Ќе кажам нешто што се користи буквално во секој контекст ако нешто е тапа и не чини, ама таков ни е "менталитетот". Конкретно за Скопје, искрено, тапа е. Тука баш буквално друштвото ја игра главната улога, пошто подобро се проаѓа во мал кафич со просечна музика, место кај што нема да има +100 души од потребното, на нашки шо ги викаме искулирани места.
Отпишани од листата ми се снобовските места од типот на Колосеум, Парадизо, Ванила. Таму нема никаков "живот". Целите клубови се распоредени со коњопои и сепариња, мангупи, бричени глави, стегнати бицепси и згужвани фаци што мислат дека ако се насмеат ќе почне да им се рони кожата.
Алкохолот и те како игра улога. Не може некој да ми каже дека не се осеќа поопуштено, повесело после некоја чашка жестоко, отколку да седи со рацете во џеб.
Една компарација. За пример ќе го земам Сончев Брег, Бугарија, кај што има скандинавци, островци, холанѓани, руси итн. Одма ќе почнете сега "кај леташ, туристичко место е, треба да е топ, вака, онака". Ама тоа нема никаква врска со ова што ќе го пишам. Ноќните клубови се всушност подиум кај што се игра. Има 2-3 сепариња/коњопои во темниците за некој ако не може да стои, да издржи итн. Клуб на три спрата, комотно можам да кажам колку два зимски Колосеум, со три огромни подиуми, а дали 10 коњопои. Нема укочени фаци, сите играат. Со тоа автоматски се подобрува атмосферата, повесело е. Кај нас да почне некој да игра, освен тоа укочено мрдање со глава во ритам на музиката, ќе го гледаат сите како мрднат, будала, идиот, ретардиран.
Тоа е уствари главната причина и кривица за нашиов ноќен живот. Не зборам кога ќе се донесе диџеј познат, бенд итн. Обична вечер петок/сабота.
А да, и не рчкајте кафани. Друга прича се тие.