Графити бој
Во еден непознат дел,
Во еден напуштен парк во Скопје,
Тој бара повик за спас
И веќе губи на глас
Гледам безделничи тој,
Малиот графити бој,
Па него го гледам бар еднаш на ден,
На овој ѕид обесен
Го познавам,
Клинец од моето маало,
А татко чувар, мајка курва, сестра помала,
Кој од кој, чуден спој, секој свој
Го прашувам,
Пријателе зошто си гневен,
Низ цел град се зборува за тебе
На на на на на на на на на на
Бојава никого не убила,
Мислата никого не ранила!