www.dnevnik.com.mk | За 150 работни места во Ирак, Авганистан и во Џибути се пријавиле двојно повеќе кумановци
Нов бран кумановци се подготвуваат во следниот месец да заминат на печалба во Ирак и во Авганистан. За 150 работни места во овие две земји се пријавиле двојно повеќе кумановци. И овој пат сиромаштијата, нискиот животен стандард, невработеноста и бесперспективноста во земјава, заедно со високата примамлива плата, се главните причини поради кои кумановци со години во континуитет бараат начин да заминат на печалба во некоја од земјите на високиот ризик.
Меѓу пријавените има кандидати што веќе биле во некоја од овие земји, но и луѓе што првпат сакаат да си ја пробаат среќата. Покрај Ирак и Авганистан, актуелна е и Џибути, мала африканска земја на источниот брег на континентот сместена меѓу Етиопија, Сомалија и Еритреја. Кумановци велат дека се свесни оти во Ирак ќе ги демнеат киднапирања, бомби, заседи, дека во Авганистан ќе живеат со опасноста од нараснатиот револт против странците, а во Африка ќе бидат опкружени со опасни заразни болести, но објаснуваат дека заминуваат немаат зашто подобар избор.
- Самото тоа што сме далеку од семејствата е најтешката страна на печалбата. Но кога ќе се соочам со фактот дека во Куманово, па и во цела Македонија, нема можности ниту да се вработам, ништо друго не ми преостанува туку да си ги спакувам работите и да заминам - вели една високообразована кумановка што заминува за Авганистан и која, како и сите други со кои зборувавме, не сака да и' се споменува името.
На гурбет се заминува главно преку американската компанија „Брајан и Рут”. Компанијата однапред им ги кажува условите за одење на печалба, но и покрај тоа што има многу непријатни информации, ретко некој се откажува.
- Ќе имаме 12-часовно работно време, седум дена во неделата, а платите ќе ни се движат од 3 до 12 илјади американски долари, во зависност од работното место, односно соодветно на образованието, завршената обука и покажаните резултати, како и познавањето на англискиот јазик - вели оваа млада жена.
Таа додава дека во компанијата се води сметка за унапредување на кадрите, а работниците од нашата земја имаат добар рејтинг и важат за интелигентни, вредни, дисциплинирани:
- Можеби и не е за верување, но има кумановци што се на високи позиции во компанијата, асистенти на проекти, менаџери на оддели, супервизори, па дури и такви што ја надгледуваат работата на Американците.
Ако на почетокот на печалба одеа главно мажи, на последните конкурси се' повеќе се пријавуваат лица од понежниот пол. И следната наша соговорничка е кумановка, која повеќе од четири години работи за „Брајан и Рут”, и тоа во Куманово, на Косово и во Ирак. Вели дека се вратила пред четири месеци, со намера веќе да не оди на печалба, но пак се премислила.
- Гледам дека овде ништо не оди кон подобро. Напротив, моите врсници се невработени, немаат обезбедено егзистенција, дури немам ни со кого да излегувам зашто кога немаат пари на луѓето не им е до ништо, а најмалку до забава. Затоа почнав интензивно да размислувам пак да заминам. Сите прво ме прашуваат дали ми е страв од бомбите. Страв?! Веројатно со текот на времето и тој се надминува, се потиснува. Камповите во кои се вработените луѓе на „Браун и Рут” се обезбедени од американската армија. Така е и кога патуваме низ Ирак или Авганистан. Секогаш одиме во добро обезбедени конвои. Сепак, условите за работа не се розови. Работиме во земји во кои месното население ги смета сите странци за непријатели. Температурите се високи, 49 Целзиусови степени во ладовина.
Друг кумановец, кој веќе четири години оди да работи таму од каде што сите бегаат, вели дека нема намера да се врати во Македонија и тука да си ја бара среќата.
- Да се вратам во земјава?! Да. Сакам. Но кога ќе се соочам со суровата вистина дека светот оди напред, а ние 15 години стоиме во место, немам дилема дека треба да одам надвор. Каде да барам работа? Во ЧИК, „Искра”, ЗИК или во фабриките што одамна не постојат. Куманово уште живурка од она што ние го заработуваме по светот. Не смеам ниту да помислам уште колку социјалци ќе има да нема вакви можности за печалба - вели тој и додава дека вработените во компанијата имаат комплетно здравствено осигурување, исто како да се во американската армија. Имаат и животно осигурување преку светската осигурителна компанија „Цигна” и тоа 50.000 долари во случај на смрт или тешка телесна повреда.
Слично размислуваат и другите пријавени за работа во Ирак, Авганистан и во Џибути. Очигледно, кога се' ќе се стави на вага, натежнува печалбата. Лошите искуства, пред се', трагедијата на тројцата погубени нивни сограѓани или последниот случај со киднапирањето на тетовските работници во Ирак, не се доволни за да ги пишманат. Желбата за подобар живот за нив е посилна од сите ризици.
TOLKU SE VNIMAVA NA TOA KOLKU LUDJE ODAT I KOLKU KE ZIMAAT PLATA KAKO DA SAKAAT LUDJETO DA POMISLAT DEKA NASATA VLADA GO SREDUVA OVA NASE IDENJE NA PECALKA.A DA PRI TOA NE SE NI POMISLUVA DEKA SETO OVA STO SE OBJAAVUVA MOZE I DA NASTETI NA NEKOMU.
). Општо гледано многу малку жртви има наспрам Ирак кај што загубив дури и неколку пријатели.