- Член од
- 21 октомври 2009
- Мислења
- 1.533
- Поени од реакции
- 2.411
Какви лубеници, какви сладоледи, од диња нема поосвежувачко јадење во лето.
Фала богу, газдата ми е фер и по мое барање, ме префрли летово да работам во Битола, сеа дома че си киснам во Прилепов. Не колку шо да ме улагоди мене, туку оти немаше многу многу работа во Скопје, а посебно на лето.
Сеа секое сабајле че биди „пут путуем мој јаран, путуем и јааа.....“ ,ајде бе барем друштво че имам за до Битола секое утро. Со уште двајца другари секој ден че одиме до таму и назад.
Фала курцу, од стипендијата шо заштедив некој денар плус татко ми шо ми даде пари за на апсолвентска да одам (а јас непојдов) се собра некој денар, едно количе ми испазари татко ми и сеа сум рајат. Немора поке да го чекам да се врати од работа па јас да се повозам. Само тој продавачо е куртон, жими се, централната брава не работи за едната врата назад. Ќе го тепам некој ден. -Шефе, електроника работи се? Како нова рече. Како па нас не ни текна да си провериме за секоја врата дали работи. Баксуз.
Не оти не работи, ама глупо е цело време заклучена да ти стои, шубе ми е. Туку ај че прашам подолу во темите за автомобили колку пари че ми земат за да ја средат електрониката.
То е таков е живото, јас стегај се цело време за едно половно количе за дипломската, комшијава на син му, шо уште нема лична карта, му купи моториште од 600 кубици, детето шо ги бркаше топките кога ќе игравме фудбал , сеа курчи на магисталнион до Битола. „Комши, ами ако го запра без лична карта и возачка?“ - Куро чени јадат, ми рече.
Туку ај да не јадам многу многу