Кои се вистинските борци за самостојна Македонија
- Креатор на темата shopski
- Време на започнување
- Статус
- Член од
- 17 март 2005
- Мислења
- 11.493
- Поени од реакции
- 1.584
Kateto mora prvo da razmisli i da odgovori koga se naselile Bugari vo Makedonija i dali go promenile etnickiot sostav na naselenieto. Do togas, i ti i Kateto tuka imate tretman na sozhlaluvanje i potsmev (a za istoriska argumentacija vidi ja temata: "Aleksandar Donski mu odgovara na Aleksandar Stojanovski").Veterana напиша:
Sto se odnesuva do "najgolemite borci" za Makedonija, prasanjevo mi deluva detinski. Mnogu lugje imaat zasluga za makedonskata kauza, nekoj poznati nekoj ne, ama "najgolemi"??? Pa verojatno Misirkov. ;-)))
Bi bilo interesno i poucno da otvorime temi za pomalku poznatite borci, eve da spomenam nekoi: Mihail Smtarakliev, Dijamandija Mishajkov, Nace Dimov, Simeon Kavrakirov, i drugi. Vetuvam da postavam nekoi informacii slednive denovi i nedeli.
Misirka, ama na tozi vapros e otgovarjano mnogo pati, i ot men i ot drugi balgari na tuka na foruma. Pregleday po-starite temi vmesto da zadavash glupavi vaprosi po sto pati.Misirkov напиша:
Zashto lazhesh, che Kuberovite balgari sa 600 semejstva ? Spored izvorite stava duma za 60 000 semejstva
A ti taka i ne mi otgovori kakvo sa pravili kavhanite Teodor i Dometian v dvora na 'makedonskia'car Samuil..Tolkova li e truden tozi vapros za istoricheski korifej kato tebe ?
))
asterix_m
Регулатор
- Член од
- 19 април 2006
- Мислења
- 2.765
- Поени од реакции
- 33
СТО ГОДИНИ ОД СМРТТА НА ДАМЕ ГРУЕВ (1906-2006)
"Готов ли си да умреш за Македонија?"
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]На 11 декември 1906 година Даме Груев загинал опколен од турскиот аскер во малешевското село Русиново. Убиство или самоубиство е загатката што остана во историјата за неговата смрт[/FONT]
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]Даме Груев, чија 100-годишнина од херојското загинување ја прославуваме годинава (1906-2006) со право го вбројуваме меѓу првенците на револуцијата и првенец на револуционерното осознавање. Се наоѓа меѓу првите организатори и будители на заспаните совести; се наредува во челните редици на Внатрешната македонска револуционерна организација-ВМРО; која, пак, мораше да бие битка на повеќе фронтови, внатрешни и надворешни, изложена на неверојатни притисоци, инсинуации, клевети и вероломни напади.
Одвај 20-годишник, него го краси смислата за политички реализам и настојува се да се решава според објективните можности. Како таков, тој се определува за службеник на револуцијата; размислува како и од каде да почне, околу себе собира сомисленици и ги формира првите револуционерни јадра. Во тие времиња голем бил подвигот да се тргне прв по патот кој водел во неизвесност, а најчесто во прогонство, во зандани или во прерана смрт. Тој подвиг рано го сторил Даме Груев, одговарајќи им на длабоките патриотски пориви за служење на поробената татковина. Облагороден со бројни благодети, но и обременет со извесни слабости, близок на социјалистите, но не и социјалист, Даме си остана чист македонски национален револуционер.
Се родил во семејство на sидарски мајстор-печалбар, кој на својот син му обезбедил школување кое ќе потече од родното место, за да мине преку Битола, Солун, Белград и Софија и да запре во Штип, како прва станица во неговата професионална определба-учител. Но, сосем бргу, учителот на децата ќе се престори во општонароден учител по патриотизам и хероизам. Од Штип ќе потече широката река на неговиот револуционерен занес. Кога во 1888 година во Солунската гимназија избувнал ученичкиот бунт, во чии редови бил и Даме Груев борејќи се против асимилаторската дејност на големобугарската пропаганда, тој беше исклучен од гимназијата и принуден, со уште неколку свои соученици, да замине на дошколување во Белград. Тука младиот револуционер наиде на ново разочарување. Српските власти настојуваат да ги превоспитаат и да ги придобијат Македончињата за своите дела и цели. По едногодишен престој во Белград, длабоко разочаран, тој заминува во Софија (1889), каде што започнува да студира историја на "Вишото училиште", истовремено продолжувајќи ја својата раководна бунтовничка дејност, разочаран од се она што му се случувало и таму. Така бргу созревајќи, благодарение, пред се, на мачната образовно-воспитна одисеја на релацијата Солун-Белград-Софија, искусувајќи го притоа на најдобар можен начин грубиот денационализаторски однос на бугарската и српската пропаганда, кај Даме Груев, во 1891 година, за прв пат созреала идејата за формирање револуционерна организација во Македонија. Тој сметаше дека преку истакнувањето на нејзината ослободителна компонента најлесно ќе може да му се застане на патот на петвековното османлиско ропство, а уште повеќе на странските пропаганди, посебно на Србија и Бугарија.
