- Член од
- 17 октомври 2011
- Мислења
- 15.010
- Поени од реакции
- 37.339
Знаев дека ќе се појавиш од некаде.И е англичанец
Кајганџиски книжевен предизвик за 2025 година
- Креатор на темата Zlatikevichius
- Време на започнување
- Член од
- 22 август 2022
- Мислења
- 709
- Поени од реакции
- 2.057
2. Дневникот на Сатаната - Леонид Николаевич Андреев
Дали од ладново време, сѐ интерес ми оди накај дистопија со примеси на научна фантастика како претходниот, па и дарк спиритуализам како во овој пример.
За разлика од другите, барем романите коишто му ги имам откриено, овој е поопширен (не е голем,но за негов стил - е), можеби тоа му е единствена маана. Леонид е нешто како Шекспир, човекот навистина има моќ да каже многу користејќи малку зборови, можеби и затоа на места ми беше тешко да задржам фокус. Но, вредеше од прва до последна страница.
И така, си почнува ко една наша народна, си немал ѓаволот работа , па решил да дојде до кај нас луѓет, да види што и како ни е, што сме научиле... или подобро да се изразам кој требало да учи. Го користи телото на американски мултимилионер Хенри Вондергуд и со неговиот верен слуга Топи поаѓаат на една европска тура и низ сплет на несакани околности на патот за Рим, завршуваат во куќата на Томас Магнус, интелектуалец којшто е во постојана борба и конфликт со самиот себе си, а истовремено го претставува и тажниот пад на човекот како битие од филозофски, морален и емотивен аспект.
Нивното чудно ... пријателство , ако може така да се нарече им овозможува да ги споделат најдлабоките мисли за филозофијата на постоењето. И секако, тука е ќерката, Марија на чијашто убавина ни Сатаната не може да одолее.
Од дијалозите, до самиот избор на имињата, Андреев сатирично ја доловува нашата природа, нашиот духовен, етички и емотивен пад.
Со оглед на тоа дека книгата е напишана само неколку дена пред неговата смрт, ми вели дека ова можеби е и неговиот очаен крик за светот и затруленото во човечкото срце коишто не му давале мир.
Дали од ладново време, сѐ интерес ми оди накај дистопија со примеси на научна фантастика како претходниот, па и дарк спиритуализам како во овој пример.
За разлика од другите, барем романите коишто му ги имам откриено, овој е поопширен (не е голем,но за негов стил - е), можеби тоа му е единствена маана. Леонид е нешто како Шекспир, човекот навистина има моќ да каже многу користејќи малку зборови, можеби и затоа на места ми беше тешко да задржам фокус. Но, вредеше од прва до последна страница.
И така, си почнува ко една наша народна, си немал ѓаволот работа , па решил да дојде до кај нас луѓет, да види што и како ни е, што сме научиле... или подобро да се изразам кој требало да учи. Го користи телото на американски мултимилионер Хенри Вондергуд и со неговиот верен слуга Топи поаѓаат на една европска тура и низ сплет на несакани околности на патот за Рим, завршуваат во куќата на Томас Магнус, интелектуалец којшто е во постојана борба и конфликт со самиот себе си, а истовремено го претставува и тажниот пад на човекот како битие од филозофски, морален и емотивен аспект.
Нивното чудно ... пријателство , ако може така да се нарече им овозможува да ги споделат најдлабоките мисли за филозофијата на постоењето. И секако, тука е ќерката, Марија на чијашто убавина ни Сатаната не може да одолее.
Од дијалозите, до самиот избор на имињата, Андреев сатирично ја доловува нашата природа, нашиот духовен, етички и емотивен пад.
Со оглед на тоа дека книгата е напишана само неколку дена пред неговата смрт, ми вели дека ова можеби е и неговиот очаен крик за светот и затруленото во човечкото срце коишто не му давале мир.
