Bacillus gagous
Biohazardous
- Член од
- 21 јануари 2006
- Мислења
- 7.380
- Поени од реакции
- 168
Ова мене ми мириса како дела на некој од поголемите риби во шверцот:
Дневник 27.06.2007 напиша:
Кој се треба да биде прашан за шверцот со цигарите?
- Креатор на темата Misirkov
- Време на започнување
ABC
“градител“
- Член од
- 24 февруари 2005
- Мислења
- 15.696
- Поени од реакции
- 193
Па овие двајцата погоре спомнатите се и најпоштени во целата заврзлама окулу шверцот на цигари и перење пари во ТУТ-КОМ Прилеп,односно не беа воопшто инволвирани и кога видоа колку е сатот се повлекоа без коментар,се разбира дека не можеа да се носат со лисиците кој се поставени по Скопска директива.Впрочем секоја нивна одлука ќе беше остро критикувана од владата која и ги постави на високи позиции а требаше да се соочат и со своите сограѓани на кој не им го исплатија тутунот навреме како што ветуваа нивните налогодавци само неколку месеци пред да ги постават во одборот на директори.
- Член од
- 29 јуни 2005
- Мислења
- 1.284
- Поени од реакции
- 14
Ja vrakjam temava so edno avtentichno svedochenje,mozebi nekoi raboti vo sevupnoto sluchuvanje vo Makedonija ke stanat pojasni:
"Momir Bulatović : PRAVILA ĆUTANJA "
"U donošenju ove državne i političke odluke, ne samo da sam učestvovao, već sam na nju presudno uticao. U to doba, moj politički autoritet je bio neprikosnoven, kako u Crnoj Gori, tako i na nivou federacije. Znam da to nije danas popularno (ili razumno) reći, ali ja ne želim da krijem da sam najodgovorniji (po meni, najzaslužniji) što je šverc cigaretama dobio podršku i zaštitu Republike Crne Gore.
Sve ostalo je bila tehnika.
JAVNOSTI je nedovoljno poznato da su prvi koraci u ovom prekomorskom ilegalnom poslu odavno napravljeni. Šverc cigareta brzim gliserima preko Jadrana, odvijao se još u vrijeme Titove Jugoslavije. Pokrovitelj su bile tada moćne savezne službe Državne i Vojne bezbjednosti, a putevi su išli preko Slovenije i Hrvatske. Radilo se, istina, o mnogo manjem obimu ”tranzita”, ali po istim pravilima. Gliseri su propuštani pored naših graničnih službi za fiksan iznos unaprijed plaćen u devizama. Sa italijanskim finansima i karabinjerima, tada nije bilo posebnih problema. Najčešće je dovoljno da se granica čuva samo sa jedne strane. A, bio je stvoren utisak o potpunoj nepropusnosti granica tadašnje SFRJ. Motiv ovih radnji sastojao se u potrebi da Službe raspolažu novcem koji nije podlijegao bilo kakvoj kontroli i kojim su mogli biti plaćeni ljudi za razne ”ugovore o djelu”.
Sve ovo je saopšteno od generala Nedeljka Boškovića i njegovih saradnika iz Vojne bezbjednosti VJ. Preko njega je ostvarena i prva veza sa osobom koja je konkretan posao uvela u Crnu Goru. Radilo se o čovjeku koji je bio u nekoj vrsti rodbinske veze sa Boškovićem, a čije ime je bilo Vanja Bokan. On se predstavljao kao biznismen, da bi kasnije stradao u nekom obračunu u Grčkoj.
Sa naše strane, odredio sam magistra Milutina - Miška Lalića, direktora Agencije za strana ulaganja da koordinira i nadgleda ovaj više nego delikatan posao. Pokojni Miško Lalić je po svemu bio čovjek koji je mogao da to uradi na najbolji mogući način. Taj mi je čovjek bio neobično blizak, iako se nismo pretjerano družili. Prije politike, bili smo kolege sa Univerziteta i ja sam veoma cijenio njegovu odmjerenu riječ i promišljen stav. Uz sve ostalo, poticao je iz relativno imućne porodice i nikada nije ispoljio bilo kakav vid materijalne lakomosti. Konačno, bio je jedan od rijetkih visokih službenika tadašnje administracije koji je govorio strane jezike."
