Жените во НОБ

[Anco]

.. .Georgieva-Stojceva Ljubica....Cair-Skopje 1924-1945
Bese borec vo 16 Makedonska Udarna Brigada.Ucestvuvase vo site borbi protiv balistite i germancite.Bese sekogas dobrovolec vo udarnite bombaski akcii.Vo Batajnica se obuci i zavrssi za bolnicarka.Bese na celo na bataljonskiot sanitete.Ucestvuvase vo prvite redovi za osloboduvanje na Vinkovci.Za smelosta i pozrtvuvanosta vo borbite okolu Slavonska Pozega bese odlikuvana so Orden za hrabros.Vo najteskite borbi ne sakase da se povlece i da gi ostavi ranetite taka zagina na 28 april 1945 godina.
------------------------------
.. Nevena Georgieva Dunja...Skopje 1926 - 1943
Bese borec od prviot den na okupacijata na Makedonija i partizan vo Prviot skopski partizanski odred.Po rasturanje na odredot zamina vo ilegalna rabota vo Strumica,no veke vo 1942 godina se prefrli vo Veleskiot partizanski odred. Ucestvuvase vo site borbi na toj reon.Zimata 1943 odredot bese napadnat kaj selo Papradiste. Taa smelo se borese do kraj.Herojski zagina na 16 godisna vozrast.
Kontrasite i ja isekoa glavata za da go zaplasat narodot i taka ja setaa po selata.Potoa glavata i ja izloziva vo eden veleski izlog se cel da ja skrsat verbata vo uspehot na NOB.
------------------------------
.. Jocik Vera....Skopje-singelic....1923-1944
Od pocetok na 1941 god.bese primena vo SKOJ a potoa i KPJ.Vednas se prikluci vo borba prvo vo Valjevskoit P.O.
Stana zamenik na politickiot komesar na Kumanovskiot odred a so formiranje na 3 Makedonska Udarna brigada se najde na dolznost na Bataljonot Orce Nikolov.
Vo majskata ofanziva so bugarskite fasisti prva izvrsi juris kaj Stracin vrz bunkerite.Tuka bese i tesko raneta.Soborcite ne ja ostavija,ped dena ja noseva do seloto Sasa.Tamu im podlegna na ranite.Za naroden Heroj e proglasena 1951 godina.
-------------------------------
.. Bozinova Stojanova Draga Skopje-Gorno Sonje, 1923-1944
Na 7 septemvri 1944 god. stapi vo 12 Makedonska udarna Brigada vo 2 batajlon.Aktivno ucestvuvase vo site borbi sto brigadata gi vode3se so balistite i germancite vo skopsko.SEkogas se odlikuvase so skromnost i disciplina i zatoa bese mnogu sakana.Se istaknuvase kako hrabar borec vo prvite borbeni redovi i so licen primer doveduvase vo podiganje na borbeniot moral.
Vo borbite za osloboduvanje na Skopje na 13 noemvri 1944 god. zede aktivno ucestvo i zagina pri izvlekuvanje na eden ranet borec od rafalot na fasistite.

 

[a9mkd]

Очи - Ацо Шопов

Вера Јоциќ

Три дена на раце те носевме збрана,
со тага и болка на погледот срцен,
и секоја капка на твојата рана
ко крвава жар ни капеше в срце.

Другарите беа и морни и гладни
со згорени грла и свиени плеќи
со тап бол се впија во очите ладни
и жалеа оти не ќе пламнат веќе.

Но јас знаев оти пак ке вивнат в жарој
и борците под нив ќе цветат и раснат,
в студените утра ќе греат ко сонце
и никога нема да стијнат и згаснат.

Последната вечер в планинското село,
кај борците беа со дрипава дреа,
со пликови жешки на стапал тешки,
и смрштени чела - згасени, мразни
ко нивните пушки укочени, празни,
и нечујно, глуво, ко здушена реја
се точеше шепот од уво до уво:
"Утре, друже, в зори, страшен бој не чека,
а ние сме малку, - сал неколку души..."

И кога ко игла ти прободе уши -
ти растресе снага и размолска тага,
со лунјени очи широки и волни
ги расече в ноќта здивените молнји!

Ко тогај, ко тогај, о другарко, помниш -
в смрзнатата вечер на пролетта рана,
кај нашата младост и првата радост
ја косеше луто куршумната слана,
а ти чело збрчка, ко тигрица рипна
и летна во ноќта крвава и црна, -
со своите очи што ригаа пламен
ги растопи чашкум челичните зрна...

И после! И после - в последната вечер...
јас нејќам да мислам што потаму стана,
прошталниот шепот ти замрзна в усни,
ти гореа очи под веѓите густи!
Со нивниот пламен и со клетва света,
на заседа тргнав сред мојата чета.

А утринта кога зрив чела ни спраши
ти не беше веќе в редовите наши,
но скипеа борци со одмазда жолчна,
и видов! о видов - кога бојот почна
развихреа сите со твојата сила -
ко елени брзи и лесни ко птица.

