Уште нешто околу ЕУ. Да си бидеме искрени према себе си нам ни одговараше да бидеме условно кажано лажени околу членството во ЕУ, посебно убаво им доаѓаше на политичките елити кога ќе дојдеше некој наконтен дипломат од унијата и со дипломатски речник ќе ни кажеше каква корумпирана тиња од држава сме, НО ако напорно работиме, еден ден ќе станеме членка на ЕУ и дека вратите на унијата се секогаш отворени за нас. За после тоа, владините мегафони ги разводнат суштинските пораки и критиките околу судството, партизацијата и.т.н и го пренагласат само делот околу поддршката и остатокот стандардна дипломатска куртоазија.
Колку само изборни циклуси преживеавме каде што членството во ЕУ беше столб на сечија кампања, и на власт и на опозиција. Иронично, но таа ЕУ утопија на некој начин ги одржуваше на власт политичките елити кај нас, му даваше ветер во грб на нивниот популизам. Нив ги лажеше корумпиранта ЕУ бирократија, политичарите не лажеа нас, народот, и на сите некако ни беше убаво да не лажат. Ваљда убава лага беше тоа, само што рокот на употреба еве и заврши и сега сите некако глумиме изненаѓени и увреѓени, демек не знаевме што не чека.
