Кој е најголемиот успех на македонската политика од осамостојувањето?

  • Креатор на темата Креатор на темата Acid
  • Време на започнување Време на започнување
Иако сме многу мала држава, и за жал многу малку може да се пишува за оваа тема, сепак најголем успех на Македонија, е тоа што се одделивме од Југославија без испукан куршум. Сега дали тоа се случи по некои наши заслуги, или некои таму поголеми чичковци одлучија за тоа, сепак мислам дека тоа ни е најголем успех на Македонската политика.
 
Najgolem uspeh e sto ovaa drzava seuste postoi.
Токму ова сакав да го напишам...

Напросто, чудо е како воопшто постои „нашата земјата„, која сама по себе (и во себе!) нема природна, историска, општествена или некоја „десетта„ логика за да постои....
Автоматски споено мислење:

ВМРО победи, не го даваме името (ЌЕ го вратиме назад)! Ова е најголем успех.

Македоња цела да е! :pos:

Се радуваме кога некој ќе не каже само Македонија и за тоа се шири огромна фама.

Пуштај ја „Заветна“ па да прејдеме на пиење...
 
Внатрешните проблеми нема да ни ги реши НАТО, ама ни дава меѓународна стабилност, што за мала држава како нашата е големо значење. Точно е дека сите околу нас се во НАТО, затоа е и клучно и ние да бидеме дел од тој сојуз, во спротивно ќе сме изолирани и ранливи.
Која меѓународна стабилност ни ја даде НАТО во овие години од кога сме членки?

Единствено што направи е да купуваме нивно оружје и да лупнеме санкции кон Русија. А они се загрижија за па нашите санкции. Само се изгупираа да пораснат цените на некои енергенси.

И како тоа сме изолирани и ранливи? Од кого сме ранливи? Ќе реши некој да не нападне, да изгуби луѓе за оваа пуста земја?
Или пак политички сме ранливи? Па политички и со НАТО и без НАТО сме ранливи, членството ништо не смени.
Автоматски споено мислење:

И без НАТО ни треба армија значи секако пари се даваат. Успехот не лежи во тоа што сега сме безбедни кога цела држава е нестабилна, туку дека сме интегрирани во западна структура. За мала држава како Македонија членстово во НАТО ни дава повеќе тежина од што имаме реално. Тоа што не знаеме да го киристиме е друга тема. Би зел само примерот Бугарија и ЕУ. Им се подзмеваме ама знаат таа алатка да ја користат против нас. Али пак ќе речам, цената беше превисока и се даде погрешен приоритет. Од тоа патиме, не способни политичари без вредности и визии. Целта има беше НАТО по секоја цена да да си ги припишат тој „успех“ за нив.
Да ама на овој начин ние сме под договор само нивно оружје да купуваме, оружје кое поскапо од другите. Друго армијата требаше да биде еден од последните приоритети, многу други работи треба да се решат.

Еве во НАТО сме, на кого сега ќе го искористиме тоа членство како политичка предност. На Србија?
 
Последно уредено:
Не влеговме во југословенските војни и го спасивме Дојранско Езеро. Иако за ова првово за жал отидоа курбан 50-ина луѓе заглавени во јна, сакам да кажам, ја избегнавме таа војна на македонско тло.
 
Искрено?

Најголем успех мислам е што уште постоиме.
Се имам изјаснувано, знаете што мислам за состојбата во држававa.


Така што тоа.
Ни НАТО, ни партии, ни бакрачи.

И што уште ете Охрид е под УНЕСКО, иако и тоа е на стаклени нозе.
 
Која меѓународна стабилност ни ја даде НАТО во овие години од кога сме членки?

Единствено што направи е да купуваме нивно оружје и да лупнеме санкции кон Русија. А они се загрижија за па нашите санкции. Само се изгупираа да пораснат цените на некои енергенси.

И како тоа сме изолирани и ранливи? Од кого сме ранливи? Ќе реши некој да не нападне, да изгуби луѓе за оваа пуста земја?
Или пак политички сме ранливи? Па политички и со НАТО и без НАТО сме ранливи, членството ништо не смени.
Види, поголем русофил од мене нема, но и поголем македонист од мене нема. Тоа ми е генетика. Но, реалноста е таква каква што е… Македонија е премала и премногу геополитички изложена за да може да си дозволи неутрална политика.

Не можеме да бидеме Швајцарија на Балканот, немаме нивна економија, нивна армија, ниту нивната позиција. Ако сме сами, стануваме лесна мета за туѓи интереси. Затоа ни треба некаков сојуз, не затоа што некој ни е омилен, туку затоа што без сојузници ќе останеме сами и ранливи.

