Војна во Украина (исклучиво воена перспектива)

jamajka

mode: Calm
Член од
28 април 2007
Мислења
19.493
Поени од реакции
27.314
Мене онаа што ме замислува е зошто русите не напаѓаат појако,
на почетокот нападнаа со 150-200 илјади војска, по летото голем дел и беше пуштен на одмор, па откако загубија во Харков и текна дека и треба мобилизација, ама пак на само 300 илјади.

Прашањето е зошто не мобилизираа одма милион војска и до сега да се збореше дали таа милион војска ќе ја премине полската граница.

Има неколку теории зошто е тоа така.

Првата е дека русите се толку неспособни што не можат да соберат ни 300 илјади војска, што не верувам дека ни најбудалите веруваат во неа

Другата теорија е дека оваа војна ќе ја тераат со години додека Украина и западот не капитулира,
ама и донекаде и грешат, за тоа време Украина ќе биде руина која ќе треба самите да ја поправаат кога ќе ја лапнат, а и самите губат опрема која чини пари.

А и да не ја заборавиме третата опција што ја посакуваат некој северџистанци, а тоа е целосен пораз на Русија, распад на 50 нови државички (добро де ќе бидат огромни по територија) со мнозинско руско население кој ќе се испотепаат меѓу себе и сите ресурси ќе и ги дадат на западњаците за џабе.
Во првите неколку недели завземаа 120К километри квадратни, не е дека не можат да прават пробиви. Логистиката на Југ течеше беспрекорно, толчат со артилерија секојдневно до немајкаде, така да не верувам дека имаат проблем и со логистика. Зошто ги прават овие тактички заврзлами појма немам. Но едно е сигурно, добиваат добри параметри за тестирање на оружјето. Излезени се и пратени во Украина веќе првите верзии на тенкот Т72 со апгрејди базирани на искуствата од оваа војна. Втора работа, за Русија оваа војна е од егзистенцијална природа, не е важно колку техника ќе се изгуби, важно е да се минимизираат човечките загуби. Првата тура герани исто така била тест тура, сега се добиени нови герани со модификации базирани на искуствата од првата тура. Ако на пример губеа Русите, ќе се осетеше политички притисок внатре во Русија, бидејќи политичкиот врв од прилика знае каква е ситуацијата на терен, и според реакциите, воопшто не е алармантна. Повеќе му се секираат за економската војна што се води против нив, отколку за војната во Украина. Тоа значи дека на некој начин таму све тече во рамките на планираното. Пример ќе кажам во војната во Нагорно Карабах, непосредно пред објавениот пораз, имаше политички турболенции во Ерменија. Опозицијата малтене го најави поразот на Ерменците. Овде нема такво нешто. Има параноични изјави на телеграм канали, но од политичките сили нема никаков сигнал. И што е најинтересно, народот во Русија е за да се удри појако, а доста голем број е да се удри и на тие што им помагаат на Украинците.

Иначе да имаше жртви колку што кажуваат западните медиуми, прво немаше воопшто да се задржат сите овие територии, пошто реално почнаа со 200К вклучително и ДНР И ЛНР и Вагнер. во Август-Септември најмалку 1/3 беа пратени на одмор. Така да, не гледам дека имаат проблем со људство.
 
Член од
29 јуни 2014
Мислења
25.638
Поени од реакции
42.181
Нови модификации на Т-72, додале многу реактивен оклоп на новите модернизирани тенкови.

 
Член од
19 март 2011
Мислења
12.881
Поени од реакции
14.319
Вака од временска дистанца делува дека Русија и те како се спремила за долготрајна војна ако видиме како се справија економски со санкциите.
Но, не значи дека не извршија ризична операција со многу жртви на почетокот за да направат притисок на Киев и да ги принудат на брз мировен договор како грузијците во 2008. Сепак долготрајна војна е непредвилива и не знаеш до кој степен може да ескалира понатака.

