Во ред е, „Има нека тајна веза...“
Ако погледнеме емпириски сите ние како личности имаме некакво метафизичко искуство, тоа ќе ни помогне да ја препознаеме во секојдневието. Можеби е добар примерот со Ж. П. Сартр, кога доживува метафизичко искуство чекајќи го својот пријател во ресторанот кој доцни и е отсутен, но она што во таа ситуација го перцепира е многу интересно, имено, преполниот ресторан со луѓе за него одеднаш станува “празен“, чудно, а дотолку исполнет со неговиот, отсутен пријател кој го исчекува да дојде.
Сега ова можеби некој ќе го толкува како психолошка состојба, но искрено и реално, тука нешто се случува што има и егзистенцијална димензија, “отсутното да биде присутно“, “присутното отсутно“...
