Епска поезија...

[inquisitor]

Дечки време е за нешто ново и интересно!
Темава е резервирана СТРОГО за епски поеми..
Правилата се едноставни, започнува еден со стих односно дел од поемата, а потоа секој има ЕДНАКВО право да се надоврзе на претходно напишаното. Толку од мене!

THE SHOW MAY BEGIN! :helou:

 

[inquisitor]

Мрак...
Таинствен шепот...
Бледиот одсјај од месечината совршено ги отцртува твоите контури...
Лежиш гола на брегот...
Се наоѓам на работ на рзумот...
Се губам, а се чувствувам толку жив...
Мирис на рози се шири околу мене...
Ме обзема...
Мириса на тебе...

 

[Сатори]

Мрак...
Таинствен шепот...
Бледиот одсјај од месечината совршено ги отцртува твоите контури...
Лежиш гола на брегот...
Се наоѓам на работ на рзумот...
Се губам, а се чувствувам толку жив...
Мирис на рози се шири околу мене...
Ме обзема...
Мириса на тебе...
-------------------------------
И додека јас се прашувам дали си ти,
или во оваа слатка магливост
е некој сосема друг,
дознавам,
дека не ни сакам да знам.
Се додека си тука,
врз мене,
а не ме ни допираш,
се додека те чувствувам како издишуваш,
како вдишуваш
и како посакуваш...

 

[inquisitor]

Мрак...
Таинствен шепот...
Бледиот одсјај од месечината совршено ги отцртува твоите контури...
Лежиш гола на брегот...
Се наоѓам на работ на рзумот...
Се губам, а се чувствувам толку жив...
Мирис на рози се шири околу мене...
Ме обзема...
Мириса на тебе...
-------------------------------
И додека јас се прашувам дали си ти,
или во оваа слатка магливост
е некој сосема друг,
дознавам,
дека не ни сакам да знам.
Се додека си тука,
врз мене,
а не ме ни допираш,
се додека те чувствувам како издишуваш,
како вдишуваш
и како посакуваш...
-------------------------------
Ми требаш..
Како што земјата копнее за вода...
Како што денот копнее за ноќта...
Толку спротивности...
А не можат една без друга...
Не зборувај,
твојот поглед ми шепоти,
ми кажува се...
Твојот возвишен допир,
невин, сладок, чист...
Чист како капка роса...
Ти ја подавам раката...
Одведи ме...
Одведи ме во непознатото...

 

[La Española]

Мрак...
Таинствен шепот...
Бледиот одсјај од месечината совршено ги отцртува твоите контури...
Лежиш гола на брегот...
Се наоѓам на работ на разумот...
Се губам, а се чувствувам толку жив...
Мирис на рози се шири околу мене...
Ме обзема...
Мириса на тебе...

Страст...
Чекор кон тебе...
Достоен ли сум
да му се приближам на тоа совршенство?
Чекор наназад...
Да посегнам ли кон убиствениот рај?
Страв...
Каде ли ќе ме одведеш?
Хипноза... Твојот мирис завладува со мене.

И додека јас се прашувам дали си ти,
или во оваа слатка магливост
е некој сосема друг,
дознавам,
дека не ни сакам да знам.
Се додека си тука,
врз мене,
а не ме ни допираш,
се додека те чувствувам како издишуваш,
како вдишуваш
и како посакуваш...

П.С. Го имав планирано, т.е. го пишував во однос на првата строфа, кога видов дека веќе е пратена втора.... Гледам дека и вака се вклопува, но ако има проблем бришете

 

[inquisitor]

КУЛ е! КУЛ! keep on КУЛ-ing :helou:

 

[Сатори]

[
Ми требаш..
Како што земјата копнее за вода...
Како што денот копнее за ноќта...
Толку спротивности...
А не можат една без друга...
Не зборувај,
твојот поглед ми шепоти,
ми кажува се...
Твојот возвишен допир,
невин, сладок, чист...
Чист како капка роса...
Ти ја подавам раката...
Одведи ме...
Одведи ме во непознатото...
--------------------------------
Дали да ти го подарам телото,
нема да те задоволи,
нема да те воздигне повеќе од момент,
од миг,
како дим од цигара.
Дали да ти ја дадам душата,
кревка е,
нежна е,
млада е,
можеби таа ќе биде доволна...

 

[Сатори]

П.с. Луѓе цитирајте ја само последната строфа, зш. ќе се направат огромни постови.

