Нема потреба да се подига самодовербата, ако ти е за клецање работава.
Во ова време на пандемија познавам цури кои се палат на типови без самодоверба, онака депре типови, внатрешно уништени, нешто како Македонија, само помалку.
Обично тие женски можат да се најдат во некои паркчиња, носат маички од Рамонс, Клеш и компанија, некоја специфична шминка на себе, тие со поубави нозе некои хеланки со дупени кругчиња и обавезно мартинки на нозе. Ако тоа пука надвор сонце, 30 степени и луѓе се препотуваат, тоа не им менува. Тие пак подебелките женски наместо хеланки носат некоја црна траперка, да им оди во комбинација со расположението.
Најчесто можеш да ги најдеш на некоја од клупите во парк, како дискутираат од трансхуманизам до спинална дискус хернија. Обично им е пуштен телефонот или некое блутут звучниче со музика да си крцка, па така кога се ведри слушаат побрзи песни од Секс Пистолс, Рамонс, Клеш, кога се во некој неопределен mood слушаат нешто како Pearl Jam, Soundgarden, а кога се down пуштаат нешто од Флојд да цигулига. Има муабет во нив, ќе ги задевниш нешто околу Толстој, Достоевски, па малку психологија Јунг и Фројд и обавезно ќе е.иш некоја.
Заборавив да напоменам. Исто така ептен сакаат дечковци со скироли. Ама за да возиш скирол, ти треба ем вештина, ем самодоверба дека можеш да возиш чак и да правиш финти.
И уште една работа, ако некако ќариш од тие послабите со мартинките, пази кога и ги собуваш чизмите, пошто жешко време е, запурничаво, 30 степени.
Пошто само здрав и жив можеш да градиш самодоверба, во некое идно време. А најбитно е да си здрав и жив, па потоа се останато.