Јас не гледам на НАТО како на љубов, туку како на потреба, гаранција некаква за државата. Без тоа, ќе завршевме како некои други земји што ги влечат и притискаат од сите страни.
 
- Дали е тоа Преспанскиот договор?
giphy.gif
 
Не знам дали е политички или еколошки успех, ама 2002-ра дефинитивно се спаси Дојранско, со системот Ѓавачко Поле.

Готово беше тогаш да пресуши целото, мада заради идиотите што крадат вода од системот за наводнување по приватни ниви и заради неработење/неисправни пумпи пак има проблем со истиот одамна:


 
Ослободување од визи за ЕУ па и доста други држави во последните неколку години. Можеби сеуште ни е тапа пасошот во споредба со соседите како Бугарија и Грција ама има каде-каде многу полоши држави од нас во врска со ова.
Кога ќе ми текне порано чекање редици за виза, па термини, па шишај се, па сликај се, па дотерувај се и се тоа за да поминеш граница.
Па оние па пред Седмица кај Грчка амбасада кога ќе наместеа тоа шаторите. :facepalm: :popce:
 
Последно уредено:
Последен успех на македонската политика на внатрешен план е победата на ВМРО-ДПМНЕ на последните парламентарни избори и бркање од влада на агите и беговите кои 20 години уживаа ко да е турско време пак. Овде секако го вклучувам и храброто бегање на Артан Груби, кој во емисија во живо на национална телевизија се курчеше како учк ја води владата и ја води Македонија.


На надворешен план стратешкиот договор со Велика Британија, затоплувањето на односите со Грција и нивната отворена поддршка за нашето ЕУ членство, први браќа со Србија, одјебување на Бугарија која настапува асимилаторски чиниш 1943та е. Помошта за Украина во советска воена техника, која ни ослободи магацински простор за набавка на современа воена техника и го смени начинот на кој не гледаа/т европските држави (Франција, Холандија, Германија, ВБ).

Влезот во НАТО и пристап до класифицирани информации кои се разменуваат во алијансата кои се од големо значење за нас имајќи во предвид дека сме расадник за исламски тероризам благодарение на нашите сограѓани попознати како „Храбрите воини во автобуси“.

Бујар Османи откако влезе во политика си пресади коса. И тоа е успех.
 
...државата постои оти САД не дава поинаку, и се додека е така ќе си постоиме.
...а ние, сме се само Македонци не сме, веќе сме етикетирани од цел свет како народ без патриотски чувства и висок афинитет за корупција и арамилок.
Автоматски споено мислење:

Последен успех на македонската политика на внатрешен план е победата на ВМРО-ДПМНЕ на последните парламентарни избори и бркање од влада на агите и беговите кои 20 години уживаа ко да е турско време пак. Овде секако го вклучувам и храброто бегање на Артан Груби, кој во емисија во живо на национална телевизија се курчеше како учк ја води владата и ја води Македонија.


На надворешен план стратешкиот договор со Велика Британија, затоплувањето на односите со Грција и нивната отворена поддршка за нашето ЕУ членство, први браќа со Србија, одјебување на Бугарија која настапува асимилаторски чиниш 1943та е. Помошта за Украина во советска воена техника, која ни ослободи магацински простор за набавка на современа воена техника и го смени начинот на кој не гледаа/т европските држави (Франција, Холандија, Германија, ВБ).

Влезот во НАТО и пристап до класифицирани информации кои се разменуваат во алијансата кои се од големо значење за нас имајќи во предвид дека сме расадник за исламски тероризам благодарение на нашите сограѓани попознати како „Храбрите воини во автобуси“.

Бујар Османи откако влезе во политика си пресади коса. И тоа е успех.
...политиката е континуум на конзистентно делување на еден народ, како на внатрешен така и на надворешен план. Така се создава една клима на државотворност и визија за иднината. А на кој континуум можиме ние да се повикаме или потприме?
...ќе пробам само неколку примери од нашата блиска историја да набројам , па би можеле заклучокот сами да го извлечиме:
1946 - 1989 = истребување на сите напредни патриотски елементи и поставување на вазали што ќе служат на Титоистите
1990 = цела Југославија тони во војна и хаос, а Глигоров со Изетбеговиќ трчаат да прават нова Југославија
2001 = конфликт со Албанското малцинство што завршува поразително за Македонија
2018 = Преспански договор и промена на името
...целиот свет ја дозна нашата изрека "Наведната глава сабја не ја сечи" :)
 
Последно уредено:

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom