Дали би стапиле во брак со партнер кој има вонбрачно дете?

[Snow-Star]

Неможам да судам,не го знам но родителот,ни детето,ни околностите.
Кажав мое мислење,немора да сум у право

Јас не го цитирав мислењето бидејќи мислев дека е осуда, или оти не си во право. Се разви дискусија на темата, ти кажа свое мислење, јас сакав да прочитам нешто повеќе од твојата гледна точка и затоа те цитирав. Како и неколку други членови.

Разменување мислења, затоа сме на форумот.

Јас никогаш не ја поддржувам паролата "ќе помине" употребена како изговор, особено за извртување ствари во своја полза. Времето ќе помине, ама работите нема да се сменат сами по себе.
Уште помалку ја поддржувам и оправдувам кога засега сензитивни теми.

 

[chef_cook]

Јас не го цитирав мислењето бидејќи мислев дека е осуда, или оти не си во право. Се разви дискусија на темата, ти кажа свое мислење, јас сакав да прочитам нешто повеќе од твојата гледна точка и затоа те цитирав. Како и неколку други членови.

Разменување мислења, затоа сме на форумот.

Јас никогаш не ја поддржувам паролата "ќе помине" употребена како изговор, особено за извртување ствари во своја полза. Времето ќе помине, ама работите нема да се сменат сами по себе.
Уште помалку ја поддржувам и оправдувам кога засега сензитивни теми.

Јас до 7 години,израснав со тетка ми.Моите беа во странство,на заработка.
Нејзе ја сакам,како мајка,неможам да направам разлика.
Кога се појави тетин ми,во нејзиниот живот мене ми се сруши светот.Го мразев.Во почетокот кога ќе дојдеше на гости,паники,хистерии,повраќања,се имаше..го гризев,го тепав.Се запознавме подобро и ме напушти таа психолоза спрема него.
Децата не се глупи,нема лажење,осеќаат се.Не проаѓа фората овој ми е колега.
Ја мислам дека ќе порасне над таа ситуација.Може мајка и треба да смени тактика..или слично.
Незнам јас како би реагирал у таква ситуација.

Автоматски споено мислење: 13 јануари 2021

@Snow-Star ти не ја поддржуваш пролата "ќе помоне"
Јас не ги поддржувам партнерите.
Што е тоа опуштање рамења?
Се се може кога се сака.
Детето на психолог? А они биле на психолог?

 

[MaMasita]

Јас до 7 години,израснав со тетка ми.Моите беа во странство,на заработка.
Нејзе ја сакам,како мајка,неможам да направам разлика.
Кога се појави тетин ми,во нејзиниот живот мене ми се сруши светот.Го мразев.Во почетокот кога ќе дојдеше на гости,паники,хистерии,повраќања,се имаше..го гризев,го тепав.Се запознавме подобро и ме напушти таа психолоза спрема него.
Децата не се глупи,нема лажење,осеќаат се.Не проаѓа фората овој ми е колега.
Ја мислам дека ќе порасне над таа ситуација.Може мајка и треба да смени тактика..или слично.
Незнам јас како би реагирал у таква ситуација.

Автоматски споено мислење: 13 јануари 2021

@Snow-Star ти не ја поддржуваш пролата "ќе помоне"
Јас не ги поддржувам партнерите.
Што е тоа опуштање рамења?
Се се може кога се сака.
Детето на психолог? А они биле на психолог?

Ако мене не ме прифатеше малата немаше да се трудам воопшто да пристапам, просто не гледам начин како да се допаднам некого кој има слика за мене дека сум лоша. Може имав среќа да си кликнеме од прва со девојчето, буквално прва средба, ама оставив уште некој период на дистанца, да не и дадам погрешна слика. Сега сме толку блиски и толку сме приврзани што еве она е скоро цел месец кај мајка и и мене ми недостига. Се слушаме секој ден. Знам не ми е дете, ама ја сакам искрено, ја сакам како дел од човекот што го сакам. Да не беше вака односот веројатно ќе се трудев да се повлекувам секогаш кога беше потребно, таков карактер сум, може тоа немаше да ни го направи животот поубав и може ќе имавме поинаков однос и може денес немаше да бидеме таму кај што сме, не знам, ама знам дека на сила ништо не бива. Сега стрепам за односот со бебињата, зошто сепак они ќе и бидат конкуренција во нејзиното главче и не сакам да мисли дека сега е помалку вредна. Затоа и одиме комплет сите кај детски психолог, не спрема од почеток како да постапуваме и засега успешно се држиме.

