Илегализам

[нихилист]

Малку контроверзна тема, овде ќе дискутираме за криминалот како начин на живот.

Краток вовед, илегализмот произлегува од индвидуалистичкиот анархизам и во најголем дел го зема Штирнеровиот егоизам како филозофијата по која се води. Колку да разграничиме, разликата помеѓу илегализмот и експропријативниот анархизам е што вториов се служи со дејствија (според државата криминални) за да финансира револуции и други анархистички активности, значи има свои идеали, додека илегализмот го зема криминалот како начин на живот зошто смета дека алтернативата е да се биде послушен робот како сите други, значи разликата е овде се работи само за чист опортунизам, никакви идеали или цели освен остварување на својата волја, пример земање на правдата во свои раце, брз пат до финански успех и моќ етц етц.

Нешто што го прават криминалците денес, но зошто се работи најчесто за усијани глави кои гледаат многу филмови а не зошто се занимаваат со нихилистички и анархистички филозофии и размислуваат за бесмисленоста на животот.

Ако сме реални, овој опресивен систем (кој треба да ни нуди слобода) нема да оди никаде уште долго време, па прашањето е дали ваквиот начин на живот е единствениот начин на кој може да се оствари ултимативна слобода при овој сегашен систем од кој нема бегање? Кога алтернативата е полоша за повеќето. Одење на училиште, образување, работење за просечна плата, возење со автобус накај работа зошто со таа плата не може да се дозволи ни евтина кола, ист живот делат најголемиот дел од луѓето. Но не се работи само за тој финансиски аспект туку и трошење на своите животи служејќи им на други. Што би рекле, послушни и совесни граѓани. Или робови?

Според ова гледиште, една индивидуа единствено може да биде слободна во овој систем ако живее на начин кој државата го смета за незаконски. Според тоа, илегализмот подразбира неплаќање даноци, непочитување на закони чија цел е репресија на индивидуата и раководење стриктно по своја волја, дури и одење до екстреми и извршување на убиства за своја корист. Но да напоменам, не би сакал дискусијата да се врти само околу моралната (не)оправданост на ова гледиште, моралот е ништо повеќе од конструкт на умот па зошто една личност би морала да се води по веќе постоечки морали, зошто воопшто да биде морална...

Јас лично се сметам себеси за морален и добар, и немам некое оформено мислење (ни позитивно ни негативно) кон оваа филозофија. Би сакал пред се да ги слушнам мислењата на Ставрогин, Разиел, нихилиста, Тоукатер итн. Не ги дискриминирам и другите, нормално, ова е јавен форум и секој има право на свое мислење. Ќе молам само без тролања, лични обвинувања и заебанции... Задржете се на темата.

 

[Hyperz]

Сакам да сум на работ на легалното, ако ги следиш правилата на општеството нема да заработиш доволно но ако премногу навлезеш во другиот свет ке останеш изгубен и ке си направиш проблеми.Една средина каде што ги почитуваш правилата но одвреме навреме правиш нешто не толку легално за да заработиш е ок.

 

[Windfucker]

Мене ова ме потсетува на филозофијата на мојот омилен лудак Тед Качински.

http://en.wikipedia.org/wiki/Ted_Kaczynski

Ако сака некој да го прочита Унабомбер Манифесто (линк подолу) ќе се изненади какви мисли можат да се произведат од еден изопачен ум.

http://cyber.eserver.org/unabom.txt

 

[Ставрогин]

Би сакал пред се да ги слушнам мислењата на Ставрогин,

Јас можам да ветам дека ќе ви здосадам на темава.



Прво, за принципиелната разлика помеѓу анархизмот и илегализмот, и за концептот на господари и робови. Анархизмот и илегализмот всушност ја констатираат реалната состојба во секое општество, а тоа е дека постојат господари и робови. Ако постои некоја непроменета вистина во историјата на општествата, тоа е токму тоа, дека секогаш имало луѓе кои владеат, и луѓе кои се владеени. Дали ќе ги наречеме робовладетели и робови, феудални господари и закрепостени селани, сопственици на коорпорации и white trash, потполно е сеедно.