Да не се лажеме дека првичната офанзива беше за освојување на Украина, со 200к војници толкава територија не земаш. Кога видоа дека нема да има примирје, се повлекоа од северот и започна втора фаза т.е. демилитаризација. Вака навидум зборот демилитаризација не изгледа злобно, ќе си кажеш сакаат пушките и тенковите да им ги земат, но во ситуацијава станува збор за онеспособување на воено способното население на Украина. To the last Ukrainian што би рекол чичко Сем.

Јас уште мислам дека ако имаше договор во првите месец-два тогаш Русија и Донбас ќе и го оставеше на Украина доколку добиеја Доњецк и Луганск автономија во рамки на Украина. Нормално тоа ќе ја парализираше државата но е мн подобро сценарио од сегашното.

Колку повеќе се одолговлекува конфликтот толку повеќе апетите на Русија ќе растат. Прашањето е дали ќе застанат на овие 4 области или ќе додадат уште четири.

Офанзива и отварање на нови фронтови или зголемување на интензитетот на војување делува дека ќе има уште зимава.
 

Vanlok

deus ex machina
Член од
30 мај 2009
Мислења
25.667
Поени од реакции
33.843
Не е поентата дали Русите им парираат со ваква технологија, туку е поентата што САД им дава вакви информации на Украина.
Уште повеќе поентата е што САД ЈАВНО кажува дека им дава вакви информации на Украина.



Зошто ги прават овие тактички заврзлами појма немам.
Една интересна теза:

To be fair, the Russian tactical cat-and-mouse games in this conflict has been nothing short of infuriating. The Russians spent some time rolling around Kiev to draw Ukrainian troops away from the Donbass and prevent a Ukrainian attack on it; once that was done, they withdrew. Great Ukrainian victory! They also spent some time tooling around the Black Sea coastline near Odessa, threatening a sea invasion, to draw off Ukrainian forces in that direction, but never invaded. Another Ukrainian victory! The Russians occupied a large chunk of Kharkov region that the Ukrainians left largely undefended, then, when the Ukrainians finally paid attention to it, partially withdrew behind a river to conserve resources. Yet another Ukrainian victory! The Russians occupied/liberated the regional capital of Kherson, evacuated all the people who wanted to be evacuated, then withdrew to a defensible position behind a river. Victory again! With all these Ukrainian victories, it is truly a wonder that the Russians have managed to gain around 100km2 of the former Ukraine’s most valuable real estate, over 6 million in population, secured a land route to Crimea and opened up a vital canal that supplies irrigation water to it and which the Ukrainians had blocked some years ago. That doesn’t seem like s defeat at all; that looks like an excellent result from a single, limited summer campaign.

Russia has achieved several of its strategic objectives already; the rest can wait. How long should they wait? To answer this question, we need to look outside the limited scope of Russia’s special operation in the Ukraine. Russia has bigger fish to fry, and frying fish takes time because eating undercooked fish can give you nasty parasites such as tapeworm and liver fluke. And so, I would like to invite you to Mother Russia’s secret kitchen, to see what’s on the cutting board and to estimate how much thermal processing will be required to turn it all into a safe and nutritious meal.

Mixing our food metaphors, allow me to introduce Goldilocks with her three bears and her porridge not to hot and not too cold.

What Russia seems to be doing is keeping their special military operation moving along at a steady pace - not to fast and not too slow.

Going too fast would not allow enough time to cook the various fish; going too fast would also increase the cost of the campaign in casualties and resources.

Going too slow would give the Ukrainians and NATO time to regroup and rearm and prevent the proper thermal processing of the various fish.

In an effort to find the optimal pace for the conflict, Russia initially committed only a tenth of its professional active-duty soldiers, then worked hard to minimize the casualty rate. It opted to start turning off the lights all over the former Ukraine only after the Kiev regime tried to blow up the Kerch Strait bridge that linked Crimea with the Russian mainland. Finally, it called up just 1% of reservists to relieve the pressure from the frontline troops and potentially prepare for the next stage, which is a winter campaign—for which the Russians are famous.

уште неколку извадоци напиша:
The first and perhaps most important set of problems that Russia has to solve in the course of the Goldilocks War is internal.

