Кајгана психолог

[Жозефин]

Немаш психолози. Имаш само психијатри кои сигурно не ти требаат. Приватните ординации од типот на Американско-Холивудските филмови кај нас се наплаќаат како и американските, значи екстремно скапо. Тоа значи, најди другарки, дечко, имај секс (тоа помага прилично, trust me) и батали психолози...

Ама, ми треба некој стручен, некој на кој би можела да му кажам се без чувство дека го замарам, некој на кој тоа му е работа. Мислам, иам другарки, знам дека би ме ислушале, им зборам нон стоп за проблемите, ама не можам да се потпрам на тоа, ми треба некој стручен. Не сакам нон стоп на некој да му висам над глава со проблеми, зашто некако мислам дека нема да најдам решение, не ме храбрат доволно. Ми треба помош од повисок степен. Јас се запишав на психологија, зашто тоа сакам да го работам, ама не можам сама да си помогнам.. Ми треба некој.

 

[Magde.]

Ама, ми треба некој стручен, некој на кој би можела да му кажам се без чувство дека го замарам, некој на кој тоа му е работа. Мислам, иам другарки, знам дека би ме ислушале, им зборам нон стоп за проблемите, ама не можам да се потпрам на тоа, ми треба некој стручен. Не сакам нон стоп на некој да му висам над глава со проблеми, зашто некако мислам дека нема да најдам решение, не ме храбрат доволно. Ми треба помош од повисок степен. Јас се запишав на психологија, зашто тоа сакам да го работам, ама не можам сама да си помогнам.. Ми треба некој.

Jас знам еден многу добар, ама зема 1500 за сесија од 1 саат.
Ако сакаш бројче, кажи.

 

[bucio]

Ама, ми треба некој стручен, некој на кој би можела да му кажам се без чувство дека го замарам, некој на кој тоа му е работа. Мислам, иам другарки, знам дека би ме ислушале, им зборам нон стоп за проблемите, ама не можам да се потпрам на тоа, ми треба некој стручен. Не сакам нон стоп на некој да му висам над глава со проблеми, зашто некако мислам дека нема да најдам решение, не ме храбрат доволно. Ми треба помош од повисок степен. Јас се запишав на психологија, зашто тоа сакам да го работам, ама не можам сама да си помогнам.. Ми треба некој.

Како си скокот, најди некој да те скокотка затоа што смеата лечи се, а психологот батали го не вреди ни за пари ни за без пари.

 

[cvetanovskiigor]

Како си скокот, најди некој да те скокотка затоа што смеата лечи се, а психологот батали го не вреди ни за пари ни за без пари.

Toкму така.

 

[Magde.]

....Јас се запишав на психологија.....

а психологот батали го не вреди ни за пари ни за без пари.

озбилен си со советов?!
ОЗБИЛНО!?

 

[bucio]

озбилен си со советов?!
ОЗБИЛНО!?

Сериозен ко смрт.

 

[Yo Blow]

и јас не сум за психолог. има и други опции

 

[~~РубинРед~~]

Сериозно,ако девојчето мисле дека сака да посети психолог or whatever зошто да не.
Можда ке и се усреки и ке и помогне.
Не знам во каква состојба се наога во моментов но би можела да се обрати ако навистина има потреба.
И јас сум почуствувала потреба да посетам порано чисто онака да се ослободам од негативната енергија.

 

[Vespertine]

Ама, ми треба некој стручен, некој на кој би можела да му кажам се без чувство дека го замарам, некој на кој тоа му е работа. Мислам, иам другарки, знам дека би ме ислушале, им зборам нон стоп за проблемите, ама не можам да се потпрам на тоа, ми треба некој стручен. Не сакам нон стоп на некој да му висам над глава со проблеми, зашто некако мислам дека нема да најдам решение, не ме храбрат доволно. Ми треба помош од повисок степен. Јас се запишав на психологија, зашто тоа сакам да го работам, ама не можам сама да си помогнам.. Ми треба некој.

Зашто не напишеш тука што проблем имаш. Можеби некој ке ти каже некој добар совет.

 

[Mason_Petrarka]

