Но дали се работи само за опортунизам или за долгорочна политика поради некоја, за мене непозната цел? Сепак се работи за децениски проекти. Не би сакал да претпоставам дека низ западните општества нема капацитет да се сфати што тоа прават нивните влади и особено надворешната политика.
Еве да земеме локално, што треба да се направи за да секнат Сауди, Катари и Едроган донациите за создавање на муџа јадро во РМ? Нели таквите ја преземале ИВЗ одамна, потпомогнати од сауди пара и преземање ништо од страна на правниот и безбедносен систем на РМ. Тоа никако не го сфаќам. И не само РМ, има еден куп земји каде тоа се случува.
Срамота е нео-отоманска корупмирана морончина од "калиброт" на Едроган да биде макар и локален фактор во регионот.
Тие земји кај што има капацитет за справување, вложуваат напори. Најсвеж пример е Австрија, од неодамна Швајцарија. Не ги спомнувам Унгарија и Полска затоа шо они го немаат ова како реален, внатрешен проблем. Постколонијалните земји и утепаните како нас најтешко се справуваат, од различни причини. Степен на морталитет, колективно чувство на постколонијална вина, ефтина работна рака, зацврстување, автономија и непристапност за органите на прогон во гетата таму кај што има концентрирано муслиманско население... Корупција, поткупливост, непотизам, неспособност, кратковидност на властите, состојба на де факто апартхејд во која малцинството може комплетно да го закочи државниот апарат секогаш кога би наишло на отпор...веројатно знаеш кое од овие каде припаѓа, од Холандија, Франција, Шведска, па до Македонија.
Прекинување на континуитет било голема шанса да се направи цивилизациски исчекор, макар било во соработка со СССР и останатите земји "од лагерот". Секуларните лидери (диктатори најчесто, пошто тоа е нивото на раја таму) скоро половина век и повеќе уживале огромна популарност на мнозинство население во тие земји. Насер бил вечи од Алах. Најсвеж пример е Сирија каде најголем дел од борбата против ИД падна на грбот на сириските оружени сили, како и борбата против "умерената опозиција" често поддржувана со воени акции од западните земји. Значи едни муслимани крваво и упорно до крај се борат против манијакалните орди на ИД па и лудачките муџи од опозицијата.
Најбизарно е што најголема поддршка добија од Русија, земја со мнозинско православно население?!
Ја имам конзервативно мислење на оваа тема. Мислам дека општествена реформа не може да трае, ако не е внатрешна, дали со револуција или со договор. Мора да има голема внатрешна поддршка и темел кај населението за да опстане. Втор фактор, шо е само историски факт, е дека големите реформи се случувале во економски, воено... ослабени земји. Магна карта се родила во извонредно слаба Англија, француската Република после ќотек од Прусија...
За разлика од Европа, пермутациите на моќ и влијание никако го немаат разјадено исламското општество. Дали како империја или протекторат, дали како комунистички хибрид со диктатор на чело или монархија со секуларен Устав, мнозинството генерациски ги продолжувало традициите од 7ми век. Сите grassroots (
) движења кај нив завршувале со по некој Хомеини како резултат. До Магна Карта немаат стигнато(освен Турција), а тоа, мислам, е единственото релевантно нешто шо објективно ќе ти даде приказ за тамошните општества и менталитетот, без матењето вода на геополитиката од студената војна и тогашните инсталации, до сириската и таа каша попара на надворешни интереси.
А што мислиш за качаците и нивниот однос кон муџизмот? Дали нивна главна религија е шкиптаризмот, без разлика дали се работи за суни-муслимани, католици-христијани, православни-христијани, па дури и протестанти и атеисти. Или се повеќе и повеќе кај нив шкиптаризмот оди во втор план потиснат од муџизмот (Косово)?
Ете го пуно, атеист а сепак фанатично посветен на шкиптаризмот.
Ако пуно ти е репер за нешто, да прекинеме одма.
Лаички, муџо изгледа како корисен идиот. Сите нечисти работи бесплатно(или со странски пари) ги работи добро индоктриниран муџо. Никој не може така успешно да создаде чувство на страв, несигурност, одбојност - како брадат муџо. Никој, ништо, освен природна непогода или ТОПИЛНИЦА не може толку да сјебе вредност на имот како муџо инфестација, па да натера исплашен каур да го продаде. Никој со таков восклик и радост нема да прифати да убие деца за Велигден и да намоча терен во главен град на држава како добро индоктриниран муџо.
Ако постојат секуларни албанци, тогаш пак се наметнува проблемот за кој погоре пишував. Каде е внатрешниот отпор, како они си го чистат дворот од се поголемиот број на салафистички оџи и нивни шеријатски проповеди? Ако го има тој отпор, кои се резултатите? Ако ги гледаме резултатите, меѓу албанците има најмногу борци по глава на жител во редовите на ИСИС. Ако гледаме однесување на еден суд на држава како што е косовскиот, одбивање на барање за екстрадиција на (со правосилна пресуда) осуден муџо, за тероризам, може слободно да се толкува како институционална поддршка на убиство од верски побуди.
Не знам во која насока размислуваат, ако постојат, секуларните албанци. Ако мислат дека овие се помало зло од каурите, па премолчуваат, тогаш е лицемерно тоа нивно глумење жртва кога биваат поистоветувани со нив. У правото, основ за вина се наоѓа кај извршувањето или
пропуштањето. Пропуштањето се толкува како недостиг на должно внимание. Ако толкав процент од албанското население има хроничен недостиг на тоа општествено должно внимание, ја мислам дека има тука силен основ за колективна вина.