А твоите очи се искреа гневно
во нивните потни, распалени лица...

Три дена на раце те носевме збрана,
со тага и болка во погледот срчен,
и секоја капка од твојата рана
ко крвава жар ни капеше в срце.

 

[Мачорка]

Значи во НОБ имало само 4 жени борци и тоа сите од Скопје...интересно.
Каде се Елпида Караманди, Овадија Естреја, Вера Ацева, Мара Јосифоска, Нада Николова, Вера Циривири Трена, Мара Нацева, Ибе Паликуќа, Фана Кочовска...сите овие се бореле и биле прогласени за народни херои, ама изглеа не се рачунаат дека не се од Скопје.
Те боли тебе курот и за НОБ и за жените, сакаше да ја искористиш темата за да си го протнеш на мала врата локалпатриотизмот.
Лошо е, многу е лошо кога човек нема свои лични достигнувања со кои би можел да се пофали, па мора да се гордее со место на раѓање, пол, раса или националност

 

[Ron Burgundy]

Скопските жени биле одсекогаш најборбени, така е Анчо?

 

[Anco]

Естреја Овадија – Мара (народен херој)

Во Април 1943 год. се приклучува на битолскиот одред „Гоце Делчев“, потоа се префрлила во одредот „Даме Груев" кој водел тешки борби со италијанскиот окупатор во околината на Преспанското Езеро. Учествувала во многу напорниот Февруарски поход. По завршувањето на февруарските движења на единиците, била формирана Третата македонска ударна бригада, а Естреја Овадија била поставена за заменик политички комесар на чета. Учествувала во сите борби што се водени кај Фуштани, Тушин и Кожуф. Co формирањето на Седмата македонска бригада била поставена за политички комесар на батаљон. Загинува во почетокот на 1944 год. на Кајмакчалан, а по нејзината смрт нејзините другари марширале и пееле песна во чест на хероината - Мара – песна која потоа станала и македонска народна песна:
„Сеќавајте се на неа, браќа мои
Естреја Мара
Естреја - Мара
Таа падна за својот народ
За својот народ таа падна
За Македонија.“
За народен херој е прогласена на 11 октомври 1953 година.
----------------------------
Knigata ja imam, i nekolku pati ja imam procitano, no i za site drugi navedeni nasi HEROINI ke napisam naknadno,za nekoj sigurno i prv pat ke procitate.
Jas i dosega sum pisuval za niv i vo nesto sum edinstven sto ne go znaete.[DOUBLEPOST=1457447370][/DOUBLEPOST]

Значи во НОБ имало само 4 жени борци и тоа сите од Скопје...интересно.
Каде се Елпида Караманди, Овадија Естреја, Вера Ацева, Мара Јосифоска, Нада Николова, Вера Циривири Трена, Мара Нацева, Ибе Паликуќа, Фана Кочовска...сите овие се бореле и биле прогласени за народни херои, ама изглеа не се рачунаат дека не се од Скопје.
Те боли тебе курот и за НОБ и за жените, сакаше да ја искористиш темата за да си го протнеш на мала врата локалпатриотизмот.
Лошо е, многу е лошо кога човек нема свои лични достигнувања со кои би можел да се пофали, па мора да се гордее со место на раѓање, пол, раса или националност

pocituvana gospog-ice-o
jas odamna pisuvam za borcite od NOB posebno i za ZENITE VO NOB,ama vie izgleda do sega ne ste gi otvorile tie temi. Da tocno taka mojot prv post na Kajgana koga se zacleniv ovdeka istiot den so radost go napisav bas za eden borec-NARODEN HEROJ na Makedonija.
No i ponatamu prodolziv najcesto da pisuvam za temite kade se opisuvat borbite i junacite nasi za sloboda.
Eve eden mal prepis samo da se uverite deka e taka od 6 juli 2012 gadina.
Obicno i sum gledal da gi opfatam ne samo heroite tuku i pomalku poznatite borci a posebno Zeni,zatoa sto baz za niv pomalku se znae.
Tamu vo Istorija bev mnogu aktiven bas poradi mojata pocit prema tie borci.
Ke ve izvestam naknadno i za drugi ZENI borci,za koj prv pat ke cuete, a za koj sum pisuval i do sega,a najmalku pak za navedenite.
So pocit...i da SREKEN PRAZNIK (mace)

https://www.facebook.com/#
-----------------------
Мијахловска Нада 1929 - 1944 год. ученичка од Куманово.
Борец на третата македонска бригада.
Нејзината последна борба беше кај Пробиштип на 3 април 1944 год. каде во судирот со бугарскиот фашистички окупатор беше тешко ранета и заробена. Измачувањата од страна на окупаторот беа залудни,зошто таа не сакаше ништо да каже. Откако се убедија во нејзината непокореност и борбениот дух,пред насилно насобраниот народ во Штип бугарските фашисти ја стрелаа.
Нејзината возраст од 15 години,не им сметаше на џелатите да ја убијат.
Такви беа бугарските „ослободители“ од 1941-1944 г. во Македонија.