- Член од
- 21 декември 2012
- Мислења
- 124
- Поени од реакции
- 261
Првата разделба („Дениција“, 1968 г.)
Возот се задеваше со предишените полиња,
жеравите се престројуваа над мојата глава,
но во сè што ќе видев, во сè што ќе помислев,
во сè што ќе допрев беше и таа замешана.
Оставен, како развенчана змиска кошула,
ги колнев сите краишта што нејзе ѝ ги посветив
и сите нови места што ме среќаваа без неа.
Ушите ми гореа за да знам дека ме споменува,
но сетилата му се противеа на придојденото време
и тој ден траеше подолго од сите минати години.
Колку ја барав подалеку, толку поблиску ја пронаоѓав
(како што можев да ја изгубам и кога ја држев за рака)
и солзата што подалеку кај неа се растураше
во мене веќе почнуваше да се збира и составува.
Возот се задеваше со предишените полиња,
жеравите се престројуваа над мојата глава,
но во сè што ќе видев, во сè што ќе помислев,
во сè што ќе допрев беше и таа замешана.
Оставен, како развенчана змиска кошула,
ги колнев сите краишта што нејзе ѝ ги посветив
и сите нови места што ме среќаваа без неа.
Ушите ми гореа за да знам дека ме споменува,
но сетилата му се противеа на придојденото време
и тој ден траеше подолго од сите минати години.
Колку ја барав подалеку, толку поблиску ја пронаоѓав
(како што можев да ја изгубам и кога ја држев за рака)
и солзата што подалеку кај неа се растураше
во мене веќе почнуваше да се збира и составува.