Ако болницата е нехумана и не прифаќа да дава услуги бесплатно, никој не ви го забранува тоа право вие или вашата фирма да бидете хумани и да му го платите некому лекувањето. Одговорноста е на сите, колку што е на болниците што ќе одбијат услуга без плаќање, исто толку е и на сите останати кои се запознати со случајот и не им ни текнува да извадат од џеб и да ја платат таа услуга и да му го спасат на тој човек животот. Јас како доктор можам и секогаш кога е нужно го донирам моето знаење и време, ама лековите, инструментите, апаратите, струја, вода, плати за вработените, простории, оддржување... сето тоа чини пари, на крајот од месецот никој од тие што ги нудат овие услуги нема да и ги прости тие пари на здравствената институција, туку без размислување ќе ја дадат на суд па и затворат кога би биле во можност, без грижа на совест колку животи биле или ќе бидат спасени.
Се прашувам, зошто се обвинува само лекарската професија за вакви случаи. Еве еден пример, отприлика или повеќе од 30% од пациентите немаат регулирано осигурување, најчесто поради нивна лична немарност. И еве, доаѓа таков пациент и нема/не сака да плати приватно, кажете ми што треба јас да правам, ако одбијам да го лекувам ќе ми се исере на глава дека сум нехуман, дека сум расипник, дека само пари ме занимаат, да ми биде срам, џабе сум завршил факултет, да и се намочам на дипломата кога не сум бил хуман, хипократ-хипокрит, колнење, плукање... ги знаете муабетите, ги има и тука во темава пишано. Ако го прегледам и му помогнам, бесплатно, како што и најчесто бидува, добивам фала во најдобар случај, некакво слатко-горчливо задоволство дека сум направил добро дело, говор дека сум глуп и дека ќе пропаднам од сите што ќе дознаат дека работам за џабе, и на крајот празен џеб.
