Разликата е во тоа што наместо да ја прикажуваат нивната историја и да се фалат со фактот дека цел свет го збори нивниот јазик поради тоа што долго време беа најголемата империја, тие се фалат со работи што му ги дале на светот - книжевноста (имаше извадоци од Шекспир, делот посветен на јунаците од литературата со ЈК Роулинг), музиката и пред се индустрализацијата и работничките права, издигањето на средната класа и останатите општествени аспекти. Ми се допадна што почетокот беше тмурен и реален - ги прикажаа дури и имигрантите. Тоа е тоа - не креираат перфектна слика за себе со коњаници и паради за нивната историја, нешто што ама баш секоја земја го направи досега. А за самобендисаност незнам, можеби таков е впечатокот бидејќи останатите немаа што да покажат во тој дел - кој бенд ќе го покаже Кина? Не ги сакам многу британците, но ми се допадна церемонијава поради глобалноста на работите што ги прикажаа. Многу подобро од 2 часа војсководци и коњи.