Последен воз ...

[Филозофка]

Што е брак? Институционализирано (скапо) фаќање.
Што е развод? Институционализирано (скапо) раскинување.

Јас така гледам на работите. Апсолутно не мора да биде човек во брак за да има деца, а и апсолутно не мора човек да останува во тој брак ако веќе ги има. Сè е можно во денешно време. Она што нè учеле, т.е. „моралните норми“ со кои сме израснати, ни велат дека жената треба додека е млада да се омажи, а и мажот исто, за да имаат деца. Биолошкиот часовник е едниствена медицинска (статистичка) причина зошто некој би сакал да брза со бракот и децата.

Но, ако човек може да си дозволи брак и може да си дозволи развод (зборам за материјално, социјално и духовно), апсолутно не мора да се ограничува дека „овој е последниот, друг нема да дојде“ (секогаш доаѓа некој) или „ако сега не се омажам, лошо ќе гледаат на мене“ (а ако се омажиш со некого кој те прави несреќна, ќе те сожалуваат, што е полошо според мене) или слично. Фактички, се сведува само на една поскапа врска (поскапа финансиски, временски и секако инаку).

И затоа, оние кои се омажиле/ожениле млади, го немаат овој проблем, зашто раснеле заедно со партнерите. Едноставно, кој подоцна се мажи/жени, поскапо за него/неа. Тоа е сè.

Убаво е за децата да не го добијат надимакот копиле нели:kesa: убаво е таткото и мајката во брак да имаат деца, инаку не мислам дека мажењето женењето на постари години нужно мора да е осудено на пропаст.

 

[renate]

Ima razlicni luge i razlicni pogledi za toa kako koj ke go prozivee zivotot pred da stapi vo brak.Jas licno mislam deka bez razlika koga se stapuva vo brak zivotot prodolzuva ponatamu i isto taka moze ubavo da se zivee i so partnerot kako i koga e covek singl.No od druga strana mislam deka ako covek ja prejde 35 godina razmisluva poseriozno i pokriticno za se okolu brakot i partnerot pa posle moze i potesko da se odluci vo brak da stapi.Starosna granica mislam deka nema zatoa sto nikogas ne e docna za brak dokolku e odbran onoj vistinskiot partner,e sega ako lugeto si sakaat i decinja e togas ne bi trebalo do 40 da se ceka,neli?Jas nikogas ne bi stapila vo brak so partner za koj ne sum potpolno sigurna deka e toj vistinskiot samo za da ne se rece deka ke ostanam nemazena ili za da go fatam posledniot voz ko sto vikas.Ima i takvi luge koi od strav da ne ostanat ne mazeni/ne zeneti pravat daj sto das,no za mene toa ne e dobra donesena odluka pogotovo sto so toj covek treba cel zivot da se pomine/prozivee i eventualno i deca da se ima.

 

[delfybuba]

Сега скоро една моја познаничка ме изненади,накај 30 има,се омажила ама баш за тој што толку време го одбиваше.
Кога беше `помлада`не го ни погледна сиротиот,а тој скшен од љубов,не се откажа..
И како помина времето нешто тргна наопаку,мојава пријателка не можеше да задржи ниедна врска и виде,не виде мораше да го фати токму последниот воз...
Значи за секој е различно.Кога ке процени колку му се можностите и шансите за нешто повеке,тогаш останува или да се бори,да се обидува или да го фати возот навреме:nesum:

 

[devojka111]

Навистина прашањево е комплексно за размилување, но факт е дека не можеме да донесеме универазен одговор, бидејќи се е индивидулно и зависи од карактер до карактер. Денес поради бројни причини пред се од економска природа, старосната граница за стапување во брак е поместена за неколку години нагоре. Лично јас се согласувам со некој погоре што напиша дека после 25 година некаде со поинакви очи ги гледаме работите и веќе размислуваме на тоа прашање.

Да, денес има многу луѓе кои сакаат животот да си го проживеат убаво пред да стапат во брак, но зарем нема да им биде животот поубав доколку го најдат својот човек и со него ги проживеат сите убави момемти во животот. Секој со својата среќа, некој порано, некој покасно може да го пронајде човекот на својот живот со кого би згазнале на "лудото тавче", важно е да не се разочарува и да не стапува во брак поради лажни побуди, односно поради стравот времето да го згази.

Јас навистина не знам каде ќе ме одведе судбината, се надевам дека судбоносното ДА ќе ми биде со човекот кој го сакам, без разлика кога ќе биде тоа, но ништо не можеме предвреме да го предвидиме, останува да се надеваме и да мечтаеме дека така ќе биде.

 

[Sussaro]

Да интересен феномен. Си начукал/а 30 и кусур години и сега немаш каде и ја фаќаш првата укажана прилика оти може да биде касно после тоа и да паднеш во канџите на очајот од осаменички живот. Знам доста такви бракови, и лично мислам дека тоа е чиста глупост иако сепак би рекол дека ги разбирам прибидејќи стравот, очајот и пратечката психологија во тие години се многу моќни за да не се оди по таа најчесто погрешна линија на помал отпор. Лично за мене ако сум се решил дека треба да биде Виена ќе биде тој воз, а не тој за Белград, Киев или Варшава само заради тоа што тие се последните останати на перон.