Додека бев во војска му го побараф бројот на мојот поручник, бидејки често излегував во грат за „потреби на четата“ а тој не сакаше да ми го даде бројот. Недела дена подоцна му го најдов бројот во најновото издание на телефонскиот именик со броевите од сите старешини во гарнизонот. И му пратив порака:
Јас сум делфин кој живее во длабочините на твоето срце, и затоа немој никогаш да го затвориш за мене, зошто велат дека делфините во темнина умираат.
Наредниот ден уште од 6 наутро почна да ми титка постојано (не го знаеше мојот број). Потоа во текот на денот отиде во пералница и таму на една од жените и ја покажал, и таа како реагирала у стилов „Ауууу ******, која девојка ти прати ваква порака, и тој се свртел кон војникот што бил таму, другарот што спиеше до мене со кого заедно го пишувавме СМС-от и го прашал дали му е познат бројот, другаров само се насмефнал. Поручников само кажал ааа ке го убијам коа ке се вратам во павиљон!