"Momir Bulatović : PRAVILA ĆUTANJA "
"U donošenju ove državne i političke odluke, ne samo da sam učestvovao, već sam na nju presudno uticao. U to doba, moj politički autoritet je bio neprikosnoven, kako u Crnoj Gori, tako i na nivou federacije. Znam da to nije danas popularno (ili razumno) reći, ali ja ne želim da krijem da sam najodgovorniji (po meni, najzaslužniji) što je šverc cigaretama dobio podršku i zaštitu Republike Crne Gore.
Sve ostalo je bila tehnika.
JAVNOSTI je nedovoljno poznato da su prvi koraci u ovom prekomorskom ilegalnom poslu odavno napravljeni. Šverc cigareta brzim gliserima preko Jadrana, odvijao se još u vrijeme Titove Jugoslavije. Pokrovitelj su bile tada moćne savezne službe Državne i Vojne bezbjednosti, a putevi su išli preko Slovenije i Hrvatske. Radilo se, istina, o mnogo manjem obimu ”tranzita”, ali po istim pravilima. Gliseri su propuštani pored naših graničnih službi za fiksan iznos unaprijed plaćen u devizama. Sa italijanskim finansima i karabinjerima, tada nije bilo posebnih problema. Najčešće je dovoljno da se granica čuva samo sa jedne strane. A, bio je stvoren utisak o potpunoj nepropusnosti granica tadašnje SFRJ. Motiv ovih radnji sastojao se u potrebi da Službe raspolažu novcem koji nije podlijegao bilo kakvoj kontroli i kojim su mogli biti plaćeni ljudi za razne ”ugovore o djelu”.
Sve ovo je saopšteno od generala Nedeljka Boškovića i njegovih saradnika iz Vojne bezbjednosti VJ. Preko njega je ostvarena i prva veza sa osobom koja je konkretan posao uvela u Crnu Goru. Radilo se o čovjeku koji je bio u nekoj vrsti rodbinske veze sa Boškovićem, a čije ime je bilo Vanja Bokan. On se predstavljao kao biznismen, da bi kasnije stradao u nekom obračunu u Grčkoj.
Sa naše strane, odredio sam magistra Milutina - Miška Lalića, direktora Agencije za strana ulaganja da koordinira i nadgleda ovaj više nego delikatan posao. Pokojni Miško Lalić je po svemu bio čovjek koji je mogao da to uradi na najbolji mogući način. Taj mi je čovjek bio neobično blizak, iako se nismo pretjerano družili. Prije politike, bili smo kolege sa Univerziteta i ja sam veoma cijenio njegovu odmjerenu riječ i promišljen stav. Uz sve ostalo, poticao je iz relativno imućne porodice i nikada nije ispoljio bilo kakav vid materijalne lakomosti. Konačno, bio je jedan od rijetkih visokih službenika tadašnje administracije koji je govorio strane jezike."
- Член од
- 29 јуни 2005
- Мислења
- 1.284
- Поени од реакции
- 14
"Zamolio sam, jednom prilikom, Miška Lalića da mi detaljno ispriča kako ovaj posao stvarno izgleda. Priča je bila šokantna. Da bi platili cigarete i taksu, Italijani su donosili novac u velikim crnim vrećama za smeće. U pitanju su bile italijanske lire i njemačke marke, pretežno u malim apoenima i izgužvane od upotrebe. To je bio novac neposredno ubran na ulicama južne Italije. Vreće bi se praznile na velikim stolovima kako bi se izvršilo prebrojavanje. Po Miškovim riječima, haos je bio potpun. Novac je kipio na sve strane. Dosta ga je završavalo u xepovima državnih činovnika, uključujći i pripadnike Službe državne bezbjednosti, čije je prisustvo to trebalo da spriječi. Svađe između jedne i druge strane bile su stalne i niko nije mogao sa sigurnošću utvrditi koliko ima novca i po kakvim pravilima se on uplaćuje. Na kraju, zamolio me je da ga oslobodim ove dužnosti. Kao ozbiljan i pošten čovjek nije dalje želio da učestvuje u nečemu što se izmiče kontroli. Izašao sam mu u susret.