И јас не би се криела дефинитивно, би оставила да помине, ако помине, ама не би се криела. Па Боже мој, возрасни сме, зар ќе се криеме, ама ете пријателкава мисли дека така е најдобро. Мислам дека се плаши дека ќе ја изгуби, не знам, ете синоќа беа кај нас на вечера со човеков и од мерак да ги гледаш се какви се заљубени а не може да бидат дома тоа што се. Се гледа дека нему му е криво, се гледа дека и нејзе не и е сеедно, ама тоа е.

 

[chef_cook]

Ако мене не ме прифатеше малата немаше да се трудам воопшто да пристапам, просто не гледам начин како да се допаднам некого кој има слика за мене дека сум лоша. Може имав среќа да си кликнеме од прва со девојчето, буквално прва средба, ама оставив уште некој период на дистанца, да не и дадам погрешна слика. Сега сме толку блиски и толку сме приврзани што еве она е скоро цел месец кај мајка и и мене ми недостига. Се слушаме секој ден. Знам не ми е дете, ама ја сакам искрено, ја сакам како дел од човекот што го сакам. Да не беше вака односот веројатно ќе се трудев да се повлекувам секогаш кога беше потребно, таков карактер сум, може тоа немаше да ни го направи животот поубав и може ќе имавме поинаков однос и може денес немаше да бидеме таму кај што сме, не знам, ама знам дека на сила ништо не бива. Сега стрепам за односот со бебињата, зошто сепак они ќе и бидат конкуренција во нејзиното главче и не сакам да мисли дека сега е помалку вредна. Затоа и одиме комплет сите кај детски психолог, не спрема од почеток како да постапуваме и засега успешно се држиме.

И јас не би се криела дефинитивно, би оставила да помине, ако помине, ама не би се криела. Па Боже мој, возрасни сме, зар ќе се криеме, ама ете пријателкава мисли дека така е најдобро. Мислам дека се плаши дека ќе ја изгуби, не знам, ете синоќа беа кај нас на вечера со човеков и од мерак да ги гледаш се какви се заљубени а не може да бидат дома тоа што се. Се гледа дека нему му е криво, се гледа дека и нејзе не и е сеедно, ама тоа е.

Сум бил во слична ситуација,ама многу одамна,кога ми кажа дека има дете,ја прекинав врската и покрај тоа што цурата ептен ме сакаше.Немав храброст да и признаам зашто ја оставам, но тогаш не бев подгорвен на таков чекор.Сурово али нејќев да ја лажам пред се нејзе,а и себе.
Но грешката е нејзина,затоа што не ми кажа у старт.Да знаев,немаше воопшто да стапам во односи.
Сега ми се променети гледиштата на животот,но сеуште незнам,имам измешани чуства на темава.Незнам како би реагирал.

 

[MaMasita]

Сум бил во слична ситуација,ама многу одамна,кога ми кажа дека има дете,ја прекинав врската и покрај тоа што цурата ептен ме сакаше.Немав храброст да и признаам зашто ја оставам, но тогаш не бев подгорвен на таков чекор.Сурово али нејќев да ја лажам пред се нејзе,а и себе.
Но грешката е нејзина,затоа што не ми кажа у старт.Да знаев,немаше воопшто да стапам во односи.
Сега ми се променети гледиштата на животот,но сеуште незнам,имам измешани чуства на темава.Незнам како би реагирал.

Нема правилна и погрешна постапка. Фер од тебе што си прекинал, поарно него ли да ја лажеш и после да имаш проблем.

 

[chef_cook]

Нема правилна и погрешна постапка. Фер од тебе што си прекинал, поарно него ли да ја лажеш и после да имаш проблем.

Уште имам измешани чуства по повод таа ситуација.
Од една страна сум среќен,затоа што така постапив,бидејќи се знам какво копиле сум.
А од друга страна ми е криво.
Имам многу добар другар кој се ожени на девојка со две дечиња.А он без деца,и прв брак.
Јас го поддржав,и му честитав на храброста,јас не би се осмелил да помислам.
Супер им е сега!

 

[dastan]

Значи сте запознале девојка,ви се допаѓа,сакате да сте со неа,се сложувате,се од убо поубо,едноставно се заљубувате.Но,таа има вонбрачно детенце.Дали тоа детенце би ви било пречка да стапите во брак и покрај сета таа хармонија меѓу вас двајца ?

Истово прашање важи и за девојките.Дали би се омажиле со некој кој има вонбрачно дете ?

не, никогаш и за ниедна не би направил таква глупост.