Неговото враќање во Солун, вработувањето како коректор во печатницата на книжарот Коне Самарџиев, сондажата на прогресивните македонски интелектуалци, ќе придонесе на 23.10.1893 година да се одржи Основачкиот состанок на Македонската револуционерна организација во станот на Христо Батанџиев во Солун. Тогаш, шесте основоположници на МРО: Христо Татарчев, Иван Хаџи Николов, Петар Поп Арсов, Христо Батанџиев, Антон Димитров и Даме Груев, разменија мислења околу физиономијата и целите на РО, а Даме Груев стана стожерот на Централниот комитет на Организацијата.
Тој има примарна заслуга за развојот и растежот на Организацијата, посебно во изградбата на трите главни бастиони на Македонското национално движење во предилинденскиот период (1893-1903)-Солун, Штип и Битола.
Умен, комуникативен, со челична волја и вроден реалистичен осет, Даме се пројави како сјаен агитатор и неуморен организатор. Како вешт говорник, "слаткоумен и авторитетен", со голема убедителна моќ, во своите проповеди тој секогаш тргнуваше од основната мисла дека "економската положба се наоѓа во тесна врска со политичката слобода". Бил мошне внимателен и им пристапувал само на луѓе коишто влевале доверба и тоа секогаш мошне директно, со зборовите: "Готов ли си да умреш за Македонија"? Негова честа изрека била : "Подобар е крај полн со ужаси, отколку ужаси без крај".
На 27-29 август 1894 година, Даме Груев, заедно со Христо Татарчев, го организирал, осмислил и реализирал Ресенското советување на МРО. Во Штип, каде учителствувал заедно со Гоце Делчев, бил сведок на Делчевата историска заслуга за омасовување на движењето, олицетворена првенствено во вклучувањето на селото во МРО. И самиот вклучувајќи се во таа акција, Даме успева во 1894/5 година да организира околу 400 лица од Штип и околината во редовите на Организацијата.
Појавата на организираното македонско национално ослободително движење на историската сцена предизвикала силен ефект во круговите на бугарската буржоазија. Одеднаш таа се нашла пред силен самостоен, самобитен фактор, кој смртно ги загрозил нејзините "историски" интереси во Македонија. Даме Груев меѓу првите ја насетил длабоката позадина на големобугарската перфидна игра со македонското ослободително дело. Затоа, тој енергично ќе застане во челниот ред на браникот на самостојноста на македонското ослободително дело и со тоа ќе стане трн во очите на сите непријатели на истото.
Во 1896 година, се одржал Солунскиот конгрес на МРО, чиј главен креатор бил Даме Груев. Непосреден повод за свикување на Конгресот било отвореното мешање на Врховистичкиот македонски комитет (ВМК) во внатрешните работи во МРО, со изразена тенденција ЦК на МРО да го претвори во послушно орудие за реализација на целите на ВМК. Даме посебно внимание и посветувал на револуционерната кореспонденција, при што главно дошла до израз неговата шифрирана кореспонденција со Битолскиот комитет. Исто така, негова заслуга било и покренувањето на хектографираниот револуционерен лист "Востаник" во Солун.