Otada je sve prešlo pod neposrednu kontrolu Mila Đukanovića, predsjednika Vlade. Bar je postao centar poslovanja, a sve informacije koje sam dobijao u vezi sa ”tranzitom cigareta” dolazile su neposredno od Đukanovića.
UPRKOS svemu, posao je bio visokoprofitabilan. Ne samo za državu, već prije svega za neposredne učesnike. Stoga su zahtjevi da se uključe sve novi i novi partneri ubrzo proizveli usko grlo. Bilo je više cigareta nego li ih je moglo prihvatiti sivo italijansko tržište. Po zakonima ponude i potražnje, država je reagovala povećanjem takse. Postepeno, ona je došla do trideset dolara po boksu, odnosno porasla je za pedeset odsto. Posljedica je bila da se broj dilera smanjio. Vjerovatno zato jer su bili prisiljeni da se više njih udruži radi racionalizacije troškova. Druga posljedica se sastojala u pronalaženju novih ”puteva duvana” prema BiH, Srbiji, Hrvatskoj... Sve je ukazivalo na to da se stvar otima kontroli.
U vrijeme ”cvjetanja tranzita” imao sam više susreta sa italijanskim ambasadorima. Svaki od njih je pokazivao da zna šta smo preduzeli i tražio da prestanemo sa podsticanjem šverca cigaretama. Kako je koji susret prolazio, bili su sve rezolutniji i donosili neposredne dokaze naše umiješanosti. Konačno su se obratili sa konkretnim zahtjevima da im budu izručeni njihovi državljani, članovi raznih ogranaka mafije, koji su boravili u Crnoj Gori i imali visoke privilegije ”uvaženih poslovnih partnera”. Iz njihovih podataka, vidjelo se da je vrag odnio šalu. Sa mafijašima takvog kalibra, ni jača i organizovanija država (poput njihove), nije mogla izaći na kraj.
Za sve vrijeme trajanja sankcija, moj odgovor je ostao nepromjenjen. Tačno je - švercujemo, saopštavao sam im ono što su oni već znali. Šta nam je drugo preostalo? Stavili ste nas u zatvor, ogradili kaznama i zabranama, pa ne očekujete, valjda, da se ponašamo uglađeno i proevropski. Ne dozvoljavate nam ni lijekove da uvezemo prije nego li nas namučite do mjere da nam zatrebaju neki drugi. Šta vas briga što naše fabrike stoje, jer ne mogu da uvezu sirovine, čak ni za proizvodnju dječje hrane?"
Otada je sve prešlo pod neposrednu kontrolu Mila Đukanovića, predsjednika Vlade. Bar je postao centar poslovanja, a sve informacije koje sam dobijao u vezi sa ”tranzitom cigareta” dolazile su neposredno od Đukanovića.
UPRKOS svemu, posao je bio visokoprofitabilan. Ne samo za državu, već prije svega za neposredne učesnike. Stoga su zahtjevi da se uključe sve novi i novi partneri ubrzo proizveli usko grlo. Bilo je više cigareta nego li ih je moglo prihvatiti sivo italijansko tržište. Po zakonima ponude i potražnje, država je reagovala povećanjem takse. Postepeno, ona je došla do trideset dolara po boksu, odnosno porasla je za pedeset odsto. Posljedica je bila da se broj dilera smanjio. Vjerovatno zato jer su bili prisiljeni da se više njih udruži radi racionalizacije troškova. Druga posljedica se sastojala u pronalaženju novih ”puteva duvana” prema BiH, Srbiji, Hrvatskoj... Sve je ukazivalo na to da se stvar otima kontroli.
