црвениот болд, веќе е дискутирано на соодветна тема и докажано е дека НЕ е така.
за другото ќе го цитирам шејн, пошто некако деновиве со него ми иде муабетот повеќе
првиот болд: како бре не, кога доволен е еден пример, се разбира ако имаш добар пријател христијанин (иако веќе кажа дека е невозможно тоа) но му умира некој во фамилија. и како што налага и црквата и традицијата, има целовечерно бдеење. и закоп полс тоа, така? ти идеш кај фамилијата, изразуваш сочуство, па ако си и на погребот, .......... а ја почитуваш таа фамилија (од икс причини) нема да запалиш свеќа за таа личност? нема да му посакаш “лесна земја“ по неговиот тертип? хммммм, ...... цел живот си бил комшија/пријател, и сега ти нема да му ја покажеп таа последна почит?
останатиот дел: ти не го празуваш празникот, него го почитуваш човекот. и веруј, дека кога честитам на 4 особи во мојот живот бајрам, ДА, се радувам за нив, иако мене ништо неми значи. но тие 4 особи се многу почитувани од мене. и затоа што на нив бајрам им значи, и мене ми значи нивната радост.
ДА, различни сме, но почитта еден кон друг не прави исти.