Борбата бара оружје, а оружјето се купува со скапи пари. Збирањето помош е опасно. Ризикот од предавството е отворен. Даме го знаеше тоа, но сепак стана жртва на едно такво предавство. На 6 август 1900 година тој паѓа в затвор, по предавството на т.н. "Попставрева афера" во Битола. Поради тоа, тој одлежал две години во Битолскиот затвор, а една во "Подрум кале" во Мала Азија. Затворот го претворил во школо на револуционери, посветувајќи ги неуките селани во делото и превоспитувајќи ги арамиите со магијата на својот збор во дисциплинирани комити. Амнестијата го врати во Солун непосредно пред Солунските атентати, каде ненадејно го затече веста за решението за востание. Во својата недоволна информираност за она што се случува надвор од затворските sидини, тој ја прифаќа идејата за востание, иако поголем број од неговите соборци сметаа дека се уште е рано. Народот се уште не беше добро организиран и најважното-невооружен. Се тоа било обзнанено во Смилево, на историскиот Смилевски конгрес во 1903 година, за чиј претседател бил избран токму Даме Груев. Востанието, сепак, се кренало на 2 август 1903 година, а Даме го затекнало во родното Смилево како прв предводник на организираниот бунт против империјата на султанот.
По сиот оној погром што се случуваше, Даме на лице-место можеше да ја узнае цената на овој безуспешен обид за востание. Во нерамната борба што заврши со крв и терор, поразија ја натисна македонската земја. Повеќето од водачите на востанието избегаа од Македонија. Но, не и Даме Груев.
Ако Гоце Делчев беше срцето, Ѓорче Петров-разумот, Пере Тошев-совеста, Даме беше волјата на револуционерна Македонија. Тој остана меѓу својот напатен народ, да го теши и сочувствува и да го уверува дека слободата без крв не се печали.
"Востанието е средство, а не цел", велеше тој и го убедуваше народот дека востанието пред светот требаше да ја покаже решеноста на македонскиот народ да се бори за своја слобода.
По прашањето, пак, за туѓите непријателски пропаганди кон Македонија, во едно интервју со еден шкотски новинар, за списанието "Блеквудс магазин", Даме ќе рече: "Ако постои грчка и српска пропаганда, зошто да не може да постои и бугарска. Таа постои. Има бугарски политичари кои се поголеми наши непријатели од Грците и Србите. Под имињата на мошне познати шефови тие испраќаат чети во Македонија да агитираат за анексионистичката идеја... Тука има место само за една Организација, а тоа е народната, македонската".
Во 1905 година, на Рилскиот конгрес, кога Организацијата е преименувана во Внатрешна македонска револуционерна организација (ВМРО), Даме пак е избран на чело на истата со тајно гласање. Тој го прави последниот обид да се зачува единството, но разидувањата нема да престанат, така што Даме ќе го скрши еден дефетистички очај. Тој ќе побрза да се врати во Македонија каде што го влече некој внатрешен повик за смирување, небаре некое фаталистичко претчувство на смрт. На 11 декември 1906 година, Даме се наоѓа опколен од турскиот аскер во малешевското село Русиново. Пробивајќи го обрачот и движејќи се кон врвот Петлец, по длабок снег и студ, откако му загинува верниот придружник Сандо Китанов, и самиот ранет, а влечејќи го на плеќи и ранетиот Карчев, Даме прифаќа нерамна борба. Но, откако ранетиот Карчев ќе се самоубие, по се изгледа дека и самиот си го одзема животот, за да не падне жив во рацете на турскиот аскер.
Селаните му го закопале мртвото тело во дворот на црквата во селото Русиново, од каде подоцна останките му биле пренесени во родното Смилево.
"Смртта на Даме Груев најверојатно ќе остане загатка, убиство или самоубиство? Предавство или случаен судир со непријателот? Како и во случајот со смртта на Гоце Делчев, кој му беше соборец и близок пријател, легендата и скржавиот податок остануваат да се отимаат за попогодната варијанта на финалниот чин -прерано заминување од животот. Сеедно кон која варијанта ќе се одредиме, ни останува заклучокот дека легендата им прилега на обајцата. Таквите луѓе смртта само ги префрла врз потрајните траси на траењето. Смртта на Даме Груев му го продоложи животот", ќе рече академик Гане Тодоровски, во едно од неговите многубројни писанија за Даме Груев[/FONT]
"Готов ли си да умреш за Македонија?"
[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]На 11 декември 1906 година Даме Груев загинал опколен од турскиот аскер во малешевското село Русиново. Убиство или самоубиство е загатката што остана во историјата за неговата смрт[/FONT]
Одвај 20-годишник, него го краси смислата за политички реализам и настојува се да се решава според објективните можности. Како таков, тој се определува за службеник на револуцијата; размислува како и од каде да почне, околу себе собира сомисленици и ги формира првите револуционерни јадра. Во тие времиња голем бил подвигот да се тргне прв по патот кој водел во неизвесност, а најчесто во прогонство, во зандани или во прерана смрт. Тој подвиг рано го сторил Даме Груев, одговарајќи им на длабоките патриотски пориви за служење на поробената татковина. Облагороден со бројни благодети, но и обременет со извесни слабости, близок на социјалистите, но не и социјалист, Даме си остана чист македонски национален револуционер.