The goal is to rearrange Russian society, economy and financial system so as to prepare it for a de-Westernized future. Since the collapse of the USSR, various Western agents, such as the National Endowment for Democracy, the US State Department, various Soros-owned foundations and a wide assortment of Western grants and exchange programs have made serious inroads into Russia. The overall goal was to weaken and eventually dismember and destroy Russia, turning it into a compliant servant of Western governments and transnational corporations that would supply them with cheap labor and raw materials. To help this process along, these Western organizations did whatever they could to drive the Russian people toward eventual biological extinction and replace them with a more docile and less adventurous race.

Starting well over 30 years ago, Western NGOs set to corrupting the minds of Russia’s young. No effort was spared to denigrate the value of Russian culture, to falsify Russian history and to replace them both with Western pop culture and propaganda narratives. These initiatives achieved limited success, and the USSR, and Soviet-era culture, has remained ever-popular even among those who were too young to have experienced life in the USSR firsthand. Where the damage has been most severe is in education. Excellent Soviet-era textbooks that taught students how to think independently were destroyed and replaced with imports. These were at best useful for training experts in narrowly defined fields who can follow previously defined procedures and recipes but can’t explain how these procedures and recipes were arrived at or to create new ones. Russian teachers, who saw their job not just in educating but in bringing up their students to be good Russians who love and cherish their country, were replaced by Western-trained educationalists who saw their mission as providing a competitive, market-based service in bringing up qualified, competent… consumers! Who are these people? Well, luckily, the Internet remembers everything, and there are plenty of other jobs for these people such as shoveling snow and stoking furnaces. But identifying and replacing them takes time, as does finding, updating and reproducing the older, excellent textbooks.

But what of the young people left behind by this wave of destruction? Luckily, not all is lost. The special military operation is providing them with some very valuable lessons that their ignorant educationalists left out: that Russia—a unique, miraculous agglomeration of many different nations, languages and religions—has been preserved and expanded over the centuries through the efforts of heroes whose names are not just remembered but venerated. What’s more, some of them are alive today, fighting and working in the Donbass. It is one thing to visit museums, read old books and hear stories about the great deeds of one’s grandfathers and great-grandfathers during the Great Patriotic War; it is quite another to watch history unfold through the eyes of your own father or brother. Give it another year or two, and Russia’s young people will learn to look with disdain on the products of Russia’s Western-oriented culture-mongers. Their elders do already: opinion polls show that a large majority of Russians see Western cultural influence as a negative.

...

Particularly damaging to Russia’s future has been the emergence and preeminence of pro-Western economic and financial elites. Ever since the haphazard and in many cases criminal privatization of state resources in the 1990s, there was brought up an entire cohort of powerful economic agents who does not have Russia’s interests in mind. Instead, these are purely selfish economic actors who until quite recently thought that their ill-gotten gains would allow them to enter into posh Western society. These people usually have more than one passport, they try to keep their families in some wealthy enclave outside of Russia, they send their children to schools and universities in the West, and their only use for Russia is as a territory they can exploit in creating their wealth extraction schemes.

When in response to the start of Russia’s special military operation the West mounted a speculative attack on the ruble, forcing Russia’s central bank to impose strict currency controls, these members of the Russian elite were forced to start thinking about making a momentous choice. They could stay in Russia, but then they would have to cut their ties to the West; or they could move to the West and live off their savings, but then they would be cut off from the source of their wealth. Their choice was made easier by Western governments which worked hard to confiscate the property of rich Russian nationals, freeze their bank accounts and subject them to various other indignities and inconveniences.

Still, it’s a hard choice for them to make—realizing that, in spite of their sometimes fabulous wealth, for the collective West they are just some Russians that can be robbed. Many of them are mentally unprepared to throw in their lot with their own people, whom they have been taught to despise and to exploit for personal gain. A quick victory in Russia’s special military operation would allow them to think that their troubles were temporary in nature. Given enough time some of them will run away for good while others will decide to stay and work for the common good in Russia.

