Читам спортски вести, најави за спорт публика, којзнае кога ќе видиме трибини пак...
Се присетив на друга тема. Колку му требаат на македонскиов спорт, натпревари со две навивачки групи. Нема ништо подобро од гостување во град со побројна навивачка група. Со оглед на групите во Македонија и лимитираните гостувања, ова ни било предизвик само на гостувања во Пелагонија, кај Пелистер и Победа.
Цела недела не спиеш, правите пароли и кореографија, мобилизирате екипи, стари членови итн.
Со македонските термини, собир закажуваш во 7 сабајле, се пие од рано, пола не знаат каде се наоѓаат, 80% дошле директно од град, многу пати пицнати во кошули. Се кљанкате 5 саати до Битола или Прилеп, за да гледаш 35 минути фудбал. Стигнуваш на полувреме, те вадат во 80-та. Меѓу 5 и 7 автобуси тргнуваат, обавезно еден се расипува по пат. Во автобус урнебес, обавезно ќе ти се падне некој ментален во бус, ќе прави срања цело време. Уште се сеќавам на Брацо луди кој залепи гз на задно стакло, бидејќи меѓу двата автобуси имаше кола со битолски таблици. Колава претица, па неколку минути шоферот директно во шупак му гледаше
Обавезно се раскажуваат приказни од времето. На секои 10 минути се пцуе по шоферот, застани мајсторе да мочаме, па мало куре вода не држи. Ќе застанеме во некоја пустелија, следува шутка, пеење во автобус, сто пати едни исти песни. Како се приближуваме, одма дојави, волку се собрале, онолку се собрале, таму не чекаат, заседа прават. Ќе не застанат на влез на градот, ќе влезе некој опинок џандар и на дијалект ќе те предупреди дека ЕБР (оние СЕЈБР вашите) ќе ве направат потоп ако правите бељи.
И тогаш доаѓа најјакото, влезот во градот. Обавезно некоја отпадничка екипа ќе го отвори некој бус со камења, а после почнува песната. Пцуеш се живо и диво по пат, им покажуваш курац на рандом жители што не знаат што се случува. Одеднаш сфаќаат, па ќе фрлат и они по некој камен и ќе избегаат.
Како се појавуваат автобусите пред трибина, така од спротивна трибина имаш обид за излегување и пресметка (чаталење, секако нема шанси да излезат). Цел стадион се пали, еј Скопјанче еј другарче, да се врати 63та, Боки тринајска
На врата влегуваш пола саат, те тресат од глава до пети, те фаќаат за муда, обавезно 5+ уапсени, мала тепачка меѓу подгрупи итн.
Влезот на трибина, влегуваш како индијанец, одма се бесиш на ограда, им покажуваш курац на цел стадион. Ми фали ова неандерталство. Па те фаќа еуфорија кога ќе згрмите некоја песна. Во пола саат вадиш сто кореографии, како се спушта една, така се дига нова.
Во еден момент ја пеете Абре Македонче цел стадион, како завршува ние пееме Битолски/Прилепски пички, они Скопски пички. Си ѕвоните по телефон со колеги од факс/работа, познаници од социјални мрежи и трибини од спротивна страна, си јадете гомна.
По пат сте автобусот застанал во Велес и Росоман, сте качиле бар 30-40 луѓе од регионот. Гемиџиите поблиски до Битола, се сретнале двете групи низ град, се зарчкале. Кавадарчани се плашат да фатат воз во Неготино, затоа што од Неготино доаѓа екипа со нас. Од Тетово некоја кола. На враќање за назад, те тицаат коли од Кавадарци, вадат знаме Лозари. Се палиш, ќе отвораш врата од бус, ќе ги бркаш пешки, а околу тебе 20 дефендери. Надвор се стемнило, сите во кома во автобус, ти блештат сирените во очи до Скопје.
Пред Скопје будење, повторно атмосфера како при тргнување. Автобусите застануваат во Ченто и Маџари, истоварање на дел од подгрупите. Си доаѓаш дома, цел ден си потепал. За 35 минути навивање, се карате уште 10 години за тоа кој навивал подобро. Чекаш видео за да го шлапнеш и се фалиш, слики од Конзули или Маркукуле...
Еве нешто што сум напишал за едно типично гостување во Битола во периодот 2006-2009
Не сум толку диносаурус да коментирам за 90тите
Последно на фудбал во Битола сум бил во 2016, ама не против Пелистер, туку со Победа.