Се родил во семејство на sидарски мајстор-печалбар, кој на својот син му обезбедил школување кое ќе потече од родното место, за да мине преку Битола, Солун, Белград и Софија и да запре во Штип, како прва станица во неговата професионална определба-учител. Но, сосем бргу, учителот на децата ќе се престори во општонароден учител по патриотизам и хероизам. Од Штип ќе потече широката река на неговиот револуционерен занес. Кога во 1888 година во Солунската гимназија избувнал ученичкиот бунт, во чии редови бил и Даме Груев борејќи се против асимилаторската дејност на големобугарската пропаганда, тој беше исклучен од гимназијата и принуден, со уште неколку свои соученици, да замине на дошколување во Белград. Тука младиот револуционер наиде на ново разочарување. Српските власти настојуваат да ги превоспитаат и да ги придобијат Македончињата за своите дела и цели. По едногодишен престој во Белград, длабоко разочаран, тој заминува во Софија (1889), каде што започнува да студира историја на "Вишото училиште", истовремено продолжувајќи ја својата раководна бунтовничка дејност, разочаран од се она што му се случувало и таму. Така бргу созревајќи, благодарение, пред се, на мачната образовно-воспитна одисеја на релацијата Солун-Белград-Софија, искусувајќи го притоа на најдобар можен начин грубиот денационализаторски однос на бугарската и српската пропаганда, кај Даме Груев, во 1891 година, за прв пат созреала идејата за формирање револуционерна организација во Македонија. Тој сметаше дека преку истакнувањето на нејзината ослободителна компонента најлесно ќе може да му се застане на патот на петвековното османлиско ропство, а уште повеќе на странските пропаганди, посебно на Србија и Бугарија.
Неговото враќање во Солун, вработувањето како коректор во печатницата на книжарот Коне Самарџиев, сондажата на прогресивните македонски интелектуалци, ќе придонесе на 23.10.1893 година да се одржи Основачкиот состанок на Македонската револуционерна организација во станот на Христо Батанџиев во Солун. Тогаш, шесте основоположници на МРО: Христо Татарчев, Иван Хаџи Николов, Петар Поп Арсов, Христо Батанџиев, Антон Димитров и Даме Груев, разменија мислења околу физиономијата и целите на РО, а Даме Груев стана стожерот на Централниот комитет на Организацијата.
Тој има примарна заслуга за развојот и растежот на Организацијата, посебно во изградбата на трите главни бастиони на Македонското национално движење во предилинденскиот период (1893-1903)-Солун, Штип и Битола.
Умен, комуникативен, со челична волја и вроден реалистичен осет, Даме се пројави како сјаен агитатор и неуморен организатор. Како вешт говорник, "слаткоумен и авторитетен", со голема убедителна моќ, во своите проповеди тој секогаш тргнуваше од основната мисла дека "економската положба се наоѓа во тесна врска со политичката слобода". Бил мошне внимателен и им пристапувал само на луѓе коишто влевале доверба и тоа секогаш мошне директно, со зборовите: "Готов ли си да умреш за Македонија"? Негова честа изрека била : "Подобар е крај полн со ужаси, отколку ужаси без крај".
На 27-29 август 1894 година, Даме Груев, заедно со Христо Татарчев, го организирал, осмислил и реализирал Ресенското советување на МРО. Во Штип, каде учителствувал заедно со Гоце Делчев, бил сведок на Делчевата историска заслуга за омасовување на движењето, олицетворена првенствено во вклучувањето на селото во МРО. И самиот вклучувајќи се во таа акција, Даме успева во 1894/5 година да организира околу 400 лица од Штип и околината во редовите на Организацијата.
Појавата на организираното македонско национално ослободително движење на историската сцена предизвикала силен ефект во круговите на бугарската буржоазија. Одеднаш таа се нашла пред силен самостоен, самобитен фактор, кој смртно ги загрозил нејзините "историски" интереси во Македонија. Даме Груев меѓу првите ја насетил длабоката позадина на големобугарската перфидна игра со македонското ослободително дело. Затоа, тој енергично ќе застане во челниот ред на браникот на самостојноста на македонското ослободително дело и со тоа ќе стане трн во очите на сите непријатели на истото.