Next in line are various members of the Russian government who, having been schooled in Western economics, are incapable of understanding the economic transformation that is occurring in Russia, never mind helping it along. Most of what passes for economic thought in the West is just an elaborate smokescreen over this fundamental dictum: “The rich must be allowed to get richer, the poor must be kept poor and the government shouldn’t try to help them (much).” This worked while the West had colonies to exploit, be it through good old-fashioned imperial conquest, plunder and rapine, or through financial neocolonialism of Perkins’s “economic hit men,” or, as has recently been grudgingly admitted by several top EU officials, by taking advantage of cheap Russian energy.

That doesn’t work any more—not in the West, not in Russia or any place else, and mindsets have to adjust. There is a great deal of inertia in appointments to government positions, where there are many vested interests vying for power and influence. It takes time for such basic ideas to percolate through the system as the fact that the US Federal Reserve no longer has a planet-wide monopoly on printing money. Therefore, it is no longer necessary for Russia’s central bank to have dollars in reserve to cover their ruble emissions to defend it against speculative attack since it is no longer necessary for Russia’s central bank to allow foreign currency speculators to run rampant and stage speculative attacks.

But some results have already been achieved, and they are nothing short of spectacular: over the past few months, just a few well-chosen departures from Western economic orthodoxy have made the ruble the world’s strongest currency, have allowed Russia to earn more export revenue by exporting less oil, gas and coal, and have allowed it to drive inflation down to almost zero. Since the start of the special military operation, Russia has been able to reduce its national debt by a large amount and increase government revenues. A swift end to Russia’s special military operation may spell the end of such miracles and a most unwelcome return to the untenable status quo ante.

...

Perhaps this is mission creep, or perhaps this has been the plan all along, but what Russia is doing at this point is destroying NATO. You may recall that a year ago Russia demanded that the US honor certain security guarantees it made as a condition for allowing the peaceful reunification of Germany; namely, that NATO would not expand eastward. “Not an inch to the east” was how the official record of the meeting reads. Gorbachev and Shevardnadze failed to get this deal on paper and signed, but a verbal deal is a deal. A year ago Russia’s offer was quite moderate: that NATO withdraw to its pre-1997 borders, when it expanded to Eastern Europe.

But, as usually happens when negotiating with the Russians, their initial offer is usually the best. For all we know, based on how things are going in the Ukraine, Russia’s best and final offer may require NATO to disband altogether. After all, the Warsaw Pact disbanded 31 years ago but NATO is still around and bigger than ever; what for? To fight Russia? Well, then, what are they waiting for? Come and get it! This may not even take the form of a negotiation. For example, Russia could say, take a quick whack at Latvia (it richly deserves a whack or two for abusing its large native Russian population Nazi-style) and then stand back and say, “Come on, NATO, come and die heroically on our doorstep for poor little Latvia!” At this, NATO officials will stand united but very quiet, thoughtfully examining their own and each others’ shoes. Once it becomes clear that there will be no offers to launch World War III to avenge Latvia, NATO will quietly dry up and blow away.

Finally, we come to what is perhaps the least important reason for the Goldilocks War: the former Ukraine itself. In view of Russia’s other strategic goals, it seems more of the nature of a sacrificial piece in a chess gambit. Given what Russia has already achieved over the past nine months—four new Russian regions, six million new Russian citizens, a land bridge to Crimea, irrigation water supply to Crimea—there isn’t much left for Russia to achieve militarily before its military campaign reaches the stage of diminishing returns. The addition of Nikolaev and Odessa regions and full control of the Black Sea coastline would, of course, be most valuable; control of Kharkov and Kiev somewhat less so. Control of the entire Dniepr hydroelectric cascade is a definite nice-to-have. As for the rest, it could be left to languish for ages as a deindustrialized, depopulated wasteland, labeled “Mostly harmless.”