U vrijeme ”cvjetanja tranzita” imao sam više susreta sa italijanskim ambasadorima. Svaki od njih je pokazivao da zna šta smo preduzeli i tražio da prestanemo sa podsticanjem šverca cigaretama. Kako je koji susret prolazio, bili su sve rezolutniji i donosili neposredne dokaze naše umiješanosti. Konačno su se obratili sa konkretnim zahtjevima da im budu izručeni njihovi državljani, članovi raznih ogranaka mafije, koji su boravili u Crnoj Gori i imali visoke privilegije ”uvaženih poslovnih partnera”. Iz njihovih podataka, vidjelo se da je vrag odnio šalu. Sa mafijašima takvog kalibra, ni jača i organizovanija država (poput njihove), nije mogla izaći na kraj.
Za sve vrijeme trajanja sankcija, moj odgovor je ostao nepromjenjen. Tačno je - švercujemo, saopštavao sam im ono što su oni već znali. Šta nam je drugo preostalo? Stavili ste nas u zatvor, ogradili kaznama i zabranama, pa ne očekujete, valjda, da se ponašamo uglađeno i proevropski. Ne dozvoljavate nam ni lijekove da uvezemo prije nego li nas namučite do mjere da nam zatrebaju neki drugi. Šta vas briga što naše fabrike stoje, jer ne mogu da uvezu sirovine, čak ni za proizvodnju dječje hrane?"
- Член од
- 29 јуни 2005
- Мислења
- 1.284
- Поени од реакции
- 14
"Iako, dakle, više nisam bio u stanju da pratim šta se zbivalo sa daljim modifikacijama švercerskih kanala (prema meni je izgrađivana zavjera ćutanja), golim okom se moglo vidjeti da to sve više postaje privatni, umjesto državni biznis. Uskoro su na Podgorički aerodrom počeli da slijeću veliki transportni avioni krcati cigaretama. Dešavalo se da ih bude i po pedeset u jednom danu. Oni uopšte nisu postojali. Barem tako su vođeni sa stanovišta državne administracije. Tehnika je bila bezobrazno jednostavna. Naime, svaki je avion, prilikom prelijetanja Podgorice, prijavljivao kvar i tražio dozvolu za tehničko slijetanje. Po svim propisima, dozvola se izdaje trenutno. Kada avion sleti on mora biti pod stalnim policijskim nadzorom kako iz njega ne bi izašli ni ljudi, ni roba mimo carinske procedure. Policija bi, zaista okružila avion i organizovala istovar i pratnju do obližnjih magacina. Istovareni avion bi, odjednom postao ispravan i sposoban za nastavak leta. Ovlašćeni policijski činovnik bi sastavio zapisnik o tome da ništa iz njega nije izneseno i let je nastavljen sa čistim papirima i praznim trupom. I tako hiljadama puta. Cigarete su, doslovno, padale sa neba, a da ih, u stvari, nikada nije ni bilo, potvrđivali su oni kojima su donesene."
- Член од
- 29 јуни 2005
- Мислења
- 1.284
- Поени од реакции
- 14
SAMOUVERENI ĐUKANOVIĆ
"POČETKOM 1996. godine kada je započeto ukidanje sankcija SR Jugoslaviji, upitao sam Mila Đukanovića da li je svjestan da se sada mora prekinuti posao švercovanja cigaretama. Odgovor je bio potvrdan. Da li je moguće da se to uradi za mjesec dana, bilo je moje sljedeće pitanje? “Ja to mogu da uradim za jedan dan”, uzvratio je odsječno. Čini mi se da taj dan nismo dočekali. Samouvjereni Milo je zaboravio da nije lako izaći iz tog kola. Mafija ne toleriše prekid kolanja novca. Nije važno da li se neko namirio, pa mu lično ne treba više. Novac mora stalno da pritiče, inače... mafija se ne šali ni sa kim.
