Оваа ситуација се вика трансцендентална состојба....не е нешто што би требало да те исплаши. Едноставно, над мислите и емоциите има нешто друго....тоа е тоа.
Да, ми се случило. Подобро е да ги прифатиш како такви, оти подоцна можат да ти создадат само фрустрации, нервоза и одбивност. Препушти се на тоа што го чуствуваш, без разлика со колкав интензитет е.
Проблемот е што не чувствувам скоро ништо, иако треба. Нешто како 'така требало да биде' само поглупо малце пошо вклучува многу деликатна ситуација во која не е нормално ниту да се помисли тоа.
Значи не знам за каква ситуација станува збор. Можно ли е нешто да те има шокирано, па на некој начин несвесно да си ги имаш дистанцирано чуствата за таа работа? Како некој одбрамбен механизам, за да не бидиш повреден? Пред колку време ти се случила ситуацијата? Дај си време малце, па ќе видиш дали и какви чувства ќе имаш. Најбитно од се, без разлика дали имаш или немаш чувства, е да знаеш да ја прифатиш реалната ситуација таква каква што е, да не бегаш од неа. Разговарај отворено со личноста која е засегната во истава ситуација. Ако мислиш дека треба, сепак ти знаеш што е најдобро и во каква ситуација точно се наоѓаш. На крај краева, може уште не ти е "сварена" ситуацијава.
Шо е то другото шо е над мислите и емоциите?
Близок пријател а и далеку од тоа дека ми е сеедно. Туку едноставно, споредено со реакциите на другите засегнати во ситуацијава ја сум премногу 'тоа е, не можеме да помогнеме никако' и како што кажа и @Dzish имам некоја грижа на совест поради таквото размислување.