Анархизмот е во суштина e филозофија со ропски менталитет. Таа вели дека треба да се укине концептот на ропство, повикувајќи се на вродената добрина и солидарност на луѓето (wtf). Таа не вели јас сакам да бидам господар, а не роб, туку вели јас сакам да нема господари, туку сите да бидеме еднакви.
Илегализмот мудро ја прифаќа вечната поделба на господари и робови, и само вели, јас не сакам да бидам роб, јас сакам да бидам господар. Меѓутоа, скокот од една во друга состојба не едноставен, и не може да се изведе по легален пат. Секој правен систем во својата основа значи дефинирање и санкционирање на веќе затекнатата состојба, односно одбрана на status quo. Како таков, тој е секогаш на страната на господарите, во чии интерес е господарите да останат господари, а робовите робови. Природна реакција на еден таков правен и општествен систем, на секој кој е роб, а сака да биде господар, е илегализмот...

To be continued...

 

[nihilista]

Ilegalizam e zemanje na pravdata vo svoi race posto ne moze da se ceka na revolucija, i sega se sto e opsto neprifatlivo e ilegalno i zatoa tuka stanuva zbor za prevzemanje akcii po cena na sopstveniot zivot bidejki covekot kako edinka mora da bide spremen na toa deka sam ne moze nisto osven po cena na sopstveniot zivot, toa ti e nesto kako individualna revolucija, kaj nas kako mal narod nit ima klasna svest ne moze edna graganska neposlusnost da pomine posto nema dovolno mnozinstvo da bide legalno a plus neli stom e legalno toa ne e revolucionerno, znaci revoluciite se rusenje na postoeckiot praven i sekakov sistem samo sto stranuvaat legalni posto se uspesni i opstoprifateni ako se individualni akcii togas se ilegalni i normalno po cena na glavata.Pa i Bader majnhof pljackale banki za da kupat dinamit znaci se dozvoluvaat ilegalni sredstva za postignuvanje na nekoja cel.Stvarta e sto i drugata vladeackata strana se sluzi so ilegalizam no taa moze toa da go pravi bezbedno posto mokta i go dozvoluva toa, a drugive ne mozat osven po cenana svojot zivot. Znaci ako nekoj e resen da umre toj moze da napravi sto saka svesen deka smrtta e podobra alternativa nego ponatamosno ziveenje vo realnost na robska psihologija i idolatrija. Ako mnozinstvoto saka komoditet po cena da bide zivo i srekno bez razlika sto e exploatirano, togas neka saka, ne mozes da gi napravis da bidat revolucionerni i da imaat visa svest ako oni samite sakaat da bidat robovi, no ako jas ili bilo koj sam odluci da napravi nesto toj odnapred znae deka slobodata e po cena na glavata. Svesta za posledica sekogas mora da se ima, nisto ne pominuva bez posledici. Znaci resen si sam da pravis nesto po maximata bolje grob nego rob togas pravi, na krajot od kraistata i samiot zivot ne gi pokriva trosocite za da se plati cenata na zelbata da se bide svesen, svesen za sto? Deka se e pogresno, izvrteno. Najgolem problem vo sustina e sto sekogas mnozinstvoto se glupaci vo sekoja generacija i ne moze nikako da se smenat rabotite, samoubicata se radja, sekoj se radja kako takov kakov sto e. Mnozinstvoto nikad nema da imaat revolucionarna svest prosto sakaat nekoj da gi kontrolira im treba sigurnost ne im treba sloboda. Najprost primer, vo eden sexualen odnos koga zenata ti vika sakam da si mazestven ete ti prikaz na celata sustina. Znaci da se znae koj e koj.Ti mozes nesto da pravis tebe ti dolikuva toa a pak tebe ne ti dolikuva toa sto ti i go pravis na nea tebe da ti go pravat ili pak ne ti dolikuva ti da go pravis toa sto taa ti go pravi.Znaci za tebe e ponizuvacko da te ebat a za nea ne e, ona e za toa stvorena. Istoto vazi na posiroko nivo, sustinata e ista.