What did you come here for, anyway? To play, you say? To tempt? To laugh at us human beings? To invent some sort of a new, evil game? To make us dance to your tune? Well,—you’re too late. You should have come earlier, for the earth is grown now and no longer needs your talents. I speak not of myself, who deceived you so easily and took away your money: I, Thomas Ergo. I speak not of Maria. But look at these modest little friends of mine: where in your hell will you find such charming, fearless devils, ready for any task? And yet they are so small,—they will not even find a place in history.”
- Член од
- 5 февруари 2007
- Мислења
- 10.719
- Поени од реакции
- 13.437
Јас сум ти ко оние веганите. Се собираат ликови да дискутираат за книги и почиње нешто муабет за Мураками или Ишигуро и јас ко од пушка се избацувам.Знаев дека ќе се појавиш од некаде.
- Член од
- 17 октомври 2011
- Мислења
- 15.010
- Поени од реакции
- 37.339
03. Студија во скарлетна боја - Артур Конан Дојл (Арс Ламина, 2020 (оригиналното дело објавено во 1887 година))
По неколку малку посериозни книжевни екскурзии, решив да го одморам мозокот со нешто полесно. Неодамна го зедов целиот комплет дела на Артур Конан Дојл за Шерлок Холмс, а немам никогаш ништо читано од него, па изборот падна лесно. Но на оваа кратка детективска новела и влегов со многу ниски очекувања, поучен од истиот пример кога почнував со серијалот за Поаро на Агата Кристи лани и од чие воведно дело останав длабоко разочаран. Можеби затоа, а можеби и поради несомнено далеку подобриот квалитет во споредба со романот на Кристи, максимално уживав во „Студија со скарлетна боја“ и ова испадна полн погодок! Многу ми се допадна стилот, јазикот, начинот на раскажување на Дојл, непретенциозноста во опишувањето на генијалноста на Холмс (што, за споредба, премногу ми сметаше кај Кристи), а особено ме изненади и ми се допадна приказната во приказна со која во вториот дел од книгата се разобличува мотивот за убиството. Во скоро половина од книгата за Шерлок Холмс, воопшто го немаше Шерлок Холмс што доби голем плус при средување на впечатоците. Многу време помина откако ја гледав серијата на BBC за веројатно најпознатиот детектив на сите времиња, па можеби затоа не се сеќавам дека нешто од приказнава беше дел од екранизацијата (освен кутивчето со двете таблетки). Така, со полна торба (нови) впечатоци останав по првата авантура на Холмс и Вотсон и со желба веднаш да почнам со втората книга. Но сепак истата ќе мора да почека зашто веќе почнав нешто друго за кое одамна имав ветено дека ќе го прочитам.
По неколку малку посериозни книжевни екскурзии, решив да го одморам мозокот со нешто полесно. Неодамна го зедов целиот комплет дела на Артур Конан Дојл за Шерлок Холмс, а немам никогаш ништо читано од него, па изборот падна лесно. Но на оваа кратка детективска новела и влегов со многу ниски очекувања, поучен од истиот пример кога почнував со серијалот за Поаро на Агата Кристи лани и од чие воведно дело останав длабоко разочаран. Можеби затоа, а можеби и поради несомнено далеку подобриот квалитет во споредба со романот на Кристи, максимално уживав во „Студија со скарлетна боја“ и ова испадна полн погодок! Многу ми се допадна стилот, јазикот, начинот на раскажување на Дојл, непретенциозноста во опишувањето на генијалноста на Холмс (што, за споредба, премногу ми сметаше кај Кристи), а особено ме изненади и ми се допадна приказната во приказна со која во вториот дел од книгата се разобличува мотивот за убиството. Во скоро половина од книгата за Шерлок Холмс, воопшто го немаше Шерлок Холмс што доби голем плус при средување на впечатоците. Многу време помина откако ја гледав серијата на BBC за веројатно најпознатиот детектив на сите времиња, па можеби затоа не се сеќавам дека нешто од приказнава беше дел од екранизацијата (освен кутивчето со двете таблетки). Така, со полна торба (нови) впечатоци останав по првата авантура на Холмс и Вотсон и со желба веднаш да почнам со втората книга. Но сепак истата ќе мора да почека зашто веќе почнав нешто друго за кое одамна имав ветено дека ќе го прочитам.