Претерана работа. Дојде време кога целиот свет стана со „тенка кожа“. Понекогаш човек да се осети среќен што живее во зафрлена држава каде се уште можеме да се пошегуваме и на почувствителни теми.
Најтрагично е што повеќето вакви движења настануваат со чесна намера но подоцна работите одат до екстреми и целото движење станува банално. Најдобар пример е MeToo. Во ред е што гадови како Вајнстин го добија заслуженото. Ама за кратко време се јавија и жени со пресмешн приказни како „ме пипна за лактот“ или „ме погледна заводливо“. Типичен лов на вештерки. Некои се приклучија на движењето само да „бидат модерни“. Слично е и со анти-расистичките и движењата за права на ЛГБТ.
Најлоша работа е што овие работи дебело пуштија корења во области каде не им е местото, како културата и спортот. Ова со процентуалната застапеност на малцинствата како услов еден филм да биде кандидиран за Оскар е скандалозно и еден вид наметната цензура. Ама што да очекуваш од луѓе кои се бунеа дека во серија за Чернобил немало црнци? Други глупости се менењето на раса, пол или сексуална определба на веќе легендарни фиктивни ликови. Нека се снимаат повеќе филмови и серии каде главниот лик е жена, црнец, азијат, геј или лезбејка. Ете немам против. Ама Тор да биде женско, Џејмс Бонд црн, а Бетмен негативците хомоси ми е во најмала рака невкусно.
И уште една работа. Ми се чини дека голем дел од припадниците или поддржувачите на овие движења го прават ова ради личен каприц и ради некаква неисполнета желба да се биде релевантен за околината. Како друг да им е крив што не се родиле во друго време кога овие проблеми стварно биле сто пати позагрижувачки. И ваков човек не може да сфати дека има огромна разлика меѓу навредлив филмски расизам (пример ликот на Мики Руни во Breakfast at Tiffany's) и немање малцинства во филмот пошто во самата приказна нема логика за такво нешто.