Не знам дали сум пишувал за ова гостување, ама и тоа беше гостување за смеење.
Одиме напалени, ние за Битола, Чкембари за Скопје (мислам дека со Ѓорче гостуваа). Тифо сценава на ниски гранки, ние во слободен пад.
Ќе имало 3 автобуси, нема грешка. Доаѓаме на железничка, ни А од автобуси и тие што сакале да не возат, се откажаа.
И кога немаш друго решение, само браќата може да се нафатат да те возат. Доаѓање 5-6 комбиња, ама не можам да ви опишам какви. Оние Свиларе Бојане транс што не возат во последно време се измислени за овие. Комбенца за транспорт на гајби со зеленчук и вреќи компири. Внатре браќа од селава, не чуле за Битола, не знаат ни во кој дел на Македонија доаѓа. Некоја фамилијарна фирма за превоз, секој возач дошол со по 2-3 машки деца, внатре седнати на гајби. Доле влечка, горе рамбовка, извадени на топлото од време ручек, дека утакмицава се играше во август.
Кога некои прават споредби со групи во соседството кои со платени авиони одат на гостувања, нека размислат кои се нашите услови
Одма отпаднаа помалите и ќе одиме 80тина души на возраст над 18 години.
Се накрцавме некако во комбињата, мислам дека беа 5-6 комбиња по 15тина души внатре, со се возачите. Синовите нивни ги оставија во Скопје.
Му викаме ќе го искочи ли ова Плетвар шефе, тој не чул за Плетвар.
Неисе, тргаме со задоцнување, со полициска пратња и 6 комбиња.
Вика шоферот, абе да не гаѓа некој со камења? Не бе братче, не се секирај.
Стигаме до Плетвар, комбињава не мрдаат, не може 30 да кренат. Едното прокува на сред угорница. Се заебаваа го гураа нагоре, видоа не видоа, од тоа комбе другите се распоредија во останатите или останаа таму, не се сеќавам баш.
Внатре хаос, нема место да дишеш. Имавме една легенда во Комити, тежок џанак стана, во тие години се појави на трибина и на сите им беше интересен, го ставаа да води навивање на заебанција. Ни ја поду главата во комбе, се дереше 3 саати. Манаааааастииииир
Влагаме во Битола. Кога играме со Пелистер цел град те знаат дека гостуваш и одма провокации, вадење курови и слично. Вака се појавуваме во градот со 5-6 мали шошонски комбиња, изненадување за луѓето и реакција на зачуденост, кои се овие што пејат од внатре.
Мајсторот вика абе затварајте завеси, не се заебавајте. Дека не беше натпревар со Пелистер, немаше ни ебр, само локална полицика како пратња. Затворање завеси и отворање врати, палење бакљи од комбињата. Штета што нема слики, прејако изгледаше. Зачуденост од сите (реално луѓето касно сфатија дека сме Комити), комбиња во движење и бакљи горат од сите нив. И нормално О Сузана во позадина
Фрлија едни дечки камења по едното комбе, ама немаа доволно време за реакција откако сфатија дека сме Комити.
На трибина мртво навивање. Дел од Чкембоси беа кај Мајмуни на трибина, кои за тогашни услови беа во добра бројка. Едно другарче од Прилеп што е фан на Вардар, сакаше да дојде со нас на трибина. Дојден со организиран превоз од Победа, а сака да влезе на трибина на Комити. Пола полувреме се убедувавме со џандарите, мислеа дека сака да ни прави напад. Викаат како прилепски збориш, а за Вардар навиваш. Не го пуштија на крај.
Вардар даде гол и се запаливме малку, второ полувреме имаше подобро навивање.
Ама се спречкаа наши членови и бидејќи едните константно беа проблематични, воџите донесеа одлука (а и они сами не сакаа да се качат во комбињата) да си одат САМИ ЗА СКОПЈЕ.
Од сегашна перспектива лоша одлука, пошто знаевме дека ќе им паднат реквизитите, ама тогаш воџите сметаа дека така ќе им дојде памет.
Ги оставивме со маици од една подгрупа, за пола саат ни јавија дека ги начекале Чкембари, ги соблекле во паркот.
Колку треба да си луд, после утакмица да останеш со реквизити сред најривалскиот град одма после утакмица?
За назад за Скопје, не се разминавме со Чкембари, уште не ми е јасно како. За секое комбе се палевме, они се, не се...
Од сегашна перспектива, мило ми е што групата организациски отиде многу понапред од тогаш