Naročito ne bi bilo mjesta šali ako jedan, u osnovi ne baš tako “prljav posao” kao što je šverc cigaretama, vremenom postane paravan za druge “visokoprofitabilne” djelatnosti iz mafijaškog inventara.
Konačno, sva ova dešavanja - ma koliko ja (ili bilo ko drugi) politički i pravno osuđivao Mila Đukanovića, do dan danas, nisu previše izmijenila moja osjećanja prema njemu, kao dugogodišnjem saradniku i mlađem prijatelju. Samo sam, vremenom, počeo da razumijevam tugu i očaj što pritiska roditelje kojima su djeca otišla “po zlu putu” kriminala, droge i ostalih modernih zala.
Za kraj ove sumorne priče i jedan posebno važan detalj.
Sve ove lokalne igre ne bi bile moguće da nisu odobrene od glavnih svjetskih centara moći. Naime, nezamislivo je da neko može da dođe u sjedište “Filipa Morisa”, ili “Britiš Ameriken tabaka” i kupi hiljade kontejnera cigareta. Za ovu robu, u svjetskim razmjerama, mora se znati ko je kupac i za koje područje."
"POČETKOM 1996. godine kada je započeto ukidanje sankcija SR Jugoslaviji, upitao sam Mila Đukanovića da li je svjestan da se sada mora prekinuti posao švercovanja cigaretama. Odgovor je bio potvrdan. Da li je moguće da se to uradi za mjesec dana, bilo je moje sljedeće pitanje? “Ja to mogu da uradim za jedan dan”, uzvratio je odsječno. Čini mi se da taj dan nismo dočekali. Samouvjereni Milo je zaboravio da nije lako izaći iz tog kola. Mafija ne toleriše prekid kolanja novca. Nije važno da li se neko namirio, pa mu lično ne treba više. Novac mora stalno da pritiče, inače... mafija se ne šali ni sa kim.
Naročito ne bi bilo mjesta šali ako jedan, u osnovi ne baš tako “prljav posao” kao što je šverc cigaretama, vremenom postane paravan za druge “visokoprofitabilne” djelatnosti iz mafijaškog inventara.
Konačno, sva ova dešavanja - ma koliko ja (ili bilo ko drugi) politički i pravno osuđivao Mila Đukanovića, do dan danas, nisu previše izmijenila moja osjećanja prema njemu, kao dugogodišnjem saradniku i mlađem prijatelju. Samo sam, vremenom, počeo da razumijevam tugu i očaj što pritiska roditelje kojima su djeca otišla “po zlu putu” kriminala, droge i ostalih modernih zala.
Za kraj ove sumorne priče i jedan posebno važan detalj.
Sve ove lokalne igre ne bi bile moguće da nisu odobrene od glavnih svjetskih centara moći. Naime, nezamislivo je da neko može da dođe u sjedište “Filipa Morisa”, ili “Britiš Ameriken tabaka” i kupi hiljade kontejnera cigareta. Za ovu robu, u svjetskim razmjerama, mora se znati ko je kupac i za koje područje."
- Член од
- 29 јуни 2005
- Мислења
- 1.284
- Поени од реакции
- 14
"TOM prilikom i nikada poslije, Milo Đukanović, koji je neposredno preuzeo svu kontrolu nad ovim poslom, nije spominjao svoje kontakte sa italijanskim mafijašima. O njima sam saznao tek kasnije i uvijek posredno, mada sam morao pretpostaviti da ukrupnjavanje, koje je tražio sa naše strane, je moralo da ima istu posljedicu i sa strane italijanskih partnera. U igru su, dakle, ušli sami šefovi mafije i stvar se naglo uozbiljavala. Na to je uticao i porast obima prometa. Tolike količine se više nisu mogle plaćati gotovinom, kao na početku posla. Počele su uplate na račune stranih banaka (Kipar, Švajcarska...), a ulaćivano je na desetine i stotine miliona maraka. Zbog sankcija i same prirode posla, sve je vršeno u dubokoj tajnosti. To su bili idealni uslovi da mnogobrojni pojedinci iz Milovog okruženja debelo napune svoje, umjesto računa Crne Gore."