 

jamajka

mode: Calm
Член од
28 април 2007
Мислења
19.493
Поени од реакции
27.314
Вака од временска дистанца делува дека Русија и те како се спремила за долготрајна војна ако видиме како се справија економски со санкциите.
Но, не значи дека не извршија ризична операција со многу жртви на почетокот за да направат притисок на Киев и да ги принудат на брз мировен договор како грузијците во 2008. Сепак долготрајна војна е непредвилива и не знаеш до кој степен може да ескалира понатака.

Да не се лажеме дека првичната офанзива беше за освојување на Украина, со 200к војници толкава територија не земаш. Кога видоа дека нема да има примирје, се повлекоа од северот и започна втора фаза т.е. демилитаризација. Вака навидум зборот демилитаризација не изгледа злобно, ќе си кажеш сакаат пушките и тенковите да им ги земат, но во ситуацијава станува збор за онеспособување на воено способното население на Украина. To the last Ukrainian што би рекол чичко Сем.

Јас уште мислам дека ако имаше договор во првите месец-два тогаш Русија и Донбас ќе и го оставеше на Украина доколку добиеја Доњецк и Луганск автономија во рамки на Украина. Нормално тоа ќе ја парализираше државата но е мн подобро сценарио од сегашното.

Колку повеќе се одолговлекува конфликтот толку повеќе апетите на Русија ќе растат. Прашањето е дали ќе застанат на овие 4 области или ќе додадат уште четири.

Офанзива и отварање на нови фронтови или зголемување на интензитетот на војување делува дека ќе има уште зимава.
Неможеш со 9К војска според Руски извори или еве ајде 30К војска според Украински извори да го завземеш Киев. Тоа едноставно не е можно, тоа дури и на Украинците им е јасно. Дури и да го направиле тоа ради притисок, пак им требало 300К, 400К војска за да имаат нешто сериозно таму.
Автоматски споено мислење:

Уште повеќе поентата е што САД ЈАВНО кажува дека им дава вакви информации на Украина.




Една интересна теза:

To be fair, the Russian tactical cat-and-mouse games in this conflict has been nothing short of infuriating. The Russians spent some time rolling around Kiev to draw Ukrainian troops away from the Donbass and prevent a Ukrainian attack on it; once that was done, they withdrew. Great Ukrainian victory! They also spent some time tooling around the Black Sea coastline near Odessa, threatening a sea invasion, to draw off Ukrainian forces in that direction, but never invaded. Another Ukrainian victory! The Russians occupied a large chunk of Kharkov region that the Ukrainians left largely undefended, then, when the Ukrainians finally paid attention to it, partially withdrew behind a river to conserve resources. Yet another Ukrainian victory! The Russians occupied/liberated the regional capital of Kherson, evacuated all the people who wanted to be evacuated, then withdrew to a defensible position behind a river. Victory again! With all these Ukrainian victories, it is truly a wonder that the Russians have managed to gain around 100km2 of the former Ukraine’s most valuable real estate, over 6 million in population, secured a land route to Crimea and opened up a vital canal that supplies irrigation water to it and which the Ukrainians had blocked some years ago. That doesn’t seem like s defeat at all; that looks like an excellent result from a single, limited summer campaign.

Russia has achieved several of its strategic objectives already; the rest can wait. How long should they wait? To answer this question, we need to look outside the limited scope of Russia’s special operation in the Ukraine. Russia has bigger fish to fry, and frying fish takes time because eating undercooked fish can give you nasty parasites such as tapeworm and liver fluke. And so, I would like to invite you to Mother Russia’s secret kitchen, to see what’s on the cutting board and to estimate how much thermal processing will be required to turn it all into a safe and nutritious meal.

Mixing our food metaphors, allow me to introduce Goldilocks with her three bears and her porridge not to hot and not too cold.

What Russia seems to be doing is keeping their special military operation moving along at a steady pace - not to fast and not too slow.

Going too fast would not allow enough time to cook the various fish; going too fast would also increase the cost of the campaign in casualties and resources.

Going too slow would give the Ukrainians and NATO time to regroup and rearm and prevent the proper thermal processing of the various fish.

