Не верувам дека целта им е било да направат брза промена на власта во Украина, немаат ниту капацитет, ниту подлога за такво нешто, да не збориме пак за антагонизмот и омразата што тлееше после отцепувањето на Крим.
Русија калкулираше дека по теркот на Крим ќе успее брзо да ги отцепи Донетск и Луганск, ама наиде на некалкулиран отпор кој се прелеа во војна.
Ја верувам дека тоа им беше првичната цел во првите неколку денови од војната. Ако не го сменат Зелински, барем да ја сменат ситуацијата на терен до тој степен што Зелински ќе мора да ја промени надворешната политика за 360 степени. Мислам дека и првичниот план на движење на руската војска иде во таа насока, затоа што претпоставувам дека очекувале хаос во украинската команда на почеток. Дури да се расчисти тој хаос, операцијата би била fait accompli, па на украинската војска како организирана целина, би и останала опцијата пасивно да гледа и да чека да се "демилитаризира".
Не викам дека тоа било изводливо, ама ми изгледа дека тоа била целта на првичниот high risk high reward дел од операцијата. Веројатно е и дека разузнавачките служби потфрлиле со извештаите за тоа што е изводливо на терен, на што упатуваат чистките во ФСБ.
Иначе, мене ми нема логика јуришот на некои од нивните најдобри единици на северот на Украина, надвор од опсегот на нивната логистика, оставени да претрпат тешки загуби, ако целта била само ослободување на Донбас. Украина во Донбас, од почетокот на војната ги има своите најдоби единици. Ако они беа целта нападот ќе се одвиваше нешто слично ко офанзивата која сега се очекува. Десетина илјади жртви и стотици парчиња на воена техника, жртвувани како мамка, за сега да го спроведуваат тоа што можеле да го спроведуваат на почеток на војната. Мене тоа ми е малку веројатно.
Скоро сигурно е дека Русите имаа некој почетен план, кој не им успеа.
За ова се зависи колку е спремна Русија да оди далеку.
Мислам дека споредбата на воените походи на САД и овој сега на Русија не баш добра, најмногу поради тоа што двете држави имаат различни политички системи, различна политичка атмосфера кај населението.
Влоговите и загубите на Русија сега се многу поголеми во споредба со САД и Виетнам.
САД го изгубија Виетнам но разликата е во тоа што САД немаа потреба да прикажат победа дома бидејќи сеопшто немаа подржка од населението, дополнително зборуваме за држава што беше во нејзиниот зенит, нешто што Русија моментално не е. Така да веројатноста за ескалирање во Виетнам со нуклеарно оружје би била 0.
Тука мислам дека ситуацијата не е иста, влогот е огромен а ако се изгуби војната за Русија ќе има големи геополитички загуби за неа како држава, ставени се во шах-мат позиција што е многу различен случај од воените походи на САД, со оглед на тоа што политичкиот систем не им е ист, веројатноста да се случи отпор дома би рекол дека е многу мал дури и да се искористи нуклеарно оружје.
Можеби звучи сулудо но искрено не би ја исклучил можноста Русија да ја игра и нуклеарната карта, ако ги доведат во неизлезна ситуацијата, а сега за сега расположението на Запад не е да ја де-ескалираат ситуацијата.
Дефинитивно не е исклучена таа можност. Не е многу веројатно, ама таа веројатност е доста поголема од нула. Ова е криза споредлива со Кубанската од 1962, во однос на потенцијалот да ескалира. Ама ризикот за секоја голема сила, од употребата на нуклеарно оружје во прокси-војна, е ист во сите случаеви. MAD и потенцијален крај на човековата цивилизација. Кога еднаш таа опција ќе се искористи од некоја голема сила, почнува ланчан процес, чиј исход доведува до ситуација каде физичката егзистенција на таа голема сила, е ставена под знак прашалник. Тоа е и целата причина зошто прокси-војните се појавија во модерната историја, за да се минимизира ризикот од употреба на нуклеарно оружје, во (дефакто) геополитички конфликт помеѓу две нуклеарни големи сили. Затоа и викам заканите со негова употреба, не помагаат многу. Дури и ограничена употреба во Украина, ја менува целосно математиката и прокси-војнава се трансфоримира во глобална криза, директно, помеѓу Нато и Русија.