мене чисто ме интересира само ете мислење од пошироки погледи.. ваљда има тука и некој постар и поискусен од мене, па дури и обратно, само една работа ме буни онака.. повеќе од година.. скоро секој ден, по најмалце 2-3 до 6-7 сати, имав гости.. секој ден.. т.е. мојте другари.. ни мене не ми изгледаше на претеризам, пошто од сите 4ца вака јас имав најмногу место за да угостам некој.. арно ама.. се почнува само со чаша вода. така?? прво е водата.. после и сам сакаш да ги понудиш со нешто друго, на пр. кафе, благо, некои други курала, грицки и бла бла.. ама ме чуди ете.. скоро секој ден поќе од една година.. и не му се смачило никако.. едниот од нив од пред 4 месеци скоро ич не иди.. со него си движиме настрана, а плус и типот на работа оди.. а другите ние сме.. на некој начин, луге без обврски.. сега вака.. цела ствар е шо сам се затворив од светот.. немав излезено година нигде по кафулиња ваму таму (ептем ретко, а ете кај се 8 месеци ни викенд неам љуфнато кај мене дома) и незнам шо ме фркна.. пред 2 недели ај рекоф ќе излезам со другар ми.. слегофме и се зачудив.. незнам шо се дешава во градов.. налет то.. од кафето кај мене цела година ништо подалеку не сум видел.. сега се осеќам како на почеток, исто како шо веќе се осеќав еднаш.. е сега то е та ствар.. шо ете по некоја среќа најдоф негде да кажам, оти неможам да зборам со никој за ова лице в лице.. шо велите? баги послушно детенце сум бил последнава година а? шо ќе ми дојси дедо мраз??

 

[shubi-dubi]

Како си скокот, најди некој да те скокотка затоа што смеата лечи се, а психологот батали го не вреди ни за пари ни за без пари.

Нема да се обидувам да те разубедувам, секој си има право на свое мислење. Но зарем навистина мислиш дека ова е баш она правото и дека посетување стручно лице е само фрлање на пари? Психологот (ете јас одам на сеанси веќе неколку години) знае навистина како да пристапи на одредена проблематика (зависи кој за што оди, нели?) Секако, не кај било кој психолог. Не е се до скокоткањето, туку треба да му се помогне односно да се поддржи човекот кој сака да се промени, оној човек кој сака да осознае некој нов механизам на однесување и кон себеси и кон светот, а тоа се учи. Не може да ме научи било кој на тоа и не мислам дека скокоткањето е превентивно средство за човек кој си има проблеми на пример со депресија.

Да ме скокоткаше некој кога почина мајка ми за да ме расположи и со тоа да го надминував тоа депресивно стање јас стварно не знам до каде ќе дотуркав тогаш. Тогаш ми требаше разбирање, поддршка, многу љубов, а како ќе ги примам ако од мали нозе ме научиле дека тоа не го заслужува? Има многу цаки кои не се учат баш од книгите и од мама, тато и мојата најдобра другарка. Сите може да рационализираме до бескрај како треба и не треба и што мораме да направиме, но доживувањата се нешто поинакво и доста нежна работа затоа е потребен поинаков пристап. Знам, сум осетила и знам кои ми се придобивките од сите тие сеанси. Друго е некој да ти кажува што е најдобро за тебе, друго е некој да те насочува да видиш самиот што е најдобро за тебе. Така да, оној кој одбира да посети психолог/психотерапевт можете да му помогнете со тоа што ќе му дадете конкретни информации каде да се обрати, затоа што одовде, во овој виртуелен свет ние не знаеме со што се се носи таа личност.

Со чувствата на човекот, ама на било кој човек нема играње, затоа што тоа е можеби една и од најопасните работи.


***


Сега сакам да прашам нешто за еден мој проблем. Имам потреба да поставам граници со татко ми, ама никогаш не ми успева. Секогаш попуштам и дозволувам да ме гази. Чувствувам огромна манипулација од негова страна, како он е добриот и прави се, ама тоа правењето го поништува со тоа што непрестано ми го повредува емотивниот дел непочитувајќи го. Некако ме боли тоа што го злоупотребува тоа што немам избори, а воедно и многу убаво ме изигра. Не сакам да се одмаздувам, сакам само да застанам цврсто на свои нозе и да му кажам јас сум таа и таа, ова се моите граници и не смееш повеќе да ги прегазиш. Ама морам да си признаам, тешко ми е. Сеуште ја имам онаа одговорност спрема него, како јас да сум му него мајка, како јас треба да се грижам постојано за неговото емоцио, а и толку убаво ја злоупотребува секоја можна ситуација за да испаднам јас дека сум таа која ништо не разбира и е лошата ќерка. Е сега, можеби јас барам само поддршка дека е во ред да ја повлечам линијата. Неговата близина се повеќе ми пречи и ми е тешко поради тоа, се чувствувам како јас да сум крива.

 

[Yo Blow]

само ти можеш да ги поставиш границите. и само ти можеш да се натераш тоа да го сториш.
преиспитај се зошто си така слаба кон него, зошто тоа му го дозволуваш да го прави, пронајди си ги слабостите и поправи ги.
можеби премногу сакаш да угодуваш, затоа и тоа ти се случува.
почни малку повеќе да мислиш на себе, а помалку на другите.
свати, ако ти си среќна, таа среќа ќе ја пренесуваш и кон останатите околу тебе

 

[shubi-dubi]

Не угодувам секому, ама со татко ми претерувам. Не знам зашто. Ќе си преиспитам и ќе морам да поставам граници. Ти благодарам многу.

 

[Разочарана...]

