@Хептаграм XI Гледам често ја споменуваш „божественоста“. Нели е тоа “староеонски“ концепт?
Што претставува за вас телемитите тој термин? Доколку нема заедничко со телемата, тогаш што за тебе значи тој термин? Верувате во некаков деистички, пантеистички, панентеистички бог(ови)?
Во врска со верувањето: се започнува со верување, со надеж. Имам пример на тоа тука на форумов за човек кога почнува прв пат да учи букви и зборови... може да побараш ќе го најдеш текстот. Тоа сум го повторувал постојано.
НО ако остане на верување и ништо повеќе, да си гради умствени гимнастики за нештата, да се нема ништо од праксите што се изведуваат, никакво искуство - слободно може да напушти човек во тој момент.
Ако мене некој ми зборува за Нуит како божица, а јас немам никакво искуство освен да верувам дека Е божица - што ќе постигнам? Верник?
Телемити во сешто веруваат, но никој не се труди другиот да го убеди дека токму неговото е вистинското толкување, верување и пракси што се најтелемитски.
Иако Liber O е официјален документ со пракси на A.'.A.'. и не е поврзан со Светите книги на Телема, содржи на почетокот еден интересен концепт во врска со овие работи. На самиот почетокот го пишува ова:
1.
This book is very easy to misunderstand; readers are asked
to use the most minute critical care in the study of it, even as we have done in its preparation.
2. In this book
it is spoken of the Sephiroth and the Paths; of Spirits and Conjurations; of Gods, Spheres, Planes, and many other things which may or may not exist.
It is immaterial whether these exist or not.
By doing certain things certain results will follow; students are most earnestly warned against attributing objective reality or philosophic validity to any of them.
Истото важи и за Книгата на Законот или било кој свет текст.
Мислам дека ме разбираш што сакам да кажам.
За божественоста... не можам да користам зборови како бог, Бог, Богови итн итн заради психологијата на мноштвото што собрало од минатото бог, Бог или Богови да означува или христијанство/ислам или истокот...
Затоа божественоста како концепт опфаќа од сите религии и учења..
. за мене лично божественото е највисокото што може и треба да го постигне човекот сега и тука на Земјата. И тоа постигнување во однос на себе си како Хадит, и постигнување во однос на човештвото!
Ако божественоста е надвор од нас и тоа го прифаќаме како така, да - староеонски е.
Но
ако прифаќаме дека божествената искра, двигателот непознат Е во нас и ние сме пламенот - тогаш, друга е шемата.
Симболите и хиероглифите се исти - но нивното значење, разбирање и користење ги менува нештата.
За мене божественост преставува како прво она највисокото кон кое во моментот може да се стремам навнатре, како второ Нуит (божица, бесконечност, простор или што и да сакате ставете како ваше разбирање за најсветото и највисокото за вас), го гледам тој симбол како божественост бидејќи дава бесконечни можности за искуство, а за возврат не бара ништо, освен радост!
Има Телемити што се атеисти, не знам - сигуро имаат друго разбирање за Нуит и Хадит кој што се поклопува совршено во нивниот универзум на дејствување. Сигурно би го поврзале со наука, по некоја логика...
Но тоа се како што зборувам и на други теми, свети работи и не се расправаат премногу по форуми или во дискусии... голема е шансата да се профанизираат нештата и да се заглави во философии кои не водат никаде. Обични ментални гимнастики.
Што ако кажам, да има бог чие име е Тишина и неговиот глас татни низ темелите на вечноста?
Обична романтичарска поезија... што ќе означува тоа за некој? Ништо.
Причина за потсмев од незнаење и немање искуство... затоа е мудро според мене да се избегнуваат такви симболи или хиероглифи.
Долго текстче, а сепак не е ништо кажано.