Во 1896 година, се одржал Солунскиот конгрес на МРО, чиј главен креатор бил Даме Груев. Непосреден повод за свикување на Конгресот било отвореното мешање на Врховистичкиот македонски комитет (ВМК) во внатрешните работи во МРО, со изразена тенденција ЦК на МРО да го претвори во послушно орудие за реализација на целите на ВМК. Даме посебно внимание и посветувал на револуционерната кореспонденција, при што главно дошла до израз неговата шифрирана кореспонденција со Битолскиот комитет. Исто така, негова заслуга било и покренувањето на хектографираниот револуционерен лист "Востаник" во Солун.
Борбата бара оружје, а оружјето се купува со скапи пари. Збирањето помош е опасно. Ризикот од предавството е отворен. Даме го знаеше тоа, но сепак стана жртва на едно такво предавство. На 6 август 1900 година тој паѓа в затвор, по предавството на т.н. "Попставрева афера" во Битола. Поради тоа, тој одлежал две години во Битолскиот затвор, а една во "Подрум кале" во Мала Азија. Затворот го претворил во школо на револуционери, посветувајќи ги неуките селани во делото и превоспитувајќи ги арамиите со магијата на својот збор во дисциплинирани комити. Амнестијата го врати во Солун непосредно пред Солунските атентати, каде ненадејно го затече веста за решението за востание. Во својата недоволна информираност за она што се случува надвор од затворските sидини, тој ја прифаќа идејата за востание, иако поголем број од неговите соборци сметаа дека се уште е рано. Народот се уште не беше добро организиран и најважното-невооружен. Се тоа било обзнанено во Смилево, на историскиот Смилевски конгрес во 1903 година, за чиј претседател бил избран токму Даме Груев. Востанието, сепак, се кренало на 2 август 1903 година, а Даме го затекнало во родното Смилево како прв предводник на организираниот бунт против империјата на султанот.
По сиот оној погром што се случуваше, Даме на лице-место можеше да ја узнае цената на овој безуспешен обид за востание. Во нерамната борба што заврши со крв и терор, поразија ја натисна македонската земја. Повеќето од водачите на востанието избегаа од Македонија. Но, не и Даме Груев.
Ако Гоце Делчев беше срцето, Ѓорче Петров-разумот, Пере Тошев-совеста, Даме беше волјата на револуционерна Македонија. Тој остана меѓу својот напатен народ, да го теши и сочувствува и да го уверува дека слободата без крв не се печали.
"Востанието е средство, а не цел", велеше тој и го убедуваше народот дека востанието пред светот требаше да ја покаже решеноста на македонскиот народ да се бори за своја слобода.
По прашањето, пак, за туѓите непријателски пропаганди кон Македонија, во едно интервју со еден шкотски новинар, за списанието "Блеквудс магазин", Даме ќе рече: "Ако постои грчка и српска пропаганда, зошто да не може да постои и бугарска. Таа постои. Има бугарски политичари кои се поголеми наши непријатели од Грците и Србите. Под имињата на мошне познати шефови тие испраќаат чети во Македонија да агитираат за анексионистичката идеја... Тука има место само за една Организација, а тоа е народната, македонската".
Во 1905 година, на Рилскиот конгрес, кога Организацијата е преименувана во Внатрешна македонска револуционерна организација (ВМРО), Даме пак е избран на чело на истата со тајно гласање. Тој го прави последниот обид да се зачува единството, но разидувањата нема да престанат, така што Даме ќе го скрши еден дефетистички очај. Тој ќе побрза да се врати во Македонија каде што го влече некој внатрешен повик за смирување, небаре некое фаталистичко претчувство на смрт. На 11 декември 1906 година, Даме се наоѓа опколен од турскиот аскер во малешевското село Русиново. Пробивајќи го обрачот и движејќи се кон врвот Петлец, по длабок снег и студ, откако му загинува верниот придружник Сандо Китанов, и самиот ранет, а влечејќи го на плеќи и ранетиот Карчев, Даме прифаќа нерамна борба. Но, откако ранетиот Карчев ќе се самоубие, по се изгледа дека и самиот си го одзема животот, за да не падне жив во рацете на турскиот аскер.
Селаните му го закопале мртвото тело во дворот на црквата во селото Русиново, од каде подоцна останките му биле пренесени во родното Смилево.