 

[Setsuko]

Дали да ти го подарам телото,
нема да те задоволи,
нема да те воздигне повеќе од момент,
од миг,
како дим од цигара.
Дали да ти ја дадам душата,
кревка е,
нежна е,
млада е,
можеби таа ќе биде доволна...
--------------------------------
Се двоумам.
Барам начин да го оддвојам телото од душата
Не успевам...
Се хранам духовно...
Им се препуштам на емоциите...
Месечината е црвена,
очите насолзени
Целосно се препуштам
природата се слева со мене
и молчам,
уживам во миговите
Хармонија околу мене...

 

[Сатори]

Се двоумам.
Барам начин да го оддвојам телото од душата
Не успевам...
Се хранам духовно...
Им се препуштам на емоциите...
Месечината е црвена,
очите насолзени
Целосно се препуштам
природата се слева со мене
и молчам,
уживам во миговите
Хармонија околу мене...
----------------------------
Прекрстени нозе
и црна чипка на градникот.
Само тоа од мене,
и многу многу песок околу мене.
Те гледам,
силуета во ноќта,
како пливаш низ водата.
Повторно ме наводени...

 

[inquisitor]

Прекрстени нозе
и црна чипка на градникот.
Само тоа од мене,
и многу многу песок околу мене.
Те гледам,
силуета во ноќта,
како пливаш низ водата.
Повторно ме наводени...
----------------------------
Бегаме еден од друг...
А постои магнестка привлечност...
Се криеме,
но безцелно е...
Те прегрнувам на пустата плажа...
Трепериш...
Седиме како скулптури во совршена ноќ..
Ноќ за мене и тебе...
Ноќ за нас...

 

[Ljupco]

----------------------------
Бегаме еден од друг...
А постои магнестка привлечност...
Се криеме,
но безцелно е...
Те прегрнувам на пустата плажа...
Трепериш...
Седиме како скулптури во совршена ноќ..
Ноќ за мене и тебе...
Ноќ за нас...[/quote]
-------------------------------------------------------

...i zvedite -go shepotat imeto tvoe
koe go napishav na neboto
i kako kapka voda na roza , sum na tvoeto golo telo
i kako pesokot na moeto telo si
a branovite se krshat vo svojata neprekinata igra
noki...noki kako ovaa letaat na kriljata na angelite...nok...kako sozdadena za nas...

 

[Сатори]

...i zvedite -go shepotat imeto tvoe
koe go napishav na neboto
i kako kapka voda na roza , sum na tvoeto golo telo
i kako pesokot na moeto telo si
a branovite se krshat vo svojata neprekinata igra
noki...noki kako ovaa letaat na kriljata na angelite...nok...kako sozdadena za nas...
---------------------------
Нас?
Зарем постои нас, љубов?
Кога треба да ги крадеме ноќите како оваа?
Молк, мил мој,
само молк помеѓу нас,
за да ги изговориме зборовите,
да се препуштиме,
за да не биде неопходно,
да ти кажам,
дека нема да го оставам...

 

[inquisitor]

Нас?
Зарем постои нас, љубов?
Кога треба да ги крадеме ноќите како оваа?
Молк, мил мој,
само молк помеѓу нас,
за да ги изговориме зборовите,
да се препуштиме,
за да не биде неопходно,
да ти кажам,
дека нема да го оставам...
---------------------------
Живееме еден за друг...
...а не сме заедно...
Не се познаваме...
Се сакаме, а не постоиме...
Умираме, а не плачиме...
Сонуваме и не се будиме...
Ние не сме ништо друго...
Освен две загубени души...
Талкаме...
Те гледам..плачеш..
За кого?
Јас сум само дух...
Одблесок на далечен, мртов, сив спомен...
Остави ме каде што ме пронајде...
Остави ме онаков каков што бев...
... Изгрејсонце...
Ме облева зрак...
Се претворам во пепел...
Остануваш сама.
Останува само мојот шепот во далечината...

 

[Setsuko]

Живееме еден за друг...
...а не сме заедно...
Не се познаваме...
Се сакаме, а не постоиме...
Умираме, а не плачиме...
Сонуваме и не се будиме...
Ние не сме ништо друго...
Освен две загубени души...
Талкаме...
Те гледам..плачеш..
За кого?
Јас сум само дух...
Одблесок на далечен, мртов, сив спомен...
Остави ме каде што ме пронајде...
Остави ме онаков каков што бев...
... Изгрејсонце...
Ме облева зрак...
Се претворам во пепел...
Остануваш сама.
Останува само мојот шепот во далечината...
---------------------------
Се раѓа нов ден.
Воскреснува духот во мене
Го слушам сопствениот шепот
Се губам далеку во хоризонтот
Гледам само две силуети,
си играат во провидноста на сенките.
Згасна нивниот жар во очите,
згасна и невиноста,
се претвори во сончев зрак,
само забележав насмевка на усните...