Во борбата против фашизмот дејствуваа и лица од еврејско потекло пред 1941 година. Познат комунист и борец за работнички права, член на КП на Мексико Рафаел Батино (илегално име Мишо Цветковиќ), се враќа во родниот град Битола во 1934 година. Во јуни 1936 година во Скопје, заедно со Мино Миновски, Живко Ивановски, Васил Антевски, учествува во формирањето на партиски ќелии. Меѓутоа, на 15 септември е откриена таа активност од полицијата и е осуден на 5 години робија. Во затворот во Сремска Митровица учествува во разни активности за подобрување на условите на затворениците. Заради тоа неколку пати е изведен пред суд и му е продолжена казната. Често мачен и претепуван, му ја повредуваат ногата, и поради тоа е слабо подвижен.
Во 1941 година успева да побегне од затворот со група политички затвореници.Во јули 1942 година, е предаден и е фатен од четничките банди, и е предаден на италијанските фашисти го стрелаат со група партизани во Вучја Клека.
Сарина Песо во септември 1939 година, поради својата активност, е затворен со група скоевски раководители. Во 1940 година е член на Меснсиот комитет на КПЈ во Битола. Членови на КПЈ во 1940 година се: Пепо Камхи, Исак Сарфати и Елијао Барух. Тие истовремено се и раководители на еврејската младинска организација "Хашомер Хацаир", освен Исак Сарфати.
Во 1941 година од Белград се враќа во Битола Давид Садикарио, член на КПЈ од 1939 година, а Хаим Садикарио, битолчанец, член на КПЈ од 1939 година, активен учесник во работничкото движење во Белград.
Ѓорѓи Блаер, дентист од Скопје, член на КПЈ од1937 година и истакнат синдикален работник, од 1941 година е учесник во НОБ во Скопје.
Исак Симон од Штип во 1939 година учествува во акциите на напредните банкарски службеници во Љубљана, а во 1940 година станува член на КПЈ. Во 1941 година се враќа во Штип и веднаш стапува во НОД.
На крајот на јули 1941 година беше растурен летокот на КПЈ со кој се повикуваат Македонците и сите народности масовно да излезат на прославата на Илинденското востание и да демонстрираат против поробувачите на Македонија. На 2 авгтуст во Скопје и Битола излегоа на улиците голем број граѓани, групи студенти, работници, комунисти, скоевци и симпатизери на НОД да демонстрираат. На 1 и 2 август полицијата затвори околу 10 души во Скопје, исто и во Битола. За првпат на тие демонстрации во Битола се исфрли паролата "Да живее слободна Македонија". Во тие демонстрации учествуваа и Евреи, коишто поединечно и спонтано се вклучуваа во поворката.
Илинденските демонстрации јасно покажаа дека македонскиот народ и народностите ги сметаат Бугарите за окупатори, а не "ослободители" – како што тие се нарекуваа. Набргу се случија и првите атаци врз личната слобода: апсења, интернации и др. На 7 август 1941 година скопскиот полициски началник издава наредба за начинот како ќе се испраќаат лица на принудна работа и интернација.
втор од лево во Битолскиот П.О.во 1942 г.
Виктор Мешулам,како воен аташе во Турција 1945 година.