Drzavata pravi kriminal no toa e legalen kriminal na nea i se moze tebe ne ti se moze, oni moze da pravat nesto sto tebe/mene ne ni e dozvoleno. Ilegalizmot e da se drznes ti da go napravis toa. Posledicite se sekogas po cena na glavata. Znaci edno nesto sto mora vo zivotot toa e ona mora samo da se umre se drugo ne mora, stvarno. Zatoa ubiec ako ima pari da plati advokat da go brani moze i da se spasi a siromaviot ne moze, zatoa ako ne moze nisto da napravi togas ako saka ke napravi sto moze, normalno svesen deka hrabriot umira ednas!
Bogat pedofil e drugo od siromav pedofil isto kako sto zenska pedofil e razlicno od maz pedofil. na nekoi im se moze, nekoj/a/i moze da pravi orgii posto utre ne mora da rmba cel den pa da legne rano za utre pak istoto nekoj ne moze.
Illegalizmote stav e dosta mi e veke ne cekam, po cena na svojata glava mojot otpor zavrsuva so mojata smrt!
Sto se bombasite samoubici osven prifakanje na smrtta kako podobra alternativa od ziveenje vo pekol?!!

 

[Raziel]

Имаше еден период кога многу сакав на овој подфорум да отворам тема за Dada движењето и да развиеме дискусија во насока на тоа како треба да го канализираме сопствениот гнев и чувство на репресија кон системот.
Дадаистите биле распространети за време на првата и втората светска војна, ја користеле визуелната уметност, поезијата, музиката, филозофијата.. како средства за да се спротистават на левијатанската Европа. Ги земале правилата здраво за готово и ги морфирале во некоја гротеска, некоја квази уметност, полна со скандал и shock value. Во 20тите, 30тите и 40тите, дадаистите ја имале дрскоста да користат суреализам за да опишат лајно, болен конформизам за да пропагираат анархија и субординација за да имплицираат супремација.
Додека ја отварав темата и стигнав до 20 или 30 ред, во целиот тој занес со кој го величав Да Да движењето, имав момент кога се сепнав и сфатив дека на цeлава работа гледам од аспект на нивен современик, а не на човек кој живее во 21 век. Реално, дадаисти имаме и денес, само со друго име. Ги викаме хипстери. Некаде попатно, двете војни завршиле, општеството се променило, во игра влегле корпорациите, глобализацијата добила залет, се појавил интернет. Ако тогаш постоела потреба да бидеш дадаист затоа што условите биле такви, денес хипстерите се ситни, ефтини души со дефицит на талент или когнитивна способност и форсираат блам во време кога тој виртуелно(или по ТВ екрани) ни е сервиран.

Зошто ги поврзав овие две? Затоа што го губиме од вид историскиот аспект. Потребата на едно време и реакцијата на индивидуалецот или групата истомисленици.
Илегализмот можеме да го христијанизираме и да кажеме дека првиот кој се побунил против воспоставените правила бил Каин кога го учукал брата му у глава заради лична корист. Ама нема тоа да го правиме.
Колку што имам читано за таквиот вид на криминалитет, искрено останав на впечатокот дека тој е повеќе побуна кон идејата за социјалистичко општество и синдикализацијата, отколку борба против капитализмот, кој на некој начин и го потхранува. Ако бараме смисла во дејствијата на таквите "криминалци", тогаш можеме да ја најдеме во времето на процутот на марксизмот, па да ја романтизираме како крик на индивидуата, прегазена од асимилација во една смеса од безимени работници.
Денес постојат многу повеќе начини за да се разбудат луѓето од сервилноста. Овој не е еден од нив. Попрво би се рекло дека оние кои се вадат за тоа што постапуваат против нормите и законите, и тоа индивидуално, со цел да повлечат ланчана реакција, се дадаисти на анархизмот. Само влечат стигма кон целите на анархизмот за рушење на системот преку окрупнување и освестување на луѓето.
Ситни криминалци, најчесто со сопствени апетити и агенда неспоива со идеалот за анархија. Cannon fodder.
I see no true value in fighting capitalism with capitalism.