Kolku zel glavniot "distributer"-Makedonskata vlast.
ps.da nema "zabuna", Bulatovic zboruva za period 91-96godina.
Kolku zel glavniot "distributer"-Makedonskata vlast.
ps.da nema "zabuna", Bulatovic zboruva za period 91-96godina.
- Член од
- 29 јуни 2005
- Мислења
- 1.284
- Поени од реакции
- 14
Od pochit kon eden od forumskite doaeni-da ne ostane "neinformiran"-ushte malku za shvercot na cigari.
"
Во Македонија се слевале милиони марки од шверц на цигари
Мирослав Пешиќ, еден од обвинетите припадници на групата на балканскиот тутунски бос Станко Суботиќ - Цане, пред Специјалниот суд во Белград, завчера призна дека за фирмата „Миа“ купувал цигари од „Македонија табак“, при што на првиот човек на скопската фирма, Данчо Шутурков, на рака му исплаќал огромни суми на тогашни германски марки, пишува „Блиц“.
Пешиќ признал дека во четири наврати му предал вкупно 2,74 милиони германски марки. Пешиќ, кој работел во „Миа“, е обвинет дека по налог на сопственикот на фирмата Станко Суботиќ купувал цигари од „Македонија табак“ во вредност од 8 милиони марки, кои подоцна биле шверцувани и продавани во Србија.
Обвинетиот навел дека Шутурков му давал признаници за уплатените пари, кои тој му ги проследувал на Бокан, но, наводно, не знаел што се случувало подоцна со цигарите. За Суботиќ тврдел дека го видел само трипати, а дека го запознал на преминот Прешево, кога Цане му дал куфер во кој имало 800.000 марки. Суботиќ дента не му ја дал шифрата за отворање на куферот, ами утредента, кога требало парите да му ги предаде на Шутурков, пишува „Блиц“.
Групата на Суботиќ е обвинета дека во 1995 и во 1996 година со шверц и продажба на цигари во Србија нелегално присвоила 28 милиони евра и плус осум милиони американски долари. (Х.Р.)
http://www.utrinski.com.mk/?ItemID=E97C3CDC724A0644A4C65133E80AD977
"
Во Македонија се слевале милиони марки од шверц на цигари
Мирослав Пешиќ, еден од обвинетите припадници на групата на балканскиот тутунски бос Станко Суботиќ - Цане, пред Специјалниот суд во Белград, завчера призна дека за фирмата „Миа“ купувал цигари од „Македонија табак“, при што на првиот човек на скопската фирма, Данчо Шутурков, на рака му исплаќал огромни суми на тогашни германски марки, пишува „Блиц“.
Пешиќ признал дека во четири наврати му предал вкупно 2,74 милиони германски марки. Пешиќ, кој работел во „Миа“, е обвинет дека по налог на сопственикот на фирмата Станко Суботиќ купувал цигари од „Македонија табак“ во вредност од 8 милиони марки, кои подоцна биле шверцувани и продавани во Србија.
Обвинетиот навел дека Шутурков му давал признаници за уплатените пари, кои тој му ги проследувал на Бокан, но, наводно, не знаел што се случувало подоцна со цигарите. За Суботиќ тврдел дека го видел само трипати, а дека го запознал на преминот Прешево, кога Цане му дал куфер во кој имало 800.000 марки. Суботиќ дента не му ја дал шифрата за отворање на куферот, ами утредента, кога требало парите да му ги предаде на Шутурков, пишува „Блиц“.
Групата на Суботиќ е обвинета дека во 1995 и во 1996 година со шверц и продажба на цигари во Србија нелегално присвоила 28 милиони евра и плус осум милиони американски долари. (Х.Р.)
http://www.utrinski.com.mk/?ItemID=E97C3CDC724A0644A4C65133E80AD977