"Girl you'll be a woman soon" или на нашки "Девојче, ќе станеш жена наскоро".
И сите као, wow безвременски хит, песниште... иако ок, песната е one hit wonder која стекна популарност ради Pulp Fiction.
Нејсе, муабетот ми е дека има нешто инхерентно хејтерско во нас.
Претходната година, ако ништо друго, како популација и македонци барем малце се разбуди она колективното во нас, на моменти бранејќи го она што е наше и што ни припаѓа од историски аспект. Но, за жал, тоа е онака, тотално рудиментирано или orc-level бранење на нашето минато и култура.
Бидејќи сме таму каде што сме, и со тотален респект за претходните генерации кои го дале својот живот за Македонија, мислам дека во 21 век ние се уште даваме големо значење на луѓе стриктно борци (типот кама+револвер а не молив/перо/пердув), локални бандити и есенцијално орки кои стриктно биле фокусирани на бој а не визионерство. Мислиме дека плукање и пцуење на другиот е најголемата форма на патриотизам, споменици, со именување на улици сметаме дека сме достигнале врв. Ни треба една ултимативна идеја, ултимативна вредност филтрирана низ призмата на македонските интелектуалци, писатели, дејци и секако модернизирана и визионерска која ќе ја сфатиме буквално како догма.
Јбг, веројатно поради тоа што сме премногу рудиментирани и боси, генералната популација особено, ни се случува тоа што ни се случува и така лабаво си прифаќаме газење на секое поле.
За да се биде патриот, во екстензивна психолошка смисла на збор, мора да се биде свесен и запознат со општиот пат на оваа држава/регион низ годините, декадите и вековите. Пожелно, дури и нужно е да се знае патот што нашите претходници го поминале претходно за да нашата реалност е таква каква што е.
Од сите форми на уметност во Македонија, ни една не може да се компарира со пишаниот збор (според мое скромно мислење). Таква креативност и oригиналност мислам дека нема во ниедна друга сфера на нашата култура. Македонската литература, во моиве очи како лаик изгледа како нешто толку изворно и оригинално, просто сум импресиониран. Пред се мислам на крајот на 19ти и почеток на 20ти век, времиња кога се сомневам дека имало воопшто саглам библиотека во државава.
Секако, и јас спаѓам во групата на оние што не прочитале доволно македонска литература. Затоа, new year's resolution за 2021 е да го користам слободното време општо за читање на книги, со фокус на домашна литература.
Ете, почнав со Рацин, деновиве пошто празници и повеќе слобода од каменоломење а.к.а штанцање за странци. Бели Мугри ја читав како средношколец, вчера ги прочитав песните онака 2 пати убаво, и морам да кажам дека сум одново импресиониран и скроз нови перспективи гледам за кои до сега не сум бил свесен. Исто така исчитав и по нешто од неговата проза. Можеби е контроверзен, можеби бил македонец/бугар/србин/марсовец/плутонец, ич не ми е гајле... човекот ја отсликува реалноста пред него и доста од неговите би рекол марксистички погледи се прилично релевантни и за нашиве денешни модерни услови во Македонија.
Генерално, моментално сум релативно лош со менаџирање на време и би сакал да се оптимизирам во тој поглед... или можеби преголеми залаци си давам, не знам. Но мора да поработам на тоа поле... подобро планирање, сетирање на помали целички да ги кажам и следење на остварувањето на истите, чекор по чекор... стрпливо и дисциплинирано.
Уште денес и викендов одмор и од понеделник повторно на стари навики и старо темпо.