Одлична тема и имам толку многу што сакам да кажам....
Николина викаше дека не битен квантитетот туку квалитетот,
FARANG дека не можеме да знаем дали има квалитет ако нема квантитет. Односно како знаеш дека нешто е стварно многу добро ако немаш со што да го споредиш. Или како знаеш дека тој/таа е добар во кревет ако не пробаш со други да видиш како е.
Работата е што
за да останеш со некој цел живот не е потребно тој/таа да биде најдобриот избор. Не е потребно да биде најдобар во кревет или да нај нај.. во секоја смисла.
Всушност критериумот е да биде доволно добар/а.
Јас верувам дека ако партнерот те задоволува 80-90 посто ти нема да сакаш да одиш со други.
Јас би одел дотаму да кажам дека ова е всушност единствениот начин да се одржи среќна моногамна врска. Зошто?
Ако парнерот не не задоволува, автоматски сме несреќни и оние похрабрите, што ќе се осмелат да направат скок во непознато, и да одат наспроти социјалните норми , како и оние повеќе склони кон неверство, ќе бидат неверни.
Ако пак решиме да
не се задоволиме со одреден процент на компатибилност со парнерот (што се вели да го/ја прифатиме со сите мани и доблести), тогаш ќе останеме сами на крај.
Да, секогаш, ќе има нови 20 годишни студентки што ќе сакаш да ги легнеш... ама дали тие ќе сакаат да те легнат тебе? Всушност твојата вредност на пазарот опаѓа со текот на времето. А уште полошо е ако си женско.
А пак, од друга страна е многу неекономично да се напушти долга врска. Едно, не си веќе баш млад/а и убава како што си бил/а пред икс години, со години не си бил/а сингл, нема да ти биде баш лесно..., со самото раскинување се губат пријатели (тие што ви биле заеднички другари ќе мора бираат помеѓу вас зошто вие веќе нема да сакате да се видите), а тука е и фактот што со раскинувањето се враќаш на square one: се надеваш дека ќе најдеш подобар/а ама може да не успееш може и полош/а да ти се погоди.
Кој пробал се заебал, кој не останал пишман. Damned if you do, damned if you don't.
Ама се тоа е ако запнеш да бараш мани. Ако тргнеш по тој пат, никако не си, и никако нема да бидеш задоволен, зошто како всушност можеш да пресметаш дали си го направил правилниот избор. Засекогаш можеш да размислуваш и да шпекулираш на тема, што ќе беше ако...
Ако решиш да бидеш среќен/а со тоа што го имаш ќе бидеш среќен, брат, со тоа што го имаш. Затоа рекле старите, пред да се жениш, отвори ги очите 24. Откако ќе ја земеш, чувај ги подзатворени.
Значи, на долги патеки, попаметно е да се биде верен.
Но тоа не значи дека нема да изневеруваме зошто,
да расчистиме, сите имаме нагон за неверство. И пишуваа пред мене, дека тоа не значи дека мораме да потпаднеме под искушението и да изневериме. Имаме свест и разум и можеме да одолееме. Прашањето е до кога. Дали засекогаш? Колку искушение можеме да издржиме. Научни истражувања потврдиле дека човековата способност да се контролира е лимитирана на одредено количестово во денот. Што потоа?
Но да се запрашаме, дали неверството е толку лоша работа и зошто?
Прво, јас разликувам изневерување зад грбот на парнерот и немоногамност (полигамија/полиандрија или едноставно имање повеќе парнери)
Проблемот со првиот случај се повредените чувства: човек се чувствува предаден, човек на кого сте му верувале толку многу, ви прави вакво нешто зад грб, па можеби ќе се појави несигурност, дали јас бев причината, дали јас сум неадекватен, дали сум досаден/а, дали не ја/го задоволувам во кревет, дали не изгледам доволно добро, дали неуспевам во мојата улога маж и сопруг/жена и сопруга....
Па после доаѓа социјалната стигма... она, да ти набиле рогови... Или сите муабети што ќе се вртат пред да дознаеш... она каква будала си бил/а и све тоа.
Тоа е проблемот, а не самото имање повеќе партнери. Пример е било која држава каде полигамијата е дозволена.
Оттука, не е проблем да се има секс со други додека сме во врска, проблем е да се направи тоа зад грбот на партнерот.
Е сега, заклучокот, зошто ептен се распишав.
Всушност мислам дека е здраво да се има некаков издувен вентил за нашите базични инстинкти. Ако се нема, или ќе се изневерува или ќе имате секс, а ќе мислите на оној другиот/другата што ве напалил.
Така на пример
свингерството ми е добар пример за ова што го зборам. Двајцата сте тука, двацата знаете зошто сте тука, и откако добро ќе се изебете, ќе се задоволите, сите оние работи што парнерот не сака да ги прави во кревет ќе ги направите...
си одите дома среќни и задоволни, верни и си се сакате и се почитувата и се.
И не страда никој. И волкот сит и овците на број.