Имам проблем... т.е. не знам дали ми е проблем или навистина е така, но како што поминува времето, сфаќам дека во животов дали имам една личност на која што секогаш можам да се потпрам. Ги гледам луѓево околу мене и на сегде гледам дволичност, лицемерие, ефтина "љубов". Ја нема таа искреност на која што сум се надевала дека ќе ја има. Сум мислела дека ако јас постапувам добро дека и кон мене ќе постапуваат така, ако пружам љубов, дека истата ќе ми биде вовратена. Но кога си добар едноставно луѓето те користат. Знам дека сегде има исклучоци, но не можам баш јас да налетам на нив. Како што поминува времево, како што се повеќе и повеќе созревам сфаќам дека сме сами на овој свет... не знам едно асално пријателство, ниту една асална искрена врска. Секад некој мора да ја оплеска работата. Бидејќи се такви луѓето 90% околу мене осеќам дека се губам дека и јас ќе станам таква да гледам само за себе, и да ги газам другите. Не верувам во искрена љубов, не верувам дека некој ќе е способен да ме сака, онака безрезервно, не сум сигурна дека јас некогаш ќе сакам бидејќи сум била премногу повредена. Сите што ств сакале и се посветиле само страдале. Страв ми е дека ќе си ги изгубам принципите дека ќе станам како другите, бидејќи од толку што сум била добра према некои личности сум искачала премногу наивна. Од новите познанства не може да има некое ново и искрено пријателство, се нешто има со позадина. Имам само една до две најмногу личности во животов кои стварно ги ценам и сметам дека ќе бидат тука за мене. Се осеќам сама, се губам себеси, не сум тоа што бев, но и нејќам да бидам зошто едноставно другите не заслужуваат, но нејќам ни да се израмнам со другите. Не знам некој дали ме сфаќа што пишувам, како се осеќам, но празна сум, не сум исполнета. Се надевав на погрешни работи. немам надеж дека ќе бидам среќна, или ќе ме повредат или ќе повредам. И у последно време се правам некои глупи непромислени работи, и имам преголема грижа на совест за ситници за никакви работи, што некој нормален воопшто не би се замарал... Како што поминува време само е полошо... има голема празнина во мене, што мислам дека не може никој да ја пополни...

 

[its_ok_im_new]

Имам проблем... т.е. не знам дали ми е проблем или навистина е така, но како што поминува времето, сфаќам дека во животов дали имам една личност на која што секогаш можам да се потпрам. Ги гледам луѓево околу мене и на сегде гледам дволичност, лицемерие, ефтина "љубов". Ја нема таа искреност на која што сум се надевала дека ќе ја има. Сум мислела дека ако јас постапувам добро дека и кон мене ќе постапуваат така, ако пружам љубов, дека истата ќе ми биде вовратена. Но кога си добар едноставно луѓето те користат. Знам дека сегде има исклучоци, но не можам баш јас да налетам на нив. Како што поминува времево, како што се повеќе и повеќе созревам сфаќам дека сме сами на овој свет... не знам едно асално пријателство, ниту една асална искрена врска. Секад некој мора да ја оплеска работата. Бидејќи се такви луѓето 90% околу мене осеќам дека се губам дека и јас ќе станам таква да гледам само за себе, и да ги газам другите. Не верувам во искрена љубов, не верувам дека некој ќе е способен да ме сака, онака безрезервно, не сум сигурна дека јас некогаш ќе сакам бидејќи сум била премногу повредена. Сите што ств сакале и се посветиле само страдале. Страв ми е дека ќе си ги изгубам принципите дека ќе станам како другите, бидејќи од толку што сум била добра према некои личности сум искачала премногу наивна. Од новите познанства не може да има некое ново и искрено пријателство, се нешто има со позадина. Имам само една до две најмногу личности во животов кои стварно ги ценам и сметам дека ќе бидат тука за мене. Се осеќам сама, се губам себеси, не сум тоа што бев, но и нејќам да бидам зошто едноставно другите не заслужуваат, но нејќам ни да се израмнам со другите. Не знам некој дали ме сфаќа што пишувам, како се осеќам, но празна сум, не сум исполнета. Се надевав на погрешни работи. немам надеж дека ќе бидам среќна, или ќе ме повредат или ќе повредам. И у последно време се правам некои глупи непромислени работи, и имам преголема грижа на совест за ситници за никакви работи, што некој нормален воопшто не би се замарал... Како што поминува време само е полошо... има голема празнина во мене, што мислам дека не може никој да ја пополни...

Kakva doverba, kakvi prijatelstva. Pa jas nemam niedna licnost na koja bi se potprel pa super mi ide. Mozebi koga ke sfatis deka se e interes ke ti stane polesno. Takov e denesniot svet, takov bil otsekogas. Da naucis da zivees so toa ke se cuvstvuvas daleku podobro.