Израелциве го чекаат месијата кој ќе им дошол откако ќе ги жртвуваат овие јунциве, само што све ми се чини дека тешко таа работа, напротив.
Не е тешка работата, туку е „работа„ која се одвива тековно. За тоа постојат купишта докази, кои сведочат за нивната активна улога во создавањето услови за доаѓањето на нивниот месија, се рабзира, лажниот.
На пример, чифутините го реоформија синедрионот, го реоформија свештенството, а во втората година од „ковид„ пландемијата, се обидоа да ја обноват и крвната жртва, на импровизиран олтар на Храмовната гора во Ерусалим. Беа спречни од нивната власт...
Набавени/нарачни се 60 000 тони камен/оникс за обновување на храмот во Ерусалим, според потребата проектна документација за реконструкција на истиот.
Проблемот е во локацијата на џамијата Ал Акса, која се гранички/допира со камениот ѕид („Ѕидот на плачот„) за кој чифутините веруваат дека е остаток од вториот Соломонов храм.
Чифутините не можат да ја обноват крвната жртва со колеж на животни, затоа што поред нивната старозаветна традиција, тој чин на крвјосување смеат да го изведат само во наведениот храм.
А него се‘ уште го нема...