 

[нихилист]

I see no true value in fighting capitalism with capitalism.

Живееме во систем каде државата е легалниот криминалец. Соочени со тоа, постојат две опции. Првата е, обид за промена на ова општество кон подобро, нешто кон кое се стремеле многу револуции но неуспешно. Како што кажа Абадон, тоа што на господарите им се промениле титулите од цар/император/крал во шеф на корпорација/премиер/банкар не менува во суштина.

Втората е илегализмот, позиција на екстремен песимизам. Илегализмот не е борба против капитализмот со капитализам колку што е признавање на пораз и согледување на фактот дека промена од овој систем кон подобар е речиси невозможен чекор, особено in our lifetime. И тука стапуваат на сцена нихилизмот, индивидуалистичкиот и егоистичкиот анархизам, филозофии по кои се водат илегалистите. Мојот свет (на индивидуата) е еден и единствен, прв и последен, зошто да се борам за промена која нема да ја видам или воопшто нема да се случи?

Според тоа, наместо борба за промена која најверојатно ќе резултира со разочарување, илегалистот на некој начин го прифаќа капитализмот (или било кој друг опресивен систем) како систем од кој нема бегање и се обидува да го искористи за своја придобивка. Опортунизам, by any means necessary.

Колку е сето тоа исплатливо и дали носи слобода, којзнае...

 

[Ставрогин]

Ситни криминалци, најчесто со сопствени апетити и агенда неспоива со идеалот за анархија. Cannon fodder.
I see no true value in fighting capitalism with capitalism.

Илегализмот не се ни обидува да се постави како некоја алтернатива на капитализмот. Оној кој ја усвојува илегалистичката доктрина не сака да го промени општеството, тој ја прифаќа неминовноста на класниот систем. Се што еден илегалист сака, е да ја смени класата по илегален пат, затоа што легалниот пат (Американскиот сон) е само опиум за робовите, само лажна надеж да се држат робовите покорни и вработени, чекајќи остварување на својот сон кое никогаш нема да дојде...

Она што е посебно интересно за капитализмот, е тоа што тој преку своите медиуми го усвојува илегализмот и на некој начин, преку Холивудските крими лимонади, ја сервира херојската приказна за индивидуата низ филмовите, каде што поединецот врз основа на својата храброст се издигнува над системот. На тој начин, поединецот, гледајќи филмови за херојски илегалисти, на некој начин го изживува својот херојски сон, така да филмовите служат како некоја врста на амортизер на евентуалниот криминалитет како последица на илегалистичката доктрина...

 

[Toecutter]

Ако сме реални, овој опресивен систем (кој треба да ни нуди слобода) нема да оди никаде уште долго време, па прашањето е дали ваквиот начин на живот е единствениот начин на кој може да се оствари ултимативна слобода при овој сегашен систем од кој нема бегање? Кога алтернативата е полоша за повеќето. Одење на училиште, образување, работење за просечна плата, возење со автобус накај работа зошто со таа плата не може да се дозволи ни евтина кола, ист живот делат најголемиот дел од луѓето. Но не се работи само за тој финансиски аспект туку и трошење на своите животи служејќи им на други. Што би рекле, послушни и совесни граѓани. Или робови?

Според ова гледиште, една индивидуа единствено може да биде слободна во овој систем ако живее на начин кој државата го смета за незаконски. Според тоа, илегализмот подразбира неплаќање даноци, непочитување на закони чија цел е репресија на индивидуата и раководење стриктно по своја волја, дури и одење до екстреми и извршување на убиства за своја корист. Но да напоменам, не би сакал дискусијата да се врти само околу моралната (не)оправданост на ова гледиште, моралот е ништо повеќе од конструкт на умот па зошто една личност би морала да се води по веќе постоечки морали, зошто воопшто да биде морална...

Секој криминален акт кој за цел има обезбедување средства за живот надвор од матрицата спаѓа под илегализам.
Но треба да се спомене дека огромен дел од криминалот, посебно организираниот кој иако правно е надвор од законот сепак де факто е спонзориран и овозможен од државата, што директно, што индиректно.

Ако се задржиме на оној каде мотивацијата произлегува и од идеолошки а не само материјални причини (Штирнер & co.) тогаш слободно може да се каже дека многу малку ако и воопшто некои успеале во намерата. Северино ди Џовани, Групата на Боно, Бартелеми Варзе, The Weathermen, Sidney Street gang, Нед Кели...скоро секогаш се завршувало со last stand, the epic shootdown,

Дали вреди илегализмот како опција, ако се земе траењето на еден човечки живот?
Ако се земе и најоптимистичната варијанта околу тоа колку време од еден живот се троши за системот/државата/people one doesnt give a shit about, тогаш одговорот е едно големо ДА.

Но ако се земе ризикот и можноста репресивниот апарат на државата да стави крај на таквиот начин на живот, пресијата и двојниот живот и ограниченоста во интеракцијата со други луѓе, одговорот би бил не.
Не верувам дека некој свесно ставил на кантар the pros & cons, поверојатно е дека оние кои се решаваат на таков начин на живот би биле мотивирани од се друго освен свесна и рационална одлука.
Мотивацијата би можела да биде и гледање на животот во ретроспектива со заклучокот дека доколку човек би знаел низ што ќе пројде и што ќе добие за својот труд би дошол до заклучок дека би било подобро да ограбел банка и избегал некаде...

Главен момент е храброста или очајноста, или некоја комбинација од двете што доаѓа од разбивањето на илузиите и губењето од играчките за возрасни кои наводно го олеснуваат животот во денешно време. Ретко кој ја има, а оној кој ја нема ќе добие само чир на желудникот. Или ќе бара друг начин бидејќи насилниот илегализам не е единствениот начин. И паралелната економија е илегализам.

Не дека нема фаци кои успеале...

 

[Ставрогин]

Ветив дека ќе ја узурпирам темата.

Хегел, што се однесува до неговата метафизикика и епистемологија, го сметам за шаралатан, но неговата важност во областа на филозофијата на политиката и правото е од несомнено значење. Како спрема Хегел настанал односот господар роб и на кој начин се затркалала политичката историја на човештвото?

Спрема него, некаде во зората на човештвото, поединците се здобиле со самосвест. Под самосвест тој го подразбира истото чувство за кое подоцна пишувал Штирнер и егзистенцијалистите. Чувството на поединецот дека е нешто посебно од сето друго останато, односно чувството на еднаквост Јас=Јас. Заедно со тоа чувство се родил и нагонот да биде признаен од другите како нешто посебно. Тој нагон за признавање бил толку силен што некои биле спремни да го жртвуваат и сопствениот живот во борбата да бидат признаени од другите како нешто посебно. Спрема Хегел, оние кои биле спремни да го жртвуваат животот во таа борба, станале првите господари, а оние кои се плашеле да го направат тоа станале првите робови. Но таквата ситуација е парадоксална сама по себе, затоа што не нуди решење на проблемот на признавањето на сопството. Господарите се повторно незадоволни од признавањето кое го добиле, затоа што тоа е признавање од страна на робови, а робовите се незадоволни со самото тоа што се робови.

Спрема Хегел, тоа е дијалектиката на општественото уредување, и секое ново општествено уредување е обид да се помири таа спротивност. Сите револуции во историјата се обид на робовите да се изборат за своето право да бидат признаени како луѓе.

Утре ќе се обидам да го поврзам ова учење на Хегел, со проблемот на илегализмот во современите општества...

