Како? Срцето ми е исполнето кога сум на изложба и ми било од секогаш, од дете, кога го осеќам мирисот на боја, кога гледам и пред се СТВАРАМ нешто на кое се гордеам сама..
Е и кога влегов во Сули Ан пред изложбата на студентите - Светот ми беше на дланка! Никогаш се немав осетено поисполнето.. Истиот филинг и со секоја наредна повлечена линија на курсот.. Вистински уметнички по правила со природен јаглен во рака - на жив модел.. Прв портрет во животот.. Прв акт..
Но и пред тоа, а и понатака и знам дека засекогаш секоја повлечена линија секој момент на инспирација на оживување на идејата во глава, на мојата приказна, мојот филм.. Нешто неописливо..
Уште да ме примат во Август.. Животот ми се врти околу линии и сенки.. Околу нешто мое, уникатно, единствено..
Сонувам за приемниот со многу многу страв.. Па виш ми лак да се прочитам у листа..