In an effort to find the optimal pace for the conflict, Russia initially committed only a tenth of its professional active-duty soldiers, then worked hard to minimize the casualty rate. It opted to start turning off the lights all over the former Ukraine only after the Kiev regime tried to blow up the Kerch Strait bridge that linked Crimea with the Russian mainland. Finally, it called up just 1% of reservists to relieve the pressure from the frontline troops and potentially prepare for the next stage, which is a winter campaign—for which the Russians are famous.




Сите овие заврзлами ќе гледаат многу појасно кога ќе дојде крајот на војната. Тоа што инсистираат западните медиуми е буквално пародија и не ми се верува дека е можно да се десила. Но од друга страна сосема е нејасно што всушност прават Русите, сеуште неможам да ги сврзам работите во една логична целина. Затоа и не коментирам веќе, пошто тука да згрешиш на глава ти се качуваат :)

Самата војна на пример го објаснува однесувањето на Русија во Нагорно Карабах и од денешен аспект, аздизувањето на Азербејџан. Па така и во некоја наредна прилика ќе видиме што значеле овие потези на Русија.


Иначе секоја споредба со интервенциите на САД е несоодветна. Украина е по воена моќ доведена на ниво на Иран, нека го нападне САД Иран, па после ќе праиме споредби.
 
Последно уредено:

kano

Farang
Член од
27 ноември 2014
Мислења
13.415
Поени од реакции
24.582
Џабе ако знаеш ако немаш моќ да го спречиш.
Мислам на почеток не беа свесни до кој степен ќе влијае тоа, а сега кога видоа е малце прекасно.
zosto prekasno? sfatete be deka ova ke zavrsi samo kako sto ke dozvolat rusite i nikako drugo. se drugo e ravenka na dali seuste (poveke) vredi da gubime finansiski na zapad ili da umiraat rusi...
 
Член од
23 мај 2019
Мислења
4.437
Поени од реакции
5.153
...
Колку повеќе се одолговлекува конфликтот толку повеќе апетите на Русија ќе растат. Прашањето е дали ќе застанат на овие 4 области или ќе додадат уште четири.
...
Што мислиш, кој го одолговлекува конфликтот?
Сметаш дека апетитот на Русија е од територјален аспект (за територија)?
Кое е твоето мислење, можат и други да изнесат свое видување, би било интересно да се прочита, дали ќе застанат на овие 4 региони?
Ако застанат на овие 4 региони, што мислиш како понатаму ќе се одвиваат односите и играта... колку време ќе помине пред западната империја директно да ја напдане РФ?
Ако не застанат на 4 региони, дали тоа значи ќе се оди до исполнување на прокламираната цел, НАТО да се повлече на границите пред 1997-ма година???
 

The xx

Russia state-affiliated bot. ☑️
Член од
8 април 2013
Мислења
6.866
Поени од реакции
12.960
Што мислиш, кој го одолговлекува конфликтот?
Сметаш дека апетитот на Русија е од територјален аспект (за територија)?
Кое е твоето мислење, можат и други да изнесат свое видување, би било интересно да се прочита, дали ќе застанат на овие 4 региони?
Ако застанат на овие 4 региони, што мислиш како понатаму ќе се одвиваат односите и играта... колку време ќе помине пред западната империја директно да ја напдане РФ?
Ако не застанат на 4 региони, дали тоа значи ќе се оди до исполнување на прокламираната цел, НАТО да се повлече на границите пред 1997-ма година???

Мое мислење е ослободување на Донбас им е приоритет. После тоа ќе застанат, ќе се вкопаат и тоа е тоа.
Ќе го замрзнат цел конфликт.
 
Член од
23 мај 2019
Мислења
4.437
Поени од реакции
5.153
Мое мислење е ослободување на Донбас им е приоритет. После тоа ќе застанат, ќе се вкопаат и тоа е тоа.
Ќе го замрзнат цел конфликт.
А што е со мултиполарниот свет и со барањето НАТО да се врати на границите од 1997?
Мислиш дека е тоа блеф на Путин и РФ?
 
