Ајдееее, потребата за изразување преку сексуални симболики е многу позната појава во психијатријата како психо-аномалија (особено во интелектуализмот), не ти кажаа кога одиш на сеанси за да не се резилиш во јавноста. Колку за твоја информација, кај машките точно е, има две глави, правите едната ја користат само за една работа и со неа размислуваат такоѓе за една работа, по се изгледа ти со твојата “мала глава“ размислуваш за се у животу, затоа овие небулози и шизофрении. Психичките роблеми решавај си ги дома, не на форумов.
Трт, прт, трт, прт,..
Главецот почна да се расфрла со дијагноси...
ЈЕее бе главец, бе... Едно време беше ...
IZBRISANO OD GARFIELD... што се вади, тоа секако кај вас, во минатото коа не сте се миеле од Митровден до Ѓурѓовден...
Ама она болдираното, мислам дека е многу по автодеструктивно, него за мене, знаеш онака... Пошо гледано од страна на неутралец, ти се расфрла со мрсули, а претходно ги једеше, пошо во оваа земја нема каде да ги фрлаш, а закон ти е 50 евреи, на крај ќе излезе дека си једел мрсули, мрслулко едно малечко.
Сум ти станал очито комплекс, пошо едно време те кудев, те цапав, го турав на тебе, ми беше предмет, сега веќе НЕ, пошо навистина сфатив дека и ти си греотичка, и ти треба да се дрзнеш да голтнеш мрсулче, но на крај и да го фрлиш, опљукаш, посереш...
Пилето, и пилафката, ај што биле Македонски, туку само Македонците Пиле пиле го викале...
Хаааабеее Главец, глаченце мало, како од ...
IZBRISANO OD GARFIELD... претинкан... На работ на експлозија ми си, внимаај... Да не се трансформирам од Историчар на она другото...
Значи сите топоними од областа Ематија били НЕ Албански а само Ематија останала Албански топоним-нема логика нели?
Би сакал да постираме стари пишанија за македонските области во
Ематија-Матија (Албанија).
На ова ме поведе едно мое откритие од 16 век од градот Скадар. Имено, на сите стари книги од Скадар стоело дека градот е Македонски.
Оваа слика е смалена. Кликни тука за да ја видиш целосната слика [700x83].
Еве еден пример на стара скадарска книга "Тримесник", печатана во Скадар, во 1563 г. од тамошниот владика г. Стефан, со следнава содржина: „
ја свршив оваа Божја книга во летото Христово 1563, месец декември, на К.Д., во местата македонски, во родниот град Скадар...“ (Бугарски државен архив, ЦВА, ф. 40. оп. II, а.е. 935, л. 57-58).
Ромејската (Византиската) Историја на грчкиот-византиски владика Никифор Грегора (1295–1360) е еден од највалидните историски извори за историјата на Балканот од 14 век. Во почетокот на 14 век Грегора престојува во неколку градови во Македонија и
Ематија (Алbанија).
За градот Девол (денес Корча и целата област околу Корча)
вели дека е град на Македонци, со голема тврдина -φάνουσι περί Άχρίδαν τε και Δεάβολιν. Φρούρια ταύτα Μακεδονίας , πολλήν παρασχόμενα την άσφάλειαν τοις χρωμένοις αύτος (Gregorae. I, 72-73; ГИБИ, XI, 132 ). Го посетил и македонскиот град
Белград (денеска Берат), каде живееле Македонци и биле под јуриздикција на Охридската Архиепископија - Βελλεγράδων (Belgratos) και της άλλης Μακεδονίας (Gregorae 1,247; ГИБИ, XI, 143). Да напоменеме дека Берат и Девол не влегуваат во географската територија на Македонија, но во етничката.
За прв пат декларирање како Македонци по род е забележано е во записите на Охридската Архиепископија од 13 век во тогашното Епирско Деспотство, што не значи дека и порано немало декларирање македонска националност. Тука имаме и запис од
Иван Иерекар „по род Македонец“од селото Власто во тогашното Епирско Деспотство (J. Pitra, Analecta sacra et classica specilegio Solesmensi parta, t. VI Juris ecclesiastici graecorum selecta paralipomena. Parissis et Romae 1891, col. 315).
Во 1891 г., католичкиот Kардинал Ј. Питра објавил 155 документи од Охридската Архиепископија, кога била дел од Епирската држава, од времето на Архиепископот Димитриј Хоматиjан (1216-1235), каде што Македонците се спомнати преку 50 пати и се забележува дека во областа Епир главно живееле Македонци кои се изјаснувале по народност како Македонци „То де генос Елкон ек Македонон“ (Д. Ангелов, Принос к'м народосните и поземлени отношенја в Македонија стр. 11-12 et.seq..; 43). __________________
Скадар сакаш да кажеш дека е Славјански топоним а?
Второ не кажав дека Ематија е албански, туку дека МАГ е корен на големо, и го има во албанскиот јазик.
Се ова што го постира е на јужна албанија, за што се сложувам и јас.
После еве ти уше нешо... Да ти стане појасна егзистенцијата на Арнаутите дивијаци во тие простори и пред да дојдат Турците..
Во средните векове народноста е изменчива категориjа. о важна е религиозната припадност. Миjачките земи кога са били во Бугарската држава са били населени со местно население различно од словените и прабугарите.
Тоа население после христиjанизирането и кои са били во по голема близост со компактните словенски маси се пословенчило. Тие кои са били по далеко и са били преобладавашто мнозинство макар и да се христиjанизирали и во црквите се пеело на
црковнословенско са запазили езикот си -
тоа са днешните арнаути.
После турското овладеване се наблудава и обратен процес - пославенчините арнаути под воздеjствие на арнаутскиот натиск одново са проговорили на стариот арнаутски език. Тие кои са останали необрнати - тоа са миjаците. Те по нрав са по близо да албанците отколу до едноезичните брсаци. Тоа го забележал и Jордан Х.Константино- Джинот:
Дебр е с два народа населен, т.е. болгари и арнаути. Дебрските болгари са зоват мијаци, зашто наречие нихно совсем разнствува от наречие на охридски и крчовски болгари. Кој има желание да види нихное наречие, нека узме „Краткаја свјаштенаја историја”, преведена от г.архи мандрита х.Партенија Зографскаго.
Дебрски болгари вси са благочестиви и в свјатаја православнаја вера постојанни; в нихни кушти перво украшение е по един особни молебник со свјатое кандило, свјатија икони, молитвослов, смирно, темјан и восок, т.е. всекоја кушта прилича на мала церквица.
Дебрски болгари са милостиви и гостолјубиви, човеколјубиви, они само една пара да имат, ако дојде калугер да проси, ке си ја дадат.
Дебрски болгари работат в Цариград, Солун, Серес, Кавала, Драма и т.д. Много добивајат, но дебрски разбојници им ги зимајат. В Дебр ништо се не ражда, от диви круши и сливи.
В Македонија и Албанија, турци по нешто се скротиха, а дебрски мијаци не познават ни от цар, ни от везир, они прават от лошо много по-лошо. Човек да лега, они ште го соблечат или убијат.
http://www.promacedonia.org/bmark/jhk/jhk_2.htm#10
Ја!