Види, ја имам малку поинаков поглед на цела оваа криза, од конвенционалното објаснување за неа. Не мислам дека главната причина зошто сега има интервенција од страна на Русија во Украина, е единствено ради проширувањето на Нато. Искрата за кризата во Украина, која почна во 2014 година, е дефинитивно тоа. Затоа што, Украина интегрирана во западни безбедносни структури, е сериозна (можеби егзистенцијална) безбедносна закана за Русија. Меѓутоа, Украина во 2022 година не беше поблиску до членство во Нато, од Украина во 2014 година. Мислам дека, сегашната војна во суштина е од геополитичка, поточно геостратешка, природа. И руската одлука за интервенција сега, е донесена не ради наци-милитаризацијата и членство во Нато на Украина, туку затоа што рускиот политички врв процени дека подобра можност за тоа нема да имаат во иднина. Како и, перцепираната пост-ковид и пост-изборна слабост на САД и цел Запад со нив. Иако, ќе повторам, мислам дека таквата одлука е погрешна.
Украина е неверојатно геостратешки битна во новата голема игра, во свет кој полека се менува во 21 век. Не е случајно што САД и УК се толку инвестирани во нејзината иднина. Украина без западно (тука мислам на англо-саксонско, атлантско) влијание, е пат за географско поврзување, преку Унгарија и Австрија (кои самите играат со повеќе страни и имаат традиционално добри односи со Русија), на трите power brokers во Евроазија, Германија, Русија и Кина. Тоа се трите центри на економска и политичка гравитација, кои практично ја/ќе ја контролираат Евроазија во иднина. Таква оска, врз која САД како поморска суперсила (до неодамна хегемон) нема како да влијае, да ја попречува и да ја насочува по своја волја, е најлошиот кошмар за САД. И воедно најлошиот кошмар на секоја поморска голема сила низ историјата. Сите влијателни британски и американски геостратешки идеолози низ историјата, Mackinder, Spykman, Kissinger Brzezinski го потенцираат истото.
Најголемиот предизвик за поморска голема сила/империја е контрола на друга континентална голема сила, или алијанса на континентални големи сили, на континеталната маса на Евроазија. Инфраструктурно, логистичко, транспортно и трговско поврзување на Евроазија по копнен пат, ги неутрализира сите chokepoints на американската (во минатото на УК) поморска моќ и може да го промени поредокот на глобалната економија. Крвотокот на глобалната економија е трговијата по поморски пат. Контролата на поморските рути, значи дека имаш монопол на контрола врз светската трговија и врз можноста да проектираш моќ низ цел свет. Тоа е нуклеарна опција во овој свет на "мека" моќ. Суштински интерес на САД е да ја задржи таа контрола.
Баш затоа, мислам дека Украина е централното парче во сите пресметки, зошто другата држава со такво значење во тој дел од светот е Полска. А сите знаеме во кој камп е она.
Витален интерес на САД и Западот е Украина која не е под контрола на Русија. Витален интерес на Русија е да спречи про-западна Украина. Сите се фокусираат на влогот на Русија во Украина, меѓутоа и САД и сојузниците имаат влог во нејзината иднина. И САД нема да повлечат, пред никакви закани за ескалација, тоа треба на сите да им биде јасно. Нема ни Русија нормално. САД премногу инвестираа во исходот на оваа војна, и политички и воено и материјално, за да признаат пораз и да изгубат контрола врз Украина. Плус, треба да се има во предвид претходниот период и купот бламови на американската надворешна политика. Грешните потези со Ирак, Иран и најтазе резилот кој го претрпеа во Авганистан. Губење на војната од страна на нивниот режим во Украина, ќе изгледа како катастрофа од нивна перспектива и ќе направат се за тоа да го спречат. Затоа и сметам дека никакви закани со "сериозни последици", нема да ги предомислат.
Многу работи ќе одлучи офанзивата која сега ја спремаат Русите. Успешноста или неуспешноста ќе одлучи каква ќе биде ситуацијата на терен и кој какви преговарачки позиции ќе има. Се надевам дека така и ќе заврши се ова, со преговори на маса. Иако, исходот е целосно непредвидлив и не е исклучено за брзо, како многу пати во историјата, да влеземе во ирационална територија.