас секогаш црната овца во семејството,или систерот ми.Им побарав само едно нешто и не беше којзнае што,мала работа.А не ме послушаа,напротив ме зезнаа.Ептен малку трошам,само кога ми е потребно нешто.Кога ми даваат пари ги одбивам кога им побара брат ми џебот им е полн.Секогаш мора да го фалат него.Како да е совршен и нема маани,а други деца како да не постојат.Ете пример