Планирам да отворам тема за атачмент стајлс да се испукаме салам. Иако не го верувам целиот тој Хорсшит со Авојдант и Енкшос Атачмент, стопроцентно.
Од причина што сум ги сретнал и двата и никогаш не биле пресудни дали ќе се вљубам. Никој нејчи Енкшос Атачмент да му дишеш во врат ко да немаш живот, факт. Меѓутоа љубовта е нешто посложено од овие два симплифицирани стила на мир ил војна.
Вљубен сум бил само еднаш, во очи сини како Јадранот, електрични како мољната на Зевс. Знам дека ниту еднаш во тие 9 месеци Ситуешншип не ми веруваше дека сум толку вљубен и нон стоп ме тестираше, ама еве 3 месеци после раскинување (на моја иницијатива), мене ми е јасно дека до мои 29ет не сум сакал така, ил воопшто.
Јас него го викав Bübchen пошто дома имаше слика само со брат му (овај е стрејт) и од себе ко бил дете во Хрватска. Роден е во село најсеверно во Хрватска, до Словенечка граница, на сликава гушка еден мачор, ама со толку гордо храбро лице хаха, се згазив од смеа ко ја видов сликата. Златни коси, како златните трепки. Тој мене ме викаше Puppe, јер - евидентно е од сликата што ја постирав од себе и без лице.
Ко замина Португалија на еден Остров летоска на одмор, ми дозволи да му ги чувам мачорите, бев единственот лик кој го примил дома. Имаше купено Џин и Тоник и имаше оставено порака, за Византиецот. Пошто тој не пија таква горчлива гомнарија, само јас. Кеј, никогаш нема да го заборавам. Најважен лик во мојот живот досега, настрана од мојата Фамилија. Единственот створ што не ми бил Фамилија, а сум посакал да е дел од мојата. Чудно чувство.
И да, пред да си речите WTF, татко ми Православен Лав, немаше ништо против него. Мајка му запримети еднаш на телефон дека спонтано го нареков нагалено и можев да осетам дека и се исполни душата од другата страна на телефонот. На Балканците се чини најважно им е да најдат права љубов. Ај на некој друг свет можда ќе сме заедно. Кај што не бил толку повреден како на овај. Се надевам дека дел од него сепак знај или осети дека љубовта беше вистинска, најголема во мојот живот.