N
NeMiRnA
Гостин
Мака ми е што секое утро осеќам како влегуваш кај мене во соба и ме бакнуваш на образот пред да одиш...Знаеш ли ти колку пати се стегам тогаш да не ми потечат солзи и не покажувам дека чувствувам дека си тука...и се плашам дека нема да те видам и да те гушнам како денот што поминал....
Мака ми е да живеам додека се плашам...
Мака ми е да ги живеам деновите како вчера...
Тато...не си оди,биди тука,немој да те изгубам за секогаш...
Неможам да ти опишам колку болеше времето без тебе,цела година...неможам да ти опишам колку болеше помислата дека никогаш нема повеќе да те видам,дека нема ни да се простам.
Мака ми е да не спијам и да те чекам,да ја читам тагата во едни сини очи во кои има бесконечна болка.
Мака ни е да сме без тебе...остани...
Ја знам твојата љубов кон своето и она незауздано и проклето изострено чувство за правда,никој не ја спасил,нема ни ти,не си херојот тука пред сите...мене ми треба татко,мој херој,а не на сите.
Мака ми е да живеам додека се плашам...
Мака ми е да ги живеам деновите како вчера...
Тато...не си оди,биди тука,немој да те изгубам за секогаш...
Неможам да ти опишам колку болеше времето без тебе,цела година...неможам да ти опишам колку болеше помислата дека никогаш нема повеќе да те видам,дека нема ни да се простам.
Мака ми е да не спијам и да те чекам,да ја читам тагата во едни сини очи во кои има бесконечна болка.
Мака ни е да сме без тебе...остани...
Ја знам твојата љубов кон своето и она незауздано и проклето изострено чувство за правда,никој не ја спасил,нема ни ти,не си херојот тука пред сите...мене ми треба татко,мој херој,а не на сите.