"Смртта на Даме Груев најверојатно ќе остане загатка, убиство или самоубиство? Предавство или случаен судир со непријателот? Како и во случајот со смртта на Гоце Делчев, кој му беше соборец и близок пријател, легендата и скржавиот податок остануваат да се отимаат за попогодната варијанта на финалниот чин -прерано заминување од животот. Сеедно кон која варијанта ќе се одредиме, ни останува заклучокот дека легендата им прилега на обајцата. Таквите луѓе смртта само ги префрла врз потрајните траси на траењето. Смртта на Даме Груев му го продоложи животот", ќе рече академик Гане Тодоровски, во едно од неговите многубројни писанија за Даме Груев[/FONT]
- Член од
- 8 август 2006
- Мислења
- 3
- Поени од реакции
- 0
Kateto kade si be, i tebe ti go isprale mozoceto a, od pirinska Makedonija si?katia напиша:Misirka, ama na tozi vapros e otgovarjano mnogo pati, i ot men i ot drugi balgari na tuka na foruma. Pregleday po-starite temi vmesto da zadavash glupavi vaprosi po sto pati.
Zashto lazhesh, che Kuberovite balgari sa 600 semejstva ? Spored izvorite stava duma za 60 000 semejstva
A ti taka i ne mi otgovori kakvo sa pravili kavhanite Teodor i Dometian v dvora na 'makedonskia'car Samuil..Tolkova li e truden tozi vapros za istoricheski korifej kato tebe ?
Dolgo po zelezna zavese ve doterale komunistite, sea ve pustaat na sloboda da tresete gluposti po forumi, ke ti svetne lampata ti vetuvam.
p.s ne si kriva ti, zeleznata zavesa e
E
emission
Гостин
Дали некој знае некој линк со документи од Македонското - Кресненското востаните? Благодарам однапред.
Boogie
no pain no game
- Член од
- 4 декември 2005
- Мислења
- 985
- Поени од реакции
- 544
[SIZE=-1]...Besneeja na makedonskata zemja razni gospodari. Srbi, Turci, Grci, Bugari...
Toga{ od ma
[SIZE=-1]...Over Macedonia different lords raged. Srbs, Turks, Greeks, Bulgars...They all harvested from the Macedonian land. Till today the right of only one hasn't been recognized yet. The right of the Macedonian to plough its land and to be the only one to harvest the fruits. The old master of that land, the right of the great Macedonian sprit wasn't recognized. The history of mankind is full of injustice. Macedonia turned into dust...(1938)[/SIZE]
Вјарно е че се е работило за независима Македонија .
Имате ли идеја зашто?
Великите сили са били зле настроени срешту Б'лгарија , не са искали силна б'лгарија.
Тогава се ражда идејата за независима македонија.
Којато по к'сно по нјакаква форма евентуално би се прис'единила к'м б'лгарија като източна ромелија.
Имате ли идеја зашто?
Великите сили са били зле настроени срешту Б'лгарија , не са искали силна б'лгарија.
Тогава се ражда идејата за независима македонија.
Којато по к'сно по нјакаква форма евентуално би се прис'единила к'м б'лгарија като източна ромелија.
Bacillus gagous
Biohazardous
- Член од
- 21 јануари 2006
- Мислења
- 7.380
- Поени од реакции
- 168
Ајде не баладај и не терскај глупости, да сакале големите сили да нема јака бугарија, србија или грција, на букурешкиот договор немало да биде поделена македонија ами ќе се создадела како посебна држава, па немало да има „јаки“ држави на балканот.CoolM напиша:
- Член од
- 26 јануари 2007
- Мислења
- 807
- Поени од реакции
- 7
Значи каква проста маса има на светов, не ми се верува! Какви глупости се тресат, тоа е чудо!CoolM напиша:
Или од друг аспект да ја разгледаме теоријава на батево, демек тогаш се родила теоријата за независна Македонија!:pos2:
p.s. Татарчиња немојте бе вакви глупости да тресете само ни докажувате дека сте глупи колку што мислиме дека сте!:lud::lud::lud::lud::lud::lud:
^MooN_RideR^
Blue in HearT
- Член од
- 20 април 2006
- Мислења
- 853
- Поени од реакции
- 48
iLe напиша:
:pos2::pos2::pos2::pos2::pos2::pos2::pos2:Бог да чува абе иле поарно кути си не се пези цццц се ке вииш се ќе чуууш
- Статус