 

[Bodhidharma]

Кај се тука индијанците, абориџините?
Кај нив не се развила самосвест?
Туку да го лоцираме проблемот.
Во неколку реда....тоа се оние кои одат по црвените
теписони, они палат они гасат.
Ако не станат свесни луѓето за ова џабе е се.
Само што приказната изгледа превише неверојатна
за да биде вистинита....што секако е дел од хипнозата.

 

[Ставрогин]

Кај се тука индијанците, абориџините?
Кај нив не се развила самосвест?
Туку да го лоцираме проблемот.
Во неколку реда....тоа се оние кои одат по црвените
теписони, они палат они гасат.
Ако не станат свесни луѓето за ова џабе е се.
Само што приказната изгледа превише неверојатна
за да биде вистинита....што секако е дел од хипнозата.

Чекај Игорче да кажеме ние хипнотизираните што имаме, после ти со отворените чакри ќе ни објасниш што е како е...

ОК?

 

[nihilista]

Teza-antiteza-sinteza vecno povtoruvanje gospodarot se zaborava robot u meguvreme uci i stanuva gospodar posle on se opusta i se taka. U stvari koa ke vidis ako imas muda umri muski ako ne kuti trpi toa vika i Niece.

 

[нихилист]

И паралелната економија е илегализам.

Не дека нема фаци кои успеале...

Купер може вода да им носи на овие двајца...

Бостонски музеј. Слики вредни околу 300 милиони долари. Минимално насилство. 20 години подоцна - case not solved.

Како доста познати илегалисти би ги навел и Италијанските мафиози од 20тиот век, иако благе везе немаат со анархизам. Сепак, се работи за сиромашни луѓе доведени од руралните средини на Сицилија зошто во тоа време Американските моќници имаа потреба од евтина работна сила која ќе ги гради нивните патишта, мостови и облакодери. Наместо да прифатат да бидат угнетувани и искористувани како сите други, мала група реши the hell with it all... А тоа е целта на илегализмот нели...

A денес истите тие убијци станаа идоли и се глорифицирани од Холивуд, според многумина најдобриот филм на сите времиња се врти околу една фамилија илегалисти (фикција да, ама базирана на вистински личности и настани). Карло Гамбино, Томи Лучезе, Мејер Ленски, Џо Бонано и останати. Сите стигнале од сиромаштија до огромно богатсво и моќ на илегален начин, а умреле од природна смрт, без да ги стигне "правдата"... Комплетна, тотална победа над системот. Мислам дека и тие се совпаѓаат со дефиницијата на илегализам.

"Аnd I refused to be a fool dancing on the strings held by all of those big shots."
--- надополнето: Nov 10, 2011 10:01 AM ---
На темата, илегализмот е длабоко поврзан со егоизмот и нилихизмот. Точно е дека системот е виновен за многу од проблемите и го потпомогнува криминалот (без разлика дали директно или индиректно). Илегализмот го поставува прашањето дали вреди да се бориш за промена кон подобро која ретко кој ја посакува (модерното ропство е удобно) и го донесува заклучокото дека не, не е. Зошто да се водам по своите идеали кога нема да ме доведат никаде?

Наместо тоа, се фокусира на индивидуата и ја става на прво место, се што е во моја корист е дозволено. Нихилизмот вели дека ништо не е погрешно ниту правилно, према тоа, во свет каде постои огромна хипокризија, тоа што е забрането за индивидуата е дозволено за државата, хипокризија потпомогната од национализмот, патриотизмот и религијата (грев е да се убие човек ама во ред е да се убие човек во војна?)... илегализмот изгледа како единствената опција за индивидуална борба и револт, кога колективата нема желба за промена.

Учество во сивата економија е можеби најрационалниот избор во таа ситуација, не мора секогаш со насилство, но проблемот е што како се искачуваш на скалата на моќ кога-тогаш ќе бидеш приморан да употребиш насилство за да останеш на површина. Можеби грешам овде, не знам, не сум криминалец.

Што се однесува до ризикот и исплатливоста на илегализмот, тоа има повеќе врска со интелигенцијата (или нејзиниот недостаток) на илегалистите а не со системот. Како што кажавме, успешни примери постојат.

