Не дека немам некои познавања, ама све е површно и прашање е колку е точно....ме интересира на кој начин ритуалот ја менува суштината на нештата?
Ако уопште е ова коректно прашање.
Ме прашуеш што мислам ја или што веруваат они?
Тие веруваат дека со тие ритуали, имајќи определени намери за време на ритуалот и кажувајќи определени зборови (магијски формули) може да влијаат на макро/микрокосмосот. Според нив, пошо сите сме едно со Бог, влагајќи у определена состојба на свеста, со определена намера и волја (не таа Волја на О.Т.О.) можеме да влијаеме. Има поише системи, ама ќе ти дадам еден као пример.
Имаш материјален свет, па астрален свет, па светот на менталот.
Све што се дешава у менталниот свет (Платон) како идеја е без време и простор. У астралниот свет има простор, нема време (може да идеш у минатото и иднината), а у физичкиот тече и време и простор. Менталниот свет влијае на астралниот, а астралниот на физичкиот. Идеите од менталниот свет допираат до Акаша (да, и ова им е позајмено отаде хиндуизмот/џаинизмот итн.). Ти као практичар, следејќи ја својата природа, влагаш у некое стање, идеш у менталниот свет, ги проектираш твоите ментални замисли со твојата волја. Ако си стабилен, убав и моќен, кажувајќи определени зборови на Моќ, силно замислувајќи го тоа што го кажуеш и правејќи одредени движења, ти влијаеш на Етерот/Акаша во менталниот свет, тоа се проектира у Астралниот и на крај у физичкиот. Па може или да добиеш благодети или да се сјебеш ако не си внимателен што посакуеш и у кое стање го посакуеш тоа, каков ритуал праиш итн. Според концептот на О.Т.О. за „Волја", ако све што праиш/мислиш/кажуваш у ритуалот е у баланс со твојата Волја (природа) ќе добиеш благодети, ако не е по твојата Волја (природа), ќе усереш работа и ќе добиеш лоша карма. Според О.Т.О., на пример, Волјата на сите е да не им сметаат на туѓите Волји, па ако ја следиш твојата, ондак ќе праиш океј работи што се коректни кон туѓите Волји. Ако си шупак и инвоцираш ментални форми за да ебеш некоја што не те свиѓа или пробуеш да му наштетиш на некој (Левата патека), ќе се сјебеш. Мање више, тоа е принципот, рециклиран у „The Secret“, „Моќта на потсвеста“ на Марфи итн. Само имаш различни шеми и формули за да го напраиш тоа у разни движења, О.Т.О. имаат своја варијација што е дериват на кабалата, само они си ја толкуваат у нивни стил.
Хепта нема вака да ти го објасни за да делуе кул и мистично, ама тоа е цел муабет у кратки црти.
Во принцип, стануе збор за феноменот на
магично размислување. Еве цитат во кој Роберт Карол го објаснуе (а имаш и подетално објаснуење у линкот погоре)...
„According to anthropologist Dr. Phillips Stevens Jr., magical thinking involves several elements, including a belief in the interconnectedness of all things through forces and powers that transcend both physical and spiritual connections. Magical thinking invests special powers and forces in many things that are seen as symbols. According to Stevens, "the vast majority of the world's peoples ... believe that there are real connections between the symbol and its referent, and that some real and potentially measurable power flows between them." He believes there is a neurobiological basis for this, though the specific content of any symbol is culturally determined. (Not that some symbols aren't universal, e.g., the egg, fire, water. Not that the egg, fire, or water symbolize the same things in all cultures.)
One of the driving principles of magical thinking is the notion that things that resemble each other are causally connected in some way that defies scientific testing (the law of similarity). Another driving principle is the belief that "things that have been either in physical contact or in spatial or temporal association with other things retain a connection after they are separated" (the law of contagion) (Frazer;
Stevens). Think of relics of saints that are supposed to transfer spiritual energy. Think of
psychic detectives claiming that they can get information about a missing person by touching an object that belongs to the person (
psychometry). Or think of the
pet psychic who claims she can read your dog's mind by looking at a photo of the dog. Or think of Rupert Sheldrake's
morphic resonance. Coincidentally, Sheldrake also studies
psychic dogs.
According to psychologist
James Alcock, "'Magical thinking' is the interpreting of two closely occurring events as though one caused the other, without any concern for the causal link. For example, if you believe that crossing your fingers brought you good fortune, you have associated the act of finger-crossing with the subsequent welcome event and imputed a causal link between the two." In this sense, magical thinking is the source of many
superstitions. Alcock notes that because of our neurobiological makeup we are prone to magical thinking and that therefore critical thinking is often at a disadvantage. Think of the
post hoc fallacy and the
gambler's fallacy. Think of trying to make sense of or give meaning to
coincidences.
Zusne and Jones (1989: 13) define magical thinking as the belief that
(a) transfer of energy or information between physical systems may take place solely because of their similarity or contiguity in time and space, or (b) that one's thought, words, or actions can achieve specific physical effects in a manner not governed by the principles of ordinary transmission of energy or information.
Two of the more obvious examples of magical thinking are Jung's notion of
synchronicity and Hahnemann's notion of
homeopathy (
Stevens). Other examples would be
applied kinesiology,
graphology (
Beyerstein),
palmistry, and
psychokinesis.
Other sciences have led us away from superstition and magical thinking;
parapsychology, on the other hand, tries to lead us into it. Dean Radin (1997), a foremost apologist for parapsychology, notes that “the concept that mind is primary over matter is deeply rooted in Eastern philosophy and ancient beliefs about magic.” However, instead of saying that it is now time to move forward and give up the magical thinking of childhood, he rebuffs “Western science” for rejecting such beliefs as “mere superstition.”
https://www.britannica.com/science/magical-thinking