Член од
19 март 2011
Мислења
12.881
Поени од реакции
14.319
Што мислиш, кој го одолговлекува конфликтот?
Сметаш дека апетитот на Русија е од територјален аспект (за територија)?
Кое е твоето мислење, можат и други да изнесат свое видување, би било интересно да се прочита, дали ќе застанат на овие 4 региони?
Ако застанат на овие 4 региони, што мислиш како понатаму ќе се одвиваат односите и играта... колку време ќе помине пред западната империја директно да ја напдане РФ?
Ако не застанат на 4 региони, дали тоа значи ќе се оди до исполнување на прокламираната цел, НАТО да се повлече на границите пред 1997-ма година???
Кој го одолговлекува т.е. на кого повеќе му одговара одолговлекување не можам со сигурност да кажам, но мислам дека Украина ќе се снабдува со оружје се додека Европа не клекне вистински на колена. Инфлација, несигурност, џагара багара, народот уште си тера по старо. Отпорот е премногу мал за западот да дигне раце моментално.

Сметам дека Русија не влезе за територија да освојува, но кога веќе дадоа толкави жртви, тогаш без територија не си одат. Ако застанат на овие четири региони тогаш Украина или вистински капитулирала или ќе има замрзнат конфликт како последниве 8 години по што ќе следува трета рунда и докрајчување на тоа што останало.

За да се вратат границите пред 1997 треба НАТО да се распадне, а за тоа мислам дека ќе треба повеќе од пораз на западот во Украина.

Иначе за директен судир помеѓу западот и Русија не верувам дека ќе дојде се додека и двете страни имаат по неколку илјади нуклеарки.
 

The xx

Russia state-affiliated bot. ☑️
Член од
8 април 2013
Мислења
6.866
Поени од реакции
12.960
А што е со мултиполарниот свет и со барањето НАТО да се врати на границите од 1997?
Мислиш дека е тоа блеф на Путин и РФ?
Останува Русите да го завземат Бахмут, и ако успеат до Крематорск да стигнат тогаш оперативно тоа што го кажа Путин, ослободување на Донбас ќе го остварат. Е сега очигледно нема да одат безглаво кон Крематорск според линијава на одбрана што ја градат. Дали ќе има пуш кон тоа, останува на самите Руси. Без 100.000 не стигаат до таму. Ако не и повеќе.


И тие што ги мобилизираа 300.000 се дел од приказнава. 500.000 од околу ќе се ротираат. Незнам колку има Вагнер и батаљоните на ДНР и ЛНР.


Јас очекувам од Украинциве добар пуш наредно лето.
До тогаш ќе се тепаат за ниви и гипсари.


Мултиполарност. Ќе ти одговорам на темата за Украина.
 
Член од
23 мај 2019
Мислења
4.437
Поени од реакции
5.153
Кој го одолговлекува т.е. на кого повеќе му одговара одолговлекување не можам со сигурност да кажам, но мислам дека Украина ќе се снабдува со оружје се додека Европа не клекне вистински на колена. Инфлација, несигурност, џагара багара, народот уште си тера по старо. Отпорот е премногу мал за западот да дигне раце моментално.

Сметам дека Русија не влезе за територија да освојува, но кога веќе дадоа толкави жртви, тогаш без територија не си одат. Ако застанат на овие четири региони тогаш Украина или вистински капитулирала или ќе има замрзнат конфликт како последниве 8 години по што ќе следува трета рунда и докрајчување на тоа што останало.

За да се вратат границите пред 1997 треба НАТО да се распадне, а за тоа мислам дека ќе треба повеќе од пораз на западот во Украина.