 

[Toecutter]

Купер може вода да им носи на овие двајца...

Бостонски музеј. Слики вредни околу 300 милиони долари. Минимално насилство. 20 години подоцна - case not solved.

Како доста познати илегалисти би ги навел и Италијанските мафиози од 20тиот век, иако благе везе немаат со анархизам. Сепак, се работи за сиромашни луѓе доведени од руралните средини на Сицилија зошто во тоа време Американските моќници имаа потреба од евтина работна сила која ќе ги гради нивните патишта, мостови и облакодери. Наместо да прифатат да бидат угнетувани и искористувани како сите други, мала група реши the hell with it all... А тоа е целта на илегализмот нели...

A денес истите тие убијци станаа идоли и се глорифицирани од Холивуд, според многумина најдобриот филм на сите времиња се врти околу една фамилија илегалисти (фикција да, ама базирана на вистински личности и настани). Карло Гамбино, Томи Лучезе, Мејер Ленски, Џо Бонано и останати. Сите стигнале од сиромаштија до огромно богатсво и моќ на илегален начин, а умреле од природна смрт, без да ги стигне "правдата"... Комплетна, тотална победа над системот. Мислам дека и тие се совпаѓаат со дефиницијата на илегализам.

"Аnd I refused to be a fool dancing on the strings held by all of those big shots."
--- надополнето: Nov 10, 2011 10:01 AM ---
На темата, илегализмот е длабоко поврзан со егоизмот и нилихизмот. Точно е дека системот е виновен за многу од проблемите и го потпомогнува криминалот (без разлика дали директно или индиректно). Илегализмот го поставува прашањето дали вреди да се бориш за промена кон подобро која ретко кој ја посакува (модерното ропство е удобно) и го донесува заклучокото дека не, не е. Зошто да се водам по своите идеали кога нема да ме доведат никаде?

Наместо тоа, се фокусира на индивидуата и ја става на прво место, се што е во моја корист е дозволено. Нихилизмот вели дека ништо не е погрешно ниту правилно, према тоа, во свет каде постои огромна хипокризија, тоа што е забрането за индивидуата е дозволено за државата, хипокризија потпомогната од национализмот, патриотизмот и религијата (грев е да се убие човек ама во ред е да се убие човек во војна?)... илегализмот изгледа како единствената опција за индивидуална борба и револт, кога колективата нема желба за промена.

Учество во сивата економија е можеби најрационалниот избор во таа ситуација, не мора секогаш со насилство, но проблемот е што како се искачуваш на скалата на моќ кога-тогаш ќе бидеш приморан да употребиш насилство за да останеш на површина. Можеби грешам овде, не знам, не сум криминалец.

Што се однесува до ризикот и исплатливоста на илегализмот, тоа има повеќе врска со интелигенцијата (или нејзиниот недостаток) на илегалистите а не со системот. Како што кажавме, успешни примери постојат.

Прашање е колку мафијата може да се стави во илегализам, бидејќи иако има елементи, сепак се држи до друг систем, често со подраконски и поригорозни правила од државниот. Освен тоа за да излезат од тој круг и да го живеат животот надвор од него поединците треба да соработуваат со истражните органи на државата...
Друго прашање е државното спонзорство на организираниот криминал, мафијата се претворила во сила благодарејќи на прохибицијата, а подоцна наркомафијата благодарејќи на мудроста на законодавецот и лажната филантропија со ставањето на наркотиците надвор од закон (инаку од Сумер до денес, само во последните 60-70 години е тоа присутно).
Испреплетеноста на државните служби и организираниот криминал и не се некоја тајна.

Паралелните економски текови се safe bet во денешно време, со една прилично “тешка“ клаузула која се вика - самоконрола. Алчноста не е препорачлива и има уништено многу илегалисти.

Свеж успешен пример, сличен на легендарната подземна провала во Ница.
Staying under the radar and all...