Ако сакаш да му раскинеш на некого,и тоа одлучен си во тоа,тогаш НЕ СМЕЕ да се одолговлекува!!!Поготово ако партнерот те сака-ако се понашаш некако ко што не треба или ако го игнорираш тој/таа слепо ќе верува и ќе си прави филмови во глава како демек се е ОК.Најбитно кај раскинувањето е да објасниш што како,не мора да бидеш 100% искрен,ама па не е убаво ни да го лажеш.Најдобро би било на само,некаде да седите,на тивко за чисто да се слуша муабетот и та му кажеш дека неможеш повеќе и крај.Е сега најчесто тука доаѓа моментот кога партнерот упорно ќе те прашува што е причината:ако е до тебе тогаш најдобро би било да си искрен/а ама ако е до него најдобро би било да му кажеш нешто у стил:несакам да сум со тебе,прекинав да чуствувам кон тебе итн...Е сега ако уште те замара и те моли нешто тука веќе проблемот станува поради него/неа-јас тука би прејдол на некои мали лаги колку да ја изгуби надежда дека може да продолжи со мене,у стил:почнав да чуствувам кон друга.Е ако типот/типката уште замараат,епа тогаш пошто сум колерик не би трпел многу многу би прешол на:ДОБРО ШТО НЕ СВАТИ ВО МУАБЕТОВ?НЕЌАМ ДА ИДЕМЕ ВЕЌЕ И ТОЧКА!!!ЗА ВРСКА ДВАЈЦА СЕ ПОТРЕБНИ,АКО ЕДНИОТ НЕЌЕ ТОГАШ НЕМА ВРСКА!!!-кога и да е она ќе го преболи ова и се ќе се врати во нормала,а најбитно од се(доколку има бар грам памет)ќе свати дека сум бил во право и воопшто нема да ме мрази за тоа(несакам да ме мразат луѓе).