Иначе за директен судир помеѓу западот и Русија не верувам дека ќе дојде се додека и двете страни имаат по неколку илјади нуклеарки.
еве како јас глеам, кога веќе одговори ред е и јас да изнесам свое...
-одолговлекувањето е според мене во интерес на НАТО. И покрај големината и се друго РФ во дадена ситуација може да остане без подршката од Кина Индија и ..., но исто така постои и можност западот да успее во некаква шарена револуција, експерти се на тоа поле, со децении ја практицираат “мека моќ“ и скоро секаде направија неред.
-околу територијалните аспекти го делам истото мислење, истата и е од значај само да не биде загрозена безбедносно, ги зеде овие 4 повеќе за да ги заштити и да демонстрира сила, а не дека има интерес.
-границите од 1997 мора да се вратат (читај да се расформира НАТО) или РФ да не постои, спротивставеноста е толку висока (се забранува Толстој, Чајаковски, да им се ограбуваат девизните резерви и....) и мислам дека без да биде една страна поразена нема да може да се склучи било каков мир. Замрзнување на конфликтот исто така не и одговара на РФ, затоа што по 3-5 или 7 години ќе има монструм на својата граница и ќе биде многу поголема закана од оваа денес.
-на некој начин судир помеѓу САД и РФ веќе постои, не би се кладел дека нема да ескалира, западот игра на се или ништо, многу добро знае дека ако изгуби има да го судат со векови за сите геноциди што ги има извршено,... значи и двете страни се мотивирани да победат, а тоа може само преку директна конфронтација.

Овој судир интензивно почна да се подготвува уште од моментот кога РФ ги спречи САД и вазалите да ја нападннат Сирија. Набрзо за само неколку месеци следуваше Украина 2014, (тука некаде се случи и брегзит со цел која сега се гледа) па следуваше Ерменија вс Азербејџан, па Казахстан пред тоа Белорусија... во сите овие дуели РФ некаде со повеќе некаде помалку успешно излезе како победник.
По сите случувања стана јасно дека последниот чекор е да Украина прво да ги исчисти ДНР и ЛНР (дури Хрватитите одеа и заговараа, делеа совети како требало, велат имале искуство од 1995 како ги истерале Србите) а потоа да го нападне и Крим, значи РФ, сето наведено ја налага СВО која е започната од страна на РФ.

П.С.
Има само една работа -сите овие кои пишуваат против РФ, дали тоа значи дека ја мразат или едноставно не ја сакаат па се непријателски настроени или пак дека се за нацифашистичките орди контролирани од НАТО. Не би рекол дека се толку забегани и отворено за нацифашизам или целосно грешам.
 
Член од
19 март 2011
Мислења
12.881
Поени од реакции
14.319
Јас очекувам од Украинциве добар пуш наредно лето.
До тогаш ќе се тепаат за ниви и гипсари.
Мислиш дека мобилизираа 300 илјади само за да го држат фронтот и да не губат повеќе територија?
Што знам, некако не ми делува дека само ќе се пушкараат за ниви цело зимо. Сите знаци посочуваат кон зголемување на огнот.

-------------------------------------------
@Таксист
Револуција може да има ако Русија потфрли комплетно воено и бидат понижени што не верувам дека ќе се случи.
Кинезите знаат дека ако паднат Русите тогаш они се следни на ред и ќе можат да се збогуваат со "One China Policy" и тогаш ќе треба да спремаат лубриканти за уште "сто години на национално понижување".
Индија си го гледа својот двор и што е најдобро за нив, лесно може да сменат наклонетост.

Иначе со поразот на САД во Сирија почна да се руши униполарниот свет и да се создава мултиполарен. Ја мислам дека ќе има повеќе центри на моќ во светот со што САД ќе се пак бр.1, Кина на блиско второ и Русија на далечно трето место. Па после идат Индија, ЕУ (ако преживее), Јапан, и регионални сили како Иран, Турција, Саудиска, итн.
Е сега дали овој свет со повеќе зони на влијание ќе се создаде преку светска војна или преку неколку прокси војни како Украина и Сирија, не знам. Се надевам на второто.

За П.С. делот, мислам дека одговорот лежи во "меката моќ" што ја спомна на почетокот. Цел живот на тие луѓе им се сервира идејата дека русите се злобни, орки, нецивилизирани, и кога тогаш ќе посегнат кон источна Европа. Епа ете се случи, ја нападнаа Украина. Како и зошто дошло до тоа небитно, важно се што кажа западот се исполни :D
 

Kajgana Shop

На врв Bottom