Резултати од барањето

Убедливо една од подобрите! Едноставно се губам со тракава и видеово!

My dear.. "Why is it, why is it that the rain makes me want to cry? Sometimes I wish I were the rain. So I could touch people and feel their feelings and maybe connect with their hearts. Maybe then I might understand his pain."

И шо да кажам. Џабе е се. Знаев дека вака ќе заврши! Се најубаво, упм...

Досадно е, умирам, досадно е, умирам, мешето ме боли, досадно е, умирам... А седум часа имам -.- Идам ја да си починам. И нема блага пченица за тебе бидејки не си поканета на погреб. Пхааааах!:salut:

Добар беше Барни со неговиот Lemon lаw :) хахаха

Драга никој не знае кај им е крајот на оние празноглави, неизживеани, трачарски дечишта. Па човече не сме веќе второ одделение. Мање више, нема потреба да се размисулва за нив. А денеска, исто како и вчера, и завчера, решавам да започнам некоја нова страна од животов. Али очигледно е дека сум...

Премногу сањарење. Поготово на часови во школо кога мозокот ми е преуморен за да ги слуша досадните предавања па мора да се занимава со нешто друго. Проблем ми преставува големата фантазија, бидејки при тешки ситуации често пати знам да избегам од реалноста на тој начин, и потоа кога ќе се...

Кога ќе се разбудам и кога знам дека немам некои големи обврски и кога знам дека ќе можам да си го посветам цел ден на она што јас го сакам.

Ја оставам да ме обземе, и потоа полека сама да си замине. Пробувам да не ја убивам, иако доста се плашам од неа.

За : тишина, книга, и долго излежавање!

Животот тогаш би ја изгубил секоја смисла за мене. А и неговата вредност. По некое време се би ми станало рамно, исто, секојдневно, изживеано и тогаш би почнале главоболките.

Да, ама сигурна сум и дека тие луѓе од тој круг не би останале само на едно извини :smir:

Компјутеров, мсн-то, книгите, креветот, музиката, кафето...

Секогаш она што долго го посакуваме се случува ( ако воопшто се случи ) тогаш кога најмалку очекуваме и се надеваме. Убаво чуство е тоа.

Можно ли е да е вистина? Згрешив. Знам. Повеќе пати. Ми прости. Зарем? И сега? Што? Ќе биде како што треба? Смеам да се надевам, или пак ќе биде како и секогаш?...

Една суканица така долга убава.. Ми вети другарка ама уште се мислам.. И за година дена тетоважа...

Мака ми е и мене од се наоколу. Од безнадежното лутање, цртањето на златни кругови, упорното нивно повторување и на крај заглавувањето во самите нив. Мака ми е од негирање на вистината, потиснување на чуствата, губењето во реалноста. Мака ми е бе еј.

Ќе легнам и ќе почнам да ги разглабам сите ситуации и проблеми, сите згоди и незгоди од мојот живот. И тоа некаде далеку каде што никој нема да ме гледа.

Беше хирург до пред некое време, сеа почнав некако да се двоумам :raz:

Соочуството, разбирањето.. Човечноста..