Последниве 4-5 децении имаш диспропорционално ширење на државните ингеренции и надлежности, дури и во домените каде нема потреба од државен (финансиски) интервенционизам, што резултира со секторски потфрлања (пр. најлошото здравство во Европа зачинето со кусок на кадар и персонал), но и со дебели буџетски дефицити на се помалку и помалку даночни обврзници.
Да, дел се резултат на развојот на производните процеси и оската се поместува од својата базичност, ама и се нарушуваат сите буџетски принципи. Сите држави, кои прошат повеќе од она што можат да го акумулираат, еден ден ќе соочат со тешки финасиски последици. Кај нас, тој процес, само се развлекува.
Рака на срце, оваа стапка е само буџетска капка, но има илјадници вакви, вклучувајќи ги и рамковните, каде државата воопшто не треба да интервенира (сем законски). Така, тука нема потреба од државна финансиска интервенција, нема ни во други стадиуми кои се понужни за општество ранливите категории (пр. бесплатни лекарства). Ако сака Рамче, може да си купи кутрон за 10 ден од бензиска. Државата нема што да ги шири ингеренциите во насока која може, а и ќе отвори, нови форми на злоупотреба на буџетските средства. Ако си загрижен, со Хера, слободно донирајте средства. Но не ги терајте даночните обврзници за тоа да плаќаат.