Немав што да правам вечерва, досадно ми беше, па чепкав низ компјутерот и налетав на една песна заради која почнав да се смеам.
Се сеќавам дека пред да се разделиме, ја слушав и имав такво некое пречувство и онака реков: Ха, баш се стиховиве за ситуацијава.
Сакав да се правам малце глупа, па као демек не ја слушав песната. Сега сакам да си ја постирам тука.
Не ми значат сега ни стиховите, ни песната нешто посебно. Затоа што тоа што беше, помина и се е зад мене.
Само кога ќе ја чујам ме прави да се потсеќам колку добра интуиција имам.
Just like I predicted, We're at the point of no return
We can go backwards, and no corners have been turned.
I can't control it, if I sink or if I swim
'cause I chose the water that I'm in.
And it makes no difference who is right or wrong
I deserve much more than this
'Cause there's only one thing I want
If it's not what you're made of
You're not what I'm looking for
You where willing but unable to give me anymore
There's no way, You're changing, cause somethings will just never be mine,
You're not in love this time ... but it's allright.
I hear you talking, but your words don't mean a thing.
I doubt you ever put your heart into anything.
It's not much to ask for, to get back what I put in,
But I chose the waters that I'm in.
And it makes no difference who is right or wrong
I deserve much more than this
'Cause there's only one thing I want
What's your definition of the one
What you really want him to become?
No matter what I sacrifice it's still never enough
Just like I predicted
I will sink before I swim
'cause these